ไหปีศาจ นิยาย บท 25

บทที่ 25 เจ้าของร้านคนเก่า

โรงน้ำชาเก่า

ที่นี่ไม่มีที่ซ่อนใด ๆ มีเพียงแค่ผ้าปูโต๊ะขาด ๆ และโต๊ะที่พังเละ

สำหรับแดนทะเลทรายแล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืดและอากาศเย็นลงในเวลากลางคืน

ในที่สุดชายลึกลับก็ถอดหน้ากากออกเผยให้เห็นใบหน้าอันอ่อนล้าของเขา

“เจ้าเป็นคนที่ดีจริง ๆ ข้าไม่เข้าใจเลยว่าท่านหัวหน้าตระกูลคิดอะไรอยู่ ถึงได้ขับไล่เจ้าออกไป” เจ้าของร้านคนเก่าถอนหายใจ

เจ้าของร้านคนเก่านั้นมีอายุประมาณ 50 ปี เป็นคนหลังค่อมเล็กน้อย เนื่องจากการทำงานหนัก ที่จอนผมมีสีขาวแซมอยู่เล็กน้อยและมีรอยเหี่ยวย่นปรากฏที่หางตาของเขา

ข้อมูลเจ้าของร้านคนเก่าผุดขึ้นมาในความทรงจำของลั่วอู๋

วู่หยู่สมาชิกของตระกูลวู่ ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของตระกูลลั่ว ถือเป็นผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณระดับต่ำ โดยพลังวิญญาณของเขาอยู่ระดับเงิน 2 และเนื่องจากคุณสมบัติทางวิญญาณที่ไม่ดีเท่าไหร่ของเขา เขาจึงพยายามศึกษาจนมีความเชี่ยวชาญในด้านการทำการค้า

เขาเคยรับผิดชอบดูแลกิจการในตัวเมืองหลวงมาก่อน แต่เพราะเคยไปมีปัญหากับคนอื่น ๆ เขาจึงถูกส่งให้มาเปิดร้านแห่งใหม่ในเมืองแห่งความพินาศ

อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณ และเท่าที่รู้อายุของเขาควรจะอยู่ในช่วง 50 กว่า ๆ แต่เจ้าของร้านคนเก่านั้นดูซีดเซียวและเหนื่อยล้า

ลั่วอู๋ยิ้ม “เจ้าของร้านคนเก่า ท่านก็ชมข้าเกินไป”

“เป็นเรื่องจริง ข้าไม่ต้องการให้คนที่ไม่มีความสามารถมารับช่วงต่อธุรกิจ ที่ข้าอุตส่าห์ทำงานหนักเพื่อรักษามาตลอด?”

“ดังนั้นมันจึงต้องมีการทดสอบสามข้อ”

“การทดสอบทั้งสามนี้ มีไว้เพื่อให้เจ้าเข้าใจบทบาทของตัวเองอย่างชัดเจนและทำงานอย่างแข็งขันเพื่อเข้าใจถึงอำนาจของเจ้า แต่คิดว่าจะกลายเป็นว่าข้าได้เห็นข้อบกพร่องของตัวข้าเองเสียอย่างนั้น”

“การทดสอบครั้งแรกคือวิสัยทัศน์”

“ข้าพิจารณาแล้วว่างูทองคำ ป่วยจากอากาศที่เย็นลง ดังนั้นมันจึงหดหู่และความแข็งแกร่งของมันก็เริ่มแปรปรวน ในเมื่อเจ้ามาจากตระกูลลั่ว เจ้าจึงน่าจะสังเกตถึงสิ่งนั้นได้ไม่ยาก แต่สิ่งที่ข้าไม่คาดคิดก็คือ ข้าเกือบจะปล่อยให้งูทองคำพลาดโอกาสวิวัฒนาการไป ช่างน่าละอายจริงๆ “

เจ้าของร้านคนเก่ารู้สึกละอายใจนัก

ลั่วอู๋ส่ายหน้าเบาๆ “มันยากที่จะเห็นสัญญาณของการวิวัฒนาการ แม้แต่ผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณที่มีประสบการณ์บางคนเอง ก็อาจจะพลาดได้ด้วยซ้ำ ท่านไม่ต้องตำหนิตัวเองหรอก”

เจ้าของร้านคนเก่ามองลั่วอู๋ด้วยสีหน้าที่รู้สึกขอบคุณ

“การทดสอบครั้งที่สองคือความคิดทางธุรกิจของเจ้า”

“ตอนที่เจ้ายอมรับซื้อแมงป่องทะเลทรายในราคาตัวล่ะ 300 หินวิญญาณ มันทำให้ข้ารู้สึกผิดหวังกับเจ้ามาก ข้าคิดว่าเจ้าไร้ประโยชน์”

“ทว่าข้าคิดผิด”

“วิธีการปรับแต่งวิญญาณของเจ้ามันเป็นอะไรที่หาได้ยากมาก แม้ว่าประสบการณ์ทางธุรกิจของเจ้าจะยังไม่เพียงพอ แต่ความสามารถในการปรับแต่งวิญญาณของเจ้าก็เพียงพอที่จะครอบคลุมข้อบกพร่องทั้งหมดของเจ้าได้”

“และการทดสอบครั้งที่สาม ข้าต้องการรู้ว่าเจ้าเป็นคนแบบไหน”

“ถ้าเจ้าเป็นยอมให้สาวรับใช้และคนงานตายแลกกับเงิน เป็นคนที่ไม่แยแสคนรอบข้างและโหดเหี้ยม ข้าคงยอมตายเสียยังดีกว่าต้องทำงานให้กับเจ้า”

“อย่างไรก็ตามถ้าเจ้ายินดีมอบเงินให้ข้าแลกกับชีวิตพวกเขา นั่นหมายความว่าอย่างน้อยเจ้าก็เป็นเจ้าของร้านที่มีคุณสมบัติครบถ้วน และข้าก็เต็มใจที่จะทำงานให้กับเจ้า”

“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะต้องให้ของมีค่ามากมายอะไร แต่ตอนที่ข้าบอกให้เจ้าตัดนิ้วมือ เจ้าก็ดูพร้อมที่จะทำจริงๆ ซึ่งข้าไม่ได้คิดเลยว่าเจ้าจะกล้า ข้าพร้อมจะยกศาลาไป่หยู่ให้เจ้ารับช่วงต่อแล้วล่ะ”

เมื่อเจ้าของร้านคนเก่าพูดอย่างนี้ สีหน้าของเขาก็ดูไร้ชีวิตชีวาและเหงาหงอยลงนิดหน่อย

มันยากที่จะทำร้านค้าในเมืองแห่งความพินาศ

ในเมืองแห่งความพินาศนั้น ศาลาไป่หยู่แทบจะไม่มีจุดยืนทางการค้าเลย ที่อยู่มาได้ถึงขนาดนี้ทั้งหมดเกิดจากความพยายามของเจ้าของร้านคนเก่าล้วน ๆ

แม้ว่าเจ้าของร้านคนเก่าจะเต็มใจส่งมอบร้านให้ แต่เขาก็ยังรู้สึกอึดอัดและไม่สบายใจที่จะรับไว้อยู่ดี

ลั่วอู๋ส่ายหน้าให้อีกฝ่าย “เจ้าของร้านคนเก่า ท่านช่วยดูแลศาลาไป่หยู่ต่อไปเถอะ ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่ออำนาจ ท่านเป็นผู้อาวุโสและมีประสบการณ์ทางการค้าที่ดีกว่าข้ามาก ร้านนี้ควรจะเป็นของท่าน “

พอได้ฟัง เจ้าของร้านคนเก่ารู้สึกตกใจและแปลกใจมาก

เขาไม่ได้คิดเลยว่าลั่วอู๋จะพูดออกมาอย่างนั้น

แต่สิ่งที่ลั่วอู๋พูดนั้นเป็นความจริงทุกคำ

แม้ว่าศาลาไป่หยู่จะเป็นรากฐานที่สำคัญของการเติบโตสำหรับเขา แต่ความทะเยอทะยานของลั่วอู๋ก็ไม่ได้หยุดอยู่ที่นี่ ที่นี่ธุรกิจเป็นเพียงแค่งานอดิเรก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่เขาได้ฝึกฝนและปรับปรุงความแข็งแกร่งของตัวเอง

แน่นอนว่าร้านค้าในอนาคตของเขาจะต้องยิ่งใหญ่ขึ้นอย่างแน่นอน เขาอยากที่จะมุ่งเน้นทำการค้าได้ทุกเมื่อตามที่เขาต้องการ

ดังนั้นเขาจึงต้องการคนที่เขาสามารถไว้วางใจได้ในการทำการค้าของเขาและเจ้าของร้านคนเก่าก็เป็นคนที่เหมาะสมอย่างที่สุด