ไหปีศาจ นิยาย บท 236
ยินดีต้อนรับสู่ความตายบรรยากาศดูตึงเครียด
ออร่าท่าทางอันดูโหดร้ายของหลี่หยินแผ่ออกมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ผู้คนที่อยู่รอบตัวนางรู้สึกได้ถึงแรงกดดันและถอยหนีออกไปโดยไม่รู้ตัว
“ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะหลี่หยิน” ฉูจงฉวนพยายามปลอบอย่างรีบร้อน
แต่หลี่หยินกลับเมินเขา ดวงตาของนางจ้องมองไปที่หนานกงหยิงเอ๋อ ราวกับจะฉีกอีกฝ่ายออกเป็นชิ้น ๆ
ไม่มีใครสามารถแยกข้าและนายน้อยออกจากกันได้ไม่มีใครสามารถทำได้
หนานกงหยิงเอ๋ออดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังและพร้อมที่จะเรียกนกกระเรียนแห่งการจุติใหม่ออกมาต่อสู้
“ฮ่าฮ่าฮ่า หลี่หยิน ฉูจงฉวน ข้ากลับมาหาพวกเจ้าแล้ว” ประตูของสำนักเฉียนหลงเปิดออกอย่างช้า ๆและเสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากในระยะไกลฉูจงฉวนตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคยนี้
เขาหันศีรษะไปและเห็นว่ามีจุดสีดำกำลังขยายตัวอย่างรวดเร็วในที่แห่งนี้ มันเต็มไปด้วยความรู้สึกดั่งภาพศิลปะอันสวยงามราวกับภาพวาดหมึก“ดวงตาของฉูจงฉวนเกือบจะทะลุออกจากเบ้า
ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้กัน?
ดูเหมือนอีกฝ่ายกำลังรอให้ประตูของสำนักเฉียนหลงเปิดอยู่จากข้างนอก ถ้าอย่างนั้นเขาอาจจะกำลังตามเข้ามาข้างในหรือเปล่า?ทันทีที่หลี่หยินได้ยินเสียงของลั่วอู๋และร่างกายของนางก็แข็งทื่อ ลมหายใจอันรุนแรงหายไปในทันที ดวงตาของนางกลับมาสดใส และรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนดั้งเดิมของนางก็กลับคืนมา
“นายน้อย?” หลี่หยินมองไปในระยะไกลด้วยความประหลาดใจลั่วอู๋กำลังวิ่งมาทางนี้
เป็นอีกครั้งที่หลี่หยินกลับไปอยู่ในอ้อมแขนของลั่วอู๋
“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าบอกแล้วยังไงล่ะ ว่าข้าจะกลับมาหาพวกเจ้า” ลั่วอู๋ลูบหัวของหลี่หยิน
หนานกงหยิงเอ๋อมองไปที่ลั่วอู๋เหมือนเห็นสัตว์ประหลาด “เจ้าเข้ามาได้ยังไงกัน เจ้าไม่ผ่านการทดสอบนี่นา ?”
“ข้าถูกขอร้องให้กลับเข้ามาน่ะ” ลั่วอู๋ตอบกลับไปคนโดยรอบที่ได้ยินคำพูดนั้นต่างก็หนาวสั่นไปตาม ๆ กัน
ถูกขอร้องให้กลับมาเข้าสำนักเฉียนหลง?
เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน
“เจ้าเข้ามาได้อย่างไรกันล่ะเนี่ย?” ฉูจงฉวนประหลาดใจพลางมองไปที่นอกประตูและหันไปมองที่ ลั่วอู๋ “เจ้ามากับคนของทางเมืองหลวงที่ผ่านการทดสอบเข้ามาเหรอ?”ลั่วอู๋พยักหน้าและยิ้ม “ใช่แล้ว”
“เจ้าทำได้อย่างไร?” ฉูจงฉวนถาม
“ตระกูลลั่ว มีโควตาพิเศษดังนั้นข้าจึงเข้ามาได้ แต่ข้าไม่ได้เป็นคนของตระกูลลั่วนะ” ลั่วอู๋ตอบฉูจงฉวนตกตะลึง “โควตาพิเศษ?”
“เจ้ามีปัญหาอะไรรึเปล่า?” ลั่วอู๋ถาม
มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ? โควตาพิเศษมันมีค่ามากนะสิ ตระกูลใดที่มีโควตาพิเศษมีเพียงน้อยนิด และมันถือเป็นสมบัติระดับหาที่เปรียบไม่ได้ แล้วทำไมเขาจึงยกให้เจ้าล่ะ?เมื่อได้ยินเช่นนี้เหล่าผู้ที่กำลังมองดูอยู่ต่างก็รู้สึกรังเกียจ
ทำไมคนอย่างเขาถึงยังมีส่วนร่วมในการเข้าร่วมสำนักเฉียนหลง?
ฉูจงฉวนแทบเป็นบ้า “แต่เจ้าไม่ได้มีความสัมพันธ์กลับตระกูลลั่วนี่นา ไม่สิ! ทำไมพวกเขาถึงต้องการให้โควตาพิเศษกับเจ้ากันล่ะ พวกเขาไม่กลัวที่จะต้องเลี้ยงศัตรูงั้นเหรอ?
“อย่าสนใจรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ น่า ” ลั่วอู๋หัวเราะฉูจงฉวนกลอกตาอย่างรุนแรง
นั่นไม่ใช่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เลย
ลั่วอู๋ลูบหัวหลี่หยินเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปที่หนานกงหยิงเอ๋อ ใบหน้าของนางดูไม่สู้ดีเท่าไหร่ “เจ้ายังไม่เลิกจุ้นจ้านกับพวกข้าอีกงั้นสินะ”หนานกงหยิงเอ๋อยังดูสดใสอยู่
“เจ้าดูไม่ภูมิใจเท่าไหร่เลยนะ ข้าไม่รู้หรอกว่าเจ้าเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร แต่ข้ารู้ดีว่าถ้าเจ้าไม่มีความสามารถมากพอ ท้ายที่สุดเจ้าก็จะถูกไล่ออกอยู่ดี แม้ว่าเจ้าจะเข้าร่วมสำนักเฉียนหลงมาได้แล้วก็ตาม” หนานกงหยิงเอ๋อตะคอกลั่วอู๋พูดอย่างปรามาส “โอ้ ขอบใจที่เตือน ลาก่อน”
หนานกงหยิงเอ๋อโกรธมากจนแทบอยากจะสู้กับเขาให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะที่นี่ไม่อนุญาตให้มีการต่อสู้
“จงเปิดออก” ทูตเฉียนหลงทั้งสามคนกู่ร้องขึ้นพร้อมเพรียงกัน
ประตูเปิดอย่างสมบูรณ์และในที่สุดผู้คนต่างก็เดินเข้ามาในสำนักเฉียนหลง หลายคนต่างแสดงสีหน้าตื่นเต้น เพราะในที่สุดเหล่าผู้มีพรสวรรค์จากเมืองหลวงของจักรวรรดิและมณฑลใหญ่ ๆ ก็ได้มารวมตัวกันแล้ว
ทันใดนั้นแท่นสูงก็ลอยขึ้นมาจากพื้นด้วยแรงผลักดันมหาศาล
“หืม ปีนี้มีคนผ่านเข้ามาเยอะมากเลยทีเดียว” ชายชราผมขาวเครายาวปรากฏตัวขึ้นบนแท่นสูงพร้อมกับรอยยิ้ม
แม้ว่าลมปราณของเขาจะดูสงบ แต่ก็ไม่มีใครกล้าดูถูกชายชราคนนี้
เพราะเขามีตราพิเศษอยู่บนหน้าอกตราของราชวงศ์มังกรเร้นกาย
ว่ากันว่ามีเพียงผู้ที่มีส่วนร่วมในการก่อตั้งราชวงศ์มังกรเร้นกายเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ได้รับตรานี้ จากบารมีของเขาราชวงศ์มังกรเร้นกายนั้นถูกก่อตั้งมานานหลายพันปี แต่มีผู้ที่ได้รับตราของราชวงศ์ เพียงไม่ถึงแค่ 20 คนเท่านั้น และแต่ละคนล้วนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง
ชายชราคนนี้คือ หลี่หวู่หยวนรองประธานสภาสูงของราชวงศ์มังกรเร้นกาย
“เป็นเกียรติที่ได้พบท่านรองประธาน” ทูตเฉียนหลงทั้งสี่คนต่างแสดงความเคารพ
เป็นเวลานานแล้วที่ตระกูลลั่ว ไม่ได้ส่งลูกหลานที่มีความสามารถคู่ควรกับฉายา “ปีศาจ” มาดังนั้นเพื่อไม่ให้เสียหน้าในสำนักเฉียนหลง พวกเขาจึงยังไม่ได้ใช้โควตาพิเศษเสียที แต่เลือกที่จะให้ลูกหลาน ของตระกูลเข้าร่วมการทดสอบเฉียนหลงแบบปกติซึ่งนี่ก็เป็นแนวทางปฏิบัติของหลาย ๆ ตระกูลด้วยเช่นกัน
“คนจากตระกูลลั่วอยู่ที่ไหน?” หลี่หวู่หยวนกล่าวด้วยเสียงดังสำนักเฉียนหลงแบ่งออกเป็นด้านในและด้านนอก
เฉพาะผู้ที่ทำผลงานได้ดีในสำนักภายนอกเท่านั้นที่จะสามารถเข้าไปด้านในได้ หลังจากผ่านการทดสอบแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ