ไหปีศาจ นิยาย บท 149

บทที่ 149 ผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะ

ลั่วอู๋ออกมาจากมิติไห

เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามีชายคนหนึ่งยืนอยู่ในห้องของเขา

ลั่วอู๋เห็นดังนั้นก็เหงื่อตกในทันที

นั่นมันน่ากลัวมาก

ลั่วอู๋เรียกโล่สองชั้นออกมาอย่างรวดเร็วและใช้มันปกป้องตัวเขา เขาหันมองไปข้างหน้าอีกครั้งและได้เห็นใบหน้าของชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ชายคนนั้นคือหลงเซี่ย

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่?” ลั่วอู๋พูดอย่างใจเย็น

“เป็นโล่ที่ดีเลยนะ” หลงเซี่ยมองไปที่โล่สองชั้น ชื่นชมมัน จากนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า

“อย่ากลัวไปเลย ถ้าข้าต้องการจะทำอันตรายเจ้า ข้าคงทำมันไปแล้ว อีกอย่างถ้าข้าต้องการฆ่าเจ้า แม้แต่โล่นี้ก็ไม่อาจช่วยเจ้าได้หรอก”

ลั่วอู๋ขมวดคิ้วเขาได้แต่ปล่อยวางอย่างไม่เต็มใจนัก

หากอีกฝ่ายต้องการจะฆ่าจริง ๆ เขาคงทำไปแล้วในตอนที่ลั่วอู๋เข้าสู่มิติไหและหมดสติอยู่ ตอนที่สติไม่อยู่กับร่าง

ลั่วอู๋วางโล่สองชั้นลงแล้วมองไปที่หลงเซี่ย “เจ้าต้องการทำอะไร?”

หลงเซี่ยขว้างคันธนูใส่หน้าลั่วอู๋ “นี่สำหรับเจ้า”

คันธนูนี้ดูหนักมากและเสียงตอนที่มันกระทบกับพื้นก็ดังสนั่น สายธนูมีความหนาเล็กน้อยและมีสีเหลืองเหมือนยางรัดผมบางชนิด ส่วนโค้งของตัวคันธนูนั้นเรียบและชั้นนอกของมันหุ้มด้วยโลหะชั้นดีเข้ามุม ส่วนบนและล่างของคันธนูโค้งเล็กน้อย มันมีภาพรวมคล้ายกับธนูเจียวหลง

“นี่มัน … ” ลั่วอู๋แปลกใจ

หลงเซี่ยกล่าวว่า “นี่คือธนูเจียวหลง”

พูดจบหลงเซี่ยก็หันหลังจากไปโดยไม่เสียเวลาแม้แต่ครึ่งนาที

“เอ่อ สวัสดี” ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและร้องไห้ “ว่าแต่ทำไมเจ้าถึงเอามันมาให้ข้าล่ะ ข้ารู้สึกหงุดหงิดจริง ๆ เลยนะ เวลาที่จู่ ๆ เจ้าก็หายไปแบบนี้”

อย่างไรก็ตามหลงเซี่ยได้ออกไปแล้วจึงไม่มีใครตอบคำถามของเขาได้

ลั่วอู๋หยิบคันธนูเจียวหลงขึ้นมาแล้วใช้นิ้วถูดู ดูเหมือนว่าธนูเจียวหลง นี่จะถูกทำขึ้นมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ ถึงคันธนูจะมีกลิ่นแบบโบราณและบางจุดก็มีคราบเลือดเก่า ๆ จึงไม่ยากที่จะสรุปว่าธนูนี้ได้ผ่านสนามรบมาแล้วอย่างแน่นอน

“ ข้าจะไม่สนและรับเอาไว้ก็แล้วกัน” ลั่วอู๋เข้าไปในมิติไหพร้อมกับธนู

เขามีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้

……

……

สองสามวันนี้พื้นที่หวงชายังคงสงบสุขอยู่ เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไม่มีข่าวใด ๆ มาจากพรรคหวงชา

แต่ลั่วอู๋ก็รู้ว่ามันเป็นเพียงแค่ความสงบก่อนพายุ

ในมิติไห ลั่วอู๋ประสบความสำเร็จในการยกระดับมิติวิญญาณ ตอนนี้เขาได้กลายเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงิน มิติ 2 แม้ว่าเขาจะยังไม่พัฒนามากขึ้นนัก แต่เขาก็ขึ้นมาจากขั้นต่ำสุดของระดับเงินแล้ว

จริง ๆ ด้วยเวลาฝึกเพียงแค่หนึ่งปี สถานะปัจจุบันของเขาก็ถือว่าค่อนข้างดีแล้ว

ขณะเดียวกัน ในที่สุดดักแด้ก็เริ่มขยับ

เวลาภายในกับภายนอกมิติไหแตกต่างกัน หลังจากการรดน้ำด้วยเลือดของนกอมตะมาร่วมสิบวันในที่สุดสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กก็ถือกำเนิดขึ้น

ดักแด้เริ่มเปิดออกอย่างเงียบ ๆ มันมีปีกของผีเสื้อปีกมายา ขนาดลำตัวเท่าฝ่ามือ และตัวของมันนั้นใสราวกับคริสตัลแกะสลัก ที่แม้แต่เส้นขนที่ละเอียดก็ยังโปร่งใส

สัตว์วิญญาณประเภทแมลงมักถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าน่ารังเกียจเกินไป ผู้ใช้พลังวิญญาณผู้หญิงจำนวนมากจึงค่อนข้างจะรังเกียจสัตว์วิญญาณจำพวกแมลง

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ลั่วอู๋ได้เห็นสัตว์วิญญาณแมลงที่สวยงามเช่นนี้

ยิ่งไปกว่านั้นส่วนที่โดดเด่นที่สุดของผีเสื้อตัวนี้ก็คือปีกทั้งคู่ของมัน

ปีกปกติของผีเสื้อปีกมายานั้นมักจะมีสีชมพูอ่อนหรือสีขาว แต่นี่เป็นผีเสื้อปีกมายาปีกสองสีที่หาได้ยากยิ่ง

ปีกข้างหนึ่งมีสีดำราวกับหมึก ที่ดูบริสุทธิ์และน่าหดหู่ ปีกอีกข้างหนึ่งเป็นสีแดงเพลิงเร่าร้อนและสดใส

ไม่เพียงเท่านั้นรูปร่างและลวดลายของปีกทั้งสองข้างก็ยังแตกต่างกันออกไป

ปีกสีดำมีที่จับหางและลวดลายบนปีกนั้นดูวุ่นวายไม่เป็นระเบียบ เช่นเดียวกับศิลปะที่ไม่มีเหตุผล

ส่วนปีกสีแดงไม่มีที่จับหาง ลวดลายบนปีกสีแดงมีความหนาราวกับเปลวไฟ ร่างเส้นหนาแสดงลวดลายที่ดูศักดิ์สิทธิ์และลึกลับ

แต่ไม่ว่ารูปแบบจะเป็นอย่างไรพวกมันต่างก็มีความสามารถในการหลอนประสาทที่ผีเสื้อควรมี ใครก็ตามหากจ้องมองรูปแบบเหล่านี้สักพักพวกเขาจะรู้สึกเวียนหัวและอยากจะอาเจียน

สะพานพันธสัญญาถูกสร้างขึ้นในทันที

ผีเสื้อตัวน้อยดูเหมือนจะยังสับสน ปีกเล็ก ๆ สองข้างของมันโบกสะบัดเบา ๆ

“ ไม่ต้องกลัวไป” ลั่วอู๋พูดเบา ๆ “เพียงแค่เจ้ารับพลังวิญญาณนี้เข้าสู่ร่างกายก็สำเร็จแล้ว”

ด้วยคำแนะนำของลั่วอู๋พันธสัญญาก็สำเร็จลงได้อย่างง่ายดาย

ลั่วอู๋ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะได้รับสัตว์วิญญาณตัวที่สองเร็วขนาดนี้

แม้ว่าความแข็งแรงของผีเสื้อตัวน้อยจะยังค่อนข้างอ่อนแอ แต่เมื่อมันโตขึ้นมันก็น่าจะช่วยได้มาก

หลังจากทำพันธะสัญญาเสร็จ ลั่วอู๋ก็สามารถสัมผัสถึงอารมณ์ของผีเสื้อตัวน้อยได้อย่างชัดเจน

มันมีความสุข แต่ก็ยังสับสน

“ชีวิตของเจ้าเกิดขึ้นมาได้โดยการสังเวยของผีเสื้อปีกมายาทั้งกลุ่ม ดังนั้นเจ้าจะถูกเรียกว่าผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะ ไม่ใช่แค่ผีเสื้อเพลิงอมตะ”

ลั่วอู๋ตั้งชื่อใหม่ให้ผีเสื้อตัวน้อย

ผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะ มีคำย่อของผีเสื้อปีกมายาหลายตัวที่หายไปกับสายลม

ผีเสื้อตัวน้อยนั้นปรับตัวได้อย่างรวดเร็วมันบินไปรอบ ๆ บ้านอย่างมีความสุข เมื่อต้าหวงได้กลิ่นของพันธสัญญาในผีเสื้อตัวน้อย มันก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

“ โฮ่ง!” ต้าหวง ไล่ล่าผีเสื้อตัวน้อยอย่างตื่นเต้น

แน่นอนมันเป็นเพียงแค่เพื่อความสนุกสนาน

“ปึก ปึก ปึก”

ในโลกแห่งความเป็นจริงมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ลั่วอู๋ตื่นขึ้นมาในทันที “มีอะไรงั้นเหรอ ?”

ด้านนอกประตูเขาได้ยินเสียงของเจ้าของร้านคนเก่า “นายน้อยมีคนมาจากพรรคหวงชา แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้มาที่นี่เพื่อสมัครงาน พวกเขาดูหยิ่งผยองและเป็นผู้มาเยือนที่ไม่ค่อยดีนัก”

“ไปพบพวกเขากันเถอะ”

ลั่วอู๋ที่ฝึกฝนเสร็จแล้วเดินไปที่ห้องโถงใหญ่