ไหปีศาจ นิยาย บท 225

บทที่ 225
โปรดมารับดาบในอีกสามวันหลังจากนี้“ไร้หน้า!” ลั่วอู๋กล่าวด้วยความตื่นตกใจ
ร่างของไร้หน้านั้นแทบจะแตกออกกลายเป็นแอ่งของเศษเนื้อและเลือด ร่างกายของเขาค่อย ๆ แตกตัวออกมากขึ้นเรื่อย ๆ และมีบางอย่างที่เหมือนกับคริสตัลแวววาวอยู่ในบาดแผลอีกด้วย

ผู้บัญชาการหลิงหลงสะบัดนิ้วของนาง ปล่อยคลื่นพลังวิญญาณสีทองจำนวนมากก็หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายที่เหลืออยู่ของเขา จากนั้นร่างของไร้หน้าก็ได้รับการฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็วที่ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ไร้หน้าดูซีดเซียว แต่ลมปราณและร่างกายของเขากลับบริสุทธิ์และสะอาดเป็นพิเศษ แบบเดียวกับทารกแรกเกิด

“นายท่าน ข้าสบายดีแล้ว” เสียงของไร้หน้าดูอ่อนแอ
จากนั้นไร้หน้าก็พยายามที่จะยืนขึ้น เท้าของเขาสั่น เหมือนกับว่าเขายังไม่คุ้นเคยกับร่างกายของตัวเอง เขาจับที่ใบหน้าสองสามครั้งแล้วนอนลง

“ขอบคุณมาก สำหรับการปรับโฉมใหม่” ไร้หน้าหายใจเข้าลึก

เดิมทีแล้วไร้หน้าเริ่มฝึกศิลปะการต่อสู้ในตอนที่เขามีอายุได้มากระดับหนึ่ง ทำให้เส้นวงจรพลังวิญญาณของเขาจึงมีรูปร่างที่ตายตัวอยู่ก่อนแล้ว การปรับร่างกายใหม่อีกครั้งนั้นช่วยให้อนาคตในการฝึกฝนของเขาสดใสขึ้นได้มาก

“แต่ข้าก็ยังไม่สามารถยอมรับคำสบประมาทของท่านได้” ไร้หน้าพูดต่อไป

จี๋กุยแทบจะเป็นบ้า
ช่วยอย่ายั่วโมโหท่านผู้บัญชาการไปมากกว่านี้เลยเถอะ
“ ฮ่าฮ่าฮ่า” ผู้บัญชาการหลิงหลงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วโบกมือราวกับกำลังจะบิน “เจ้าคนไร้คุณภาพ ออกไปจากที่นี่ซะ ตอนนี้ข้าไม่มีเวลาสนใจเจ้า”

พลังมหาศาลผลักร่างของไร้หน้าบินออกไปจากค่ายในทันที

“ดูถูกงั้นเหรอ? เขากล้าพูดสักคำเมื่อข้ากดเขาลงใต้ร่างข้าเพื่อขอยืมเมล็ดพันธุ์ไหมล่ะ ?” ผู้บัญชาการหลิงหลงพึมพำด้วยเสียงต่ำ

ไร้หน้าไม่ได้ยินประโยคนั้น
ส่วนจี๋กุยไม่แม้แต่จะแสร้งทำเป็นหัวเราะ
มีเพียงลั่วอู๋เท่านั้นที่ยืนอยู่อย่างไร้ระเบียบ
“เอาล่ะ ได้เวลาคุยธุระกันแล้ว” ผู้บัญชาการหลิงหลงดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของนาง

ลั่วอู๋รู้สึกได้ถึงสายตาของผู้บัญชาการหลิงหลงและหัวใจของเขาก็รู้สึกวูบวาบ “ข้าไม่รู้ว่าท่านผู้บัญชาการหลิงหลงกำลังพูดถึงอะไร?”

“ดาบเลือดเดือด จำนวน 10 เล่มต่อเดือนนั้นยังไม่มากพอ” ผู้บัญชาการหลิงหลงกล่าว

ลั่วอู๋ไม่ได้คิดว่าจะหมายถึงเรื่องนี้ แต่เขาก็ปฏิเสธในทันที “ข้าไม่มีมันไปมากกว่านี้อีกแล้ว”

ถ้าดาบเลือดเดือดกลายเป็นของที่หน่วยสยบมังกรทุกคนมีกันอย่างเท่าเทียมแล้ว ข้าเอาอะไรไปต่อรองกับหน่วยสยบมังกรได้อีกในภายภาคหน้า

ยิ่งไปกว่านั้นหากมีดาบเลือดเดือดเป็นจำนวนมากเกินไปมันก็ยากที่จะรับประกันได้ว่าจะไม่มีใครเอาดาบไปไล่สังหารผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจ

อย่าประเมินธรรมชาติของมนุษย์สูงเกินไป ความปรารถนาที่จะแข็งแกร่งขึ้นของผู้คน นั้นสามารถกระตุ้นความต้องการฆ่าสังหารได้ทุกเมื่อ ยิ่งด้วยที่ว่าทุกคนมีมันจนยากจะควบคุม

“ฮึ่ม” ผู้บัญชาการหลิงหลงดูเหมือนจะไม่แปลกใจกับคำพูดของลั่วอู๋ “มีทหารในหน่วยสยบมังกรอยู่ 5,000 คน ซึ่งข้าจะได้รับดาบเลือดเดือดเพียงสิบเล่มต่อเดือน ข้าต้องรอถึง 40 ปีเพื่อให้ทุกคนในกองทัพได้รับดาบเลือดเดือด ซึ่งมันนานเกินไป”
ลั่วอู๋ตกใจมาก

หากมีดาบเลือดเดือดอยู่ในมือของทหารหน่วยสยบมังกรทั้ง 5,000 คน มันจะเป็นขุมพลังที่น่ากลัวขนาดไหน หากมีสงครามใหญ่เกิดขึ้นจริงๆในอนาคต

“ข้าคงช่วยท่านไม่ได้จริงๆ” ลั่วอู๋กล่าวพร้อมกับก้มศีรษะของเขา

ผู้บัญชาการหลิงหลงจ้องมองไปที่ตาของลั่วอู๋ ดวงตาของนางเหมือนกับแสงแดดแผดจ้าที่ต้องการที่จะละลายลั่วอู๋ไปทั้งตัว ลั่วอู๋เริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก ดูเหมือนผู้บัญชาการหลิงหลงจะกดดันเขามากเกินไปแล้ว

“ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังกังวลเรื่องอะไร” ผู้บัญชาการหลิงหลงค่อย ๆ เปิดปากของนาง “ภายในหนึ่งปีหากเจ้าสามารถนำดาบเลือดเดือด 5,000 เล่มมาให้หน่วยสยบมังกรของข้าได้ ข้าจะถือว่าข้าติดหนี้บุญคุณเจ้าสามอย่าง”

หัวใจของลั่วอู๋แทบกระโจนออกจากร่าง
ผู้บัญชาการหลิงหลงจะยอมติดหนี้บุญคุณเขา?
“ยิ่งไปกว่านั้นข้าให้สัญญาว่าดาบเลือดเดือดจะไม่มีวันถูกแพร่กระจายไปยังโลกภายนอก เมื่อข้าพบว่าดาบเลือดเดือดเล่มไหนออกไปสู่โลกภายนอก ผ่านหน่วยสยบมังกรของข้า ข้าจะเป็นคนไปเอามันคืนด้วยตัวเอง” ผู้บัญชาการหลิงหลงกล่าวต่อไป

ทำไมนางถึงต้องเร่งรีบขนาดนี้กัน
“ตอนนี้เจ้าพอมีทางทำมันได้รึเปล่า ?” ผู้บัญชาการหลิงหลงถาม

ลั่วอู๋เกาหัวอย่างเชื่องช้า “ก็นะ … ”
“ถ้าข้าไม่ได้ติดหนี้เจ้าสามครั้งด้วยสัญญาละก็ ข้าอยากจะตบเจ้าให้ตายไปเลย” ผู้บัญชาการหลิงหลงจ้องมองไปที่ลั่วอู๋จี๋กุยมองไปที่เขาด้วยความขมขื่น
เขาคิดว่ามันคงจะยากมากในการสร้างดาบเลือดเดือด
ลั่วอู๋ยืนนิ่งอย่างไร้เดียงสา

“ข้าพบมันวางขายอยู่ในร้านของลั่วอู๋ขอรับ” จี๋กุยตอบ
ผู้บัญชาการหลิงหลงเหลือบมองไปที่ลั่วอู๋ “เจ้าตัวน้อย เจ้าสามารถสร้างของแบบนี้ได้อีกรึเปล่า ถ้าเจ้าไม่พูดมาก ข้าก็พร้อมที่จะซื้อมัน”

“เจ้าต้องการวัตถุดิบอะไร” ผู้บัญชาการหลิงหลงถาม
ลั่วอู๋ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบไปว่า “ข้าต้องการผี ผีทหาร และผีทหารระดับนายพล”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ