ไหปีศาจ นิยาย บท 219
แผนการสังหารมู่เฉิง“ไอ้ลูกหมา นั้นมันร่วงลงมาแล้ว”
“มันมีแผ่นหยกอยู่กับตัวเต็มไปหมด”
“รีบตามมันไปเร็ว!”
กลุ่มต่อต้านพันธมิตรล่าสังหาร ซึ่งถูกทิ้งไว้เบื้องหลังเริ่มตามมาแล้ว พวกเขาตื่นเต้นมากที่ได้เห็นมู่เฉิงตกลงจากฟ้า
มู่เฉิงนั้นมีแผ่นหยกอยู่มากมาย ตราบใดที่สามารถเอามันมาได้สักส่วนหนึ่ง ก็จะสามารถการันตีผ่านการทดสอบในรอบที่สองได้เลยทีเดียว
มีรูแผลเลือดไหลหลายแห่งบนร่างกายของมู่เฉิง ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติในเส้นวงจรพลังวิญญาณ ซึ่งส่งผลต่อพลังวิญญาณของเขา ทำให้พลังวิญญาณของเขาพุ่งสูงขึ้นจนไม่สามารถควบคุมได้
“ออกไปจากตัวข้า!”มู่เฉิงส่งเสียงคำรามและกระตุ้นให้พลังวิญญาณพลุ่งพล่านไปทั่วร่างของเขา พลังวิญญาณอันทรงพลังของเขาระงับกระแสพลังวิญญาณอันผิดปกติลงได้อย่างรวดเร็ว
แม้ว่าแมลงกินวิญญาณจะยังไม่ได้ถูกขับออกจากร่าง แต่พลังแมลงกินวิญญาณนั้นก็ถูกระงับให้เหลือน้อยลงไปมาก เขาก็สามารถกลับมาเคลื่อนไหวได้อีก
แต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้วกลุ่มต่อต้านพันธมิตรล่าสังหารได้ตามเขามาทันในที่สุด ขณะเดียวกันพันธมิตรล่าสังหารเองก็ได้มาล้อมไว้อีกด้าน มู่เฉิงถูกในตอนนี้ถูกปิดล้อมและไม่มีหนทางให้หลบหนี
พันธมิตรล่าสังหารและกลุ่มต่อต้านพันธมิตรล่าสังหาร ทั้งสองฝ่ายได้มาพบกันในที่สุด
“อย่ามาขวางพวกข้าน่า แผ่นหยกเหล่านี้ถูกขโมยไปจากเราโดยมู่เฉิง” ชายสวมหน้ากากในพันธมิตรล่าสังหารคำรามคนของกลุ่มต่อต้านพันธมิตรล่าสังหารเข้ามาขัด “พูดจาไร้สาระน่า เห็นได้ชัดว่ามู่เฉิงมันขโมยมาจากพวกเรา”
แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีหลักฐาน แต่พวกเขาก็คิดว่าแผ่นหยกเหล่านี้น่าจะเป็นของพวกเขา อย่างไรก็ตามพวกเขามีความเห็นตรงกันว่าแผ่นหยกเหล่านี้ไม่ใช่ของมู่เฉิง
ทั่วทั้งบริเวณนั้นเริ่มเดือดปะทุขึ้นมาสงครามครั้งใหญ่นั้นกำลังจะเริ่มต้นแล้ว
อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีใครเป็นฝ่ายเริ่มโจมตี เนื่องจากความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายนั้นไม่ได้แตกต่างกันมากนักและจำนวนคนก็มีเพียงฝั่งล่ะประมาณ 30
หากการต่อสู้เริ่มขึ้นตรงนี้ มันจะเป็นศึกระยะประชิดอันน่ากลัว
มู่เฉิงซึ่งกำลังถูกทั้งสองฝ่ายหมายหัวอยู่ได้แต่คิดในใจ แผ่นหยกเหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเจ้าทั้งสองฝ่ายเลย ข้าเจอมันด้วยตัวเอง
“พวกเจ้าต้องการแผ่นหยกพวกนี้มากใช่ไหม ?” มู่เฉิงกัดฟันคว้าแผ่นหยกทั้งหมดโยนขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไม่เต็มใจ
เขาไม่กล้าเก็บพวกมันไว้กับตัวอยู่แล้วหากเขายังคงเก็บแผ่นหยกไว้ละก็ มันก็ไม่ต่างอะไรไปจากเฝ้ารอความตาย
แผ่นหยกกระจัดกระจายไปบนท้องฟ้า ทุกคนจากทั้งสองฝ่ายไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาวิ่งกรูเข้าไปเก็บแผ่นหยกอย่างรวดเร็ว
“วางมันลงเดี๋ยวนี้” เสียงระเบิดดังขึ้นสงครามที่จู่โจมกันด้วยพลังวิญญาณก็เกิดขึ้นในทันใด ทักษะทุกประเภทถูกยิงใส่กัน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยไอพลังวิญญาณส่องแสงน่ากลัวทุกคนต่างต่อสู้เพื่อแย่งชิงแผ่นหยก
หากใครพลาดไปละก็อาจจะไม่ได้อะไรติดมือกลับไป
มู่เฉิงค่อย ๆ รักษาบาดแผลบนร่างกายของเขา และรีบหาทางออกไปจากที่ตรงนั้นพร้อมกับนกอินทรีปีกเหล็กของเขา
“บ้าที่สุด!”
หลังจากหนีมาได้ระยะหนึ่งมู่เฉิงก็ได้พบกับที่หลบซ่อนอันปลอดภัย
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ทั้ง ๆ ที่เขาได้รับแผ่นหยกมาตั้งมากมายแล้ว และการทดสอบนั้นอีกเพียงแค่สองวันก็จะจบลงแล้ว
แต่ใครจะไปคิดว่าจะเกิดเหตุดังกล่าวขึ้นตอนนี้เขาคิดได้เพียงแค่ว่านี่เป็นกับดัก
มู่เฉิงรู้สึกได้ว่าพลังวิญญาณในร่างกายของเขากำลังจะคลุ้มคลั่งอีกรอบ เขาจึงต้องกระตุ้นพลังวิญญาณออกมาเพื่อระงับมัน มิฉะนั้นพลังวิญญาณของเขาจะทำลายเส้นพลังวิญญาณในร่างมู่เฉิงนึกขึ้นได้เล็กน้อยนึกถึงแมลงกินวิญญาณสีทองที่ออกมาจากร่างของเขาในตอนนั้น
“แมลงกินวิญญาณนี่มัน! มันเป็นแมลงกินวิญญาณหยีเทียนเฉินไม่ใช่เหรอ ? เจ้านั่นกล้าดียังไงมาทรยศข้า” เขาทุบพื้นจนเป็นหลุมหลายหลุม
ตอนนี้มู่เฉิงทำได้เพียงแค่ระงับพลังของแมลงกินวิญญาณได้เท่านั้น แต่เขายังไม่สามารถขับไล่มันออกจากร่างกายได้“ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรเช่นนี้ มู่เฉิง”
เสียงที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันดังขึ้น
เสียงนี้นั้นค่อนข้างคุ้นเคยสำหรับมู่เฉิง
วีรบุรุษอีกคนของดินแดนทางใต้ ฉูจงฉวน
ทันใดนั้นมู่เฉิงก็เงยหน้าขึ้นและเห็นพรรคพวกทั้งสามคนของฉูจงฉวน
“เป็นฝีมือของเจ้าเองสินะ!” มู่เฉิงไม่ได้ดูแปลกใจ แต่ใบหน้าของเขายังคงโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ “เจ้ามันช่างชั่วร้ายจริง ๆ”
ฉูจงฉวนเหลือบมองเขา “เจ้าเองก็ไม่ได้ต่างไปจากข้านักหรอก แต่เดิมแล้วข้าตั้งใจจะเอาชนะเจ้าอย่างยุติธรรม น่าเสียดายที่เจ้าดันยกระดับความเลวของตัวเอง จากคู่แข่งของข้าเป็นศัตรูเสียแล้ว”
“หยีเทียนเฉินตายแล้ว” ลั่วอู๋กล่าวอย่างเรียบ ๆ“โกหก สัตว์วิญญาณที่เล่นงานข้ามันแมลงกินวิญญาณชัด ๆ ” “ เจ้าคิดเหรอว่าข้าจะไม่รู้จักมัน! มีเพียงแค่หยีเทียนเฉินเท่านั้นที่สามารถควบคุมแมลงกินวิญญาณได้ หยีเทียนเฉินออกมาเดี๋ยวนี้นะ เจ้ากล้าทรยศข้า ทำไมถึงไม่กล้ายอมรับ เจ้าต้องการจะฆ่าข้า แต่กลับไม่กล้าที่แสดงตัวออกมาเนี่ยนะ? ”“ฮ่า ๆ ๆ ลั่วอู๋ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน หา ?” มู่เฉิงเริ่มคลั่งมากขึ้นเรื่อย ๆ “ถ้าแมลงกินวิญญาณมันถูกจับได้ง่ายขนาดนี้ ข้าคงฆ่าหยีเทียนเฉินด้วยตัวเองไปนานแล้ว”
ทักษะที่แปลกและคาดเดาไม่ได้ของแมลงกินวิญญาณนั้นเป็นวิชาที่น่ากลัวจริง ๆแน่นอนว่ามันไม่สามารถทำได้
สัตว์วิญญาณนั้นจะมีเจ้านายได้เพียงคนเดียวชั่วชีวิตของมัน
นั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อมีการจับสัตว์วิญญาณได้ มักจะไม่มีใครกล้าแสดงสัตว์วิญญาณอันล้ำค่าของเขาออกมาจนกว่าจะทำพันธสัญญาเสร็จสิ้นแล้ว โลกนี้มีทั้งกลุ่มฆาตกรและหัวขโมยเต็มไปหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ