ไหปีศาจ นิยาย บท 252
สรุปบท บทที่ 252 ความผิด: ไหปีศาจ
อ่านสรุป บทที่ 252 ความผิด จาก ไหปีศาจ โดย Internet
บทที่ บทที่ 252 ความผิด คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายทะลุมิติ ไหปีศาจ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 252 ความผิด
ผู้อาวุโสหลายคนที่คอยตรวจสอบการรับรองมองไปที่ลั่วอู๋ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังรอผลลัพธ์อยู่
ขณะเดียวกันก็เห็นได้ชัดว่าหนิงฮัวไม่ใช่คนที่มีความอดทน เขารีบพุ่งไปจับมือของลั่วอู๋ แล้วถามอย่างกังวล “เล่กุย ของข้าเป็นยังไงบ้าง?”
“ไม่ต้องห่วงไปน่า” ลั่วอู๋ถามช้า ๆ “ข้าแค่อยากมาถามเจ้าว่า เจ้ายังมีคะแนนเหลืออีกเท่าไหร่?”
หนิงฮัวดูงง ๆ “เจ้าต้องการอะไรนะ?”
“ตอบข้ามาเร็ว”
“เหลืออีกประมาณ 7000 คะแนน ถ้าการปรับแต่งสำเร็จ ข้าจะพยายามหามาจ่ายตามที่เจ้าต้องการสำหรับวัตถุดิบต่าง ๆ ที่ใช้” หนิงฮัวกล่าว
ลั่วอู๋ส่ายหัว “ เอา 7000 ที่เหลือมาให้ข้าก็พอแล้วล่ะ”
“เจ้าจะรีบเอามันไปทำไมล่ะ?” หนิงฮัวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็มอบแต้มทั้งหมดให้กับลั่วอู๋ “เล่กุยของข้าอยู่ที่ไหน?”
ลั่วอู๋ตอบอย่างเคร่งขรึม “เจ้าทำข้าเจ็บมือ ข้าจะไปซื้อยา”
“อา?”
ทุกคนต่างงุนงง
ใบหน้าของหนิงฮัวเปลี่ยนเป็นสีแดงและกำลังจะโกรธ แต่ลั่วอู๋ก็ปล่อยเล่กุยออกมาทันที “นี่เล่กุย ของเจ้า”
ร่างกายขนาดใหญ่ของเล่กุยแทบจะยึดพื้นทั้งหมดในห้องไป แต่ยังโชคดีที่ห้องนั้นมีขนาดค่อนข้างใหญ่และสามารถรองรับมันได้
ลมปราณของมันดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นมาก ส่วนโค้ง เล็ก ๆ บนร่างกายของมันเด่นชัดมากขึ้น ราวกับว่ามันเพิ่งก้าวออกจากที่วางทุ่นระเบิดมาได้อย่างปลอดภัย
หนิงฮัวเริ่มตรวจสอบสภาพของเล่กุย
แน่นอนว่าผู้อาวุโสที่มีหน้าที่ในการประเมินเองก็ไม่ได้อยู่เฉย ๆ พวกเขาเริ่มตรวจสอบผลการปรับแต่งเช่นกัน
จางฉีฮงจ้องมองไปที่เล่กุย ดูเหมือนเขาจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เขาถอนหายใจและพึมพำในใจ “คนของตระกูลลั่วงั้นเหรอ ช่างเป็นอัจฉริยะระดับปีศาจตัวน้อยจริง ๆ ข้าเกรงว่าระดับการปรับแต่งของเขาจะเข้าสู่ระดับสูงไปไกลแล้ว เขาอายุเท่าไหร่เองล่ะเนี่ย ไม่เกินยี่สิบห้าด้วยซ้ำ?”
เนื่องจากมาตรฐานในการลงทะเบียนเข้าสำนักเฉียนหลงจะต้องมีอายุต่ำกว่า 25 ปี
การแสดงออกบนใบหน้าของหนิงฮัว นั้นมีแต่ความตกตะลึง ทั้งประหลาดใจและหัวเราะคิกคักกับสภาพที่เปลี่ยนไปของเล่กุยประมาณไม่ถึงหนึ่งนาที
โอ้พระเจ้า
นี่คือเล่กุยที่ดีที่สุดเลย มันเป็นของข้างั้นหรือ?
มันเป็นของข้าจริงๆเหรอ?
หนิงฮัวรู้สึกเหมือนตัวเองได้ฝันไป
สายฟ้าผ่าพิภพ (ระดับ SS), สายฟ้าทำลาย (ระดับ S), สะเทือนปฐพี (ระดับ A),อสุนีบาตคำรน (ระดับ A) , ฉีกกระชากสายฟ้า (ระดับ S), ทลายพื้นพิภพ (ระดับ A), เสียงคำรามแห่งความกล้า (ระดับ S)
ไม่เพียงแต่มันจะได้ทักษะสายฟ้าผ่าพิภพ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของมันมาด้วยแล้ว แต่มันยังมีได้ทักษะดี ๆ มาอีกมากมาย ทั้งอสุนีบาตคำรนที่สามารถใช้กำจัดสถานะเชิงลบได้ หรือทักษะการโจมตีหมู่บนพื้นอย่างทลายพื้นพิภพ และแม้แต่ทักษะเสียงคำรามแห่งความกล้าที่ไม่มีธาตุชัดเจนทำให้รับมือได้ยาก
เสียงคำรามแห่งความกล้านั้นเป็นทักษะที่มีพลังอันน่าทึ่งในการโจมตีไปที่หัวใจของศัตรูโดยตรง
เรียกได้ว่ามันเป็นการปรับแต่งที่สมบูรณ์แบบ
ผู้อาวุโสหลายคนที่รับผิดชอบการประเมินมองหน้ากันและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ลั่วอู๋นั้นมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้าร่วมสำนักย่อยการปรับแต่ง
“เจ้าผ่านการทดสอบแล้ว” ผู้อาวุโสชายชราคนหนึ่งประกาศ
หนิงหลิงหลิงเดินไปหาหนิงฮัวและตบหน้าเขา “อย่ามาหัวเราะคิกคัก เจ้านี่มันโง่จริง ๆ”
หนิงฮัวเหมือนตื่นขึ้นมาจากความฝัน เขารู้สึกตื่นเต้นที่จะพูดกับนาง “เจ้าไม่เข้าใจ มันไม่ใช่แค่ทักษะสายฟ้าผ่าพิภพ แต่มันยังได้เรียนรู้ทักษะเสียงคำรามแห่งความกล้าอีกด้วย ซึ่งทำให้ความแข็งแกร่งของข้าเพิ่มขึ้นมาก”
“เจ้ามีความสุขแล้วสินะ?” หนิงหลิงหลิงกล่าว
หนิงฮัวพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้
“ถ้าเจ้ามีความสุขกับมัน เจ้าก็ต้องไปขอบคุณท่านอาจารย์ซะ” หนิงหลิงหลิงจ้องมองไปที่น้องชาย
ใบหน้าของหนิงฮัวแข็งกระด้าง แม้ว่าเขาจะรู้สึกขอบคุณ แต่เขาก็ไม่สามารถพูดออกไปได้ “ก็ข้าจ่ายคะแนนให้เขาไปแล้วนี่”
พูดจบจางฉีฮงก็ถ่มน้ำลายแล้วเดินจากไป
ขณะเดียวกันเหล่าผู้อาวุโสก็มองไปที่หนิงฮัวด้วยสายตารังเกียจ พวกเขาเต็มไปด้วยคำพูดในใจ
ด้วยฐานะของพวกเขาแล้ว พวกเขาไม่จำเป็นจะต้องเก็บซ่อนอารมณ์โกรธแต่อย่างใด เพราะไม่มีอะไรที่ทำให้พวกเขากลัวได้
เสียงของผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดกับตัวเอง “โอ้ ดูเหมือนว่าผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณอย่างเรา ๆ จะไม่แตกต่างไปจากพ่อค้าแม่ค้าทั่วไปสินะ มันก็เป็นเพียงแค่ธุรกิจ เพื่อรับเงินเท่านั้น และนักธุรกิจรู้ว่าพวกเขาควรจะรับลูกค้าแบบไหน ลูกค้าที่ไม่ดีย่อมไม่มีเหตุผลสำหรับพวกเราที่จะให้บริการ ในเมื่อพวกเราแทบจะไม่มีมีทักษะพิเศษอะไรเลยไม่ต่างจากพ่อค้า ข้าเองก็มีเงินออมอยู่บ้าง ไม่ทำงานก็คงจะดีกว่า ”
ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างช้า ๆ
จากนั้นพวกเขาก็เดินจากไป
มีเพียงไม่กี่คนที่รู้จักตัวตนของพวกเขา พวกเขาต่างก็เก็บตัวศึกษาอยู่ในสำนักย่อยการปรับแต่งมาหลายสิบปีหรืออาจจะหลายร้อยปี
อย่างไรก็ตามไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเหล่าผู้อาวุโสในสำนักย่อยการปรับแต่ง ถึงติดต่อหาจ้างไม่ได้ง่าย ๆ นั่นก็เพราะพวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นผู้มีฝีมือระดับสัตว์ประหลาดเก่าแก่ที่น่ากลัวและมีตัวตนสูงส่ง
หนิงฮัวพูดอย่างไม่สบายใจ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นข้า ทำไม่พวกเขาดูเดือดร้อนกัน ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“ใช่ มันเป็นเพราะเจ้าไม่ได้ทำอะไรเลยเนี่ยแหละ” หนิงหลิงหลิงกัดฟันแน่น “เจ้าเพียงแต่พูดคำที่เป็นการดูถูกผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณทั้งโลก พวกเขาถึงขุ่นเคืองยังไงล่ะ”
จู่ ๆ พลังวิญญาณก็หลั่งไหลออกมาอย่างรุนแรงผลัก หนิงฮัวและหนิงหลิงหลิงออกจากตัวอาคาร
หนิงหลิงหลิงที่อยู่นอกสำนักย่อยการปรับแต่ง มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที นางรีบเข้าไปที่สำนักย่อยการปรับแต่งอีกครั้ง แต่ก็พบว่านางถูกกีดกันด้วยพลังวิญญาณและไม่สามารถเข้าไปได้อีก
“นี่มัน … ” หนิงหลิงหลิงเงยหน้าขึ้นไปมองที่ด้านบนของสำนักย่อยการปรับแต่ง
มีลูกบอลหินสีขาวเหมือนประภาคารปล่อยแสงไฟออกมาปกคลุมอาคารแบ่งแยกสรรพสิ่งทั้งหมด
ในเวลาเดียวกันเสียงของผู้อาวุโส ที่ดูมั่นคงมากก็ดังขึ้นไปทั่วสำนักเฉียนหลง
“ตระกูลหนิงจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในสำนักย่อยการปรับแต่งอีกเป็นเวลาหนึ่งร้อยปี”
ทันใดนั้นใบหน้าของหนิงฮัวก็ซีดลง
เขารู้แล้วว่าตอนนี้เขากำลังตกที่นั่งลำบากจริง ๆ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ