ไหปีศาจ นิยาย บท 35

บทที่ 35 สัตว์เลี้ยง

ครึ่งเดือนต่อมา

ณ หอคอยหวงชาในเมืองแห่งความพินาศ

กระแสการค้ายังดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้จบและผู้คนมากมายต่างเข้ามาและออกไป

สามวันที่ผ่านมาศาลาไป่หยู่ระงับการขายยารวบรวมพลังวิญญาณ ดังนั้นอุปทานของยาเซิงหยวนใน หอคอยหวงชาจึงมีมากจนถึงขั้นขาดแคลน

ซึ่งพวกเขาก็ประกาศออกไปว่าอาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุที่ปฏิบัติงานนั้นป่วย แต่หลินตารู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงนั้นก็คือการขาดหญ้าวิญญาณ

ศาลาไป่หยู่ในตอนนี้ไม่สามารถผลิตยารวบรวมพลังวิญญาณได้

“ตามที่คิดไว้จริง ๆ เจ้าของร้านของเรามีหนทางจัดการเสมอ” หลินตาถอนหายใจ

เพียงแค่แย่งซื้อหญ้าวิญญาณเพียงสองชนิดเท่านั้น พวกเขาก็สามารถตัดคู่แข่งที่ขายยารวบรวมพลังวิญญาณออกไปได้อย่างง่ายดาย

พวกเขาจะเอาอะไรมาต่อสู้กับหอคอยหวงชาของพวกเราได้เล่า

หลินตาคิดอย่างพึงพอใจ

“ท่านขอรับ ข้าได้รับข่าวสารมาว่าวันนี้มีผู้คนจำนวนมากกำลังไปที่ศาลาไป่หยู่ขอรับ” คนงานชายคนหนึ่งรีบเข้ามากระซิบ

หลินตาขมวดคิ้วหลังจากได้ยินข่าว มียาวิญญาณใหม่ในศาลาไป่หยู่งั้นหรือ

“ไปตรวจสอบหาสมุนไพรวิญญาณที่ศาลาไป่หยู่ ซื้อมาเมื่อเร็ว ๆ นี้สิ” หลินตาสั่งให้คนไปตรวจสอบ

ทว่าศาลาไป่หยู่นั้นไม่ได้ซื้อสมุนไพรวิญญาณใด ๆ เลยเป็นเวลาเกือบครึ่งเดือน

อะไรนะ

หลินตารู้สึกประหลาดใจ พวกเขาไม่ได้ซื้อสมุนไพรวิญญาณใด ๆ เลยงั้นหรือ

“ท่านต้องการให้ข้าตรวจสอบเพิ่มเติมหรือไม่” คนงานชายคนนั้นถามต่อ

หลินตาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั่นสีหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นดุร้าย “ไม่ต้อง ข้าจะไปดูด้วยตัวเอง ว่าพวกศาลาไป่หยู่กำลังทำอะไรกัน”

……

……

เมื่อหลินตามาถึงประตูศาลาไป่หยู่ นางก็พบว่าสถานที่แห่งนั้นมีผู้คนมุงอยู่ล้อมรอบ

ผู้คนจำนวนมากต่างก็ถือใบปลิวโฆษณาเกี่ยวกับศาลาไป่หยู่ไว้ในมือ ‘ติดต่อศาลาไป่หยู่เพื่อฝึกฝนสัตว์เลี้ยงที่ดีที่สุด’

บนกระดาษแผ่นนั้นมีลวดลายตกแต่งและตัวหนังสือแสนน่ารัก

ดูเหมือนว่าที่มีผู้คนมากมายรวมตัวกันที่นี่ เพราะในช่วงนี้ศาลาไป่หยู่ได้ส่งใบปลิวโฆษณาประเภทนี้ออกไปทั่วและมันก็ดึงดูดผู้คนจำนวนมากให้มาที่แห่งนี้

พ่อแม่และผู้ปกครองเด็กจำนวนมากมาที่นี่พร้อมกับพาลูก ๆ มาด้วย

“แค่ก” ชายหนุ่มที่มีผมสีเงินเดินออกจากประตูของศาลาไป่หยู่ เขาแต่งตัวดูดีและยิ้มให้กับทุกคน “ยินดีต้อนรับสู่ ศาลาไป่หยู่”

“ข้าจะไม่พูดเรื่องไร้สาระ เพราะงั้นขอเริ่มการขายเลยก็แล้วกัน วันนี้ข้าอยากจะแนะนำพวกเจ้ารู้ว่าศาลาไป่หยู่ของเราได้เปิดรับการอบรมพิเศษสำหรับสัตว์วิญญาณเพื่อช่วยการเจริญเติบโตของเด็ก”

กลุ่มสัตว์วิญญาณค่อย ๆ เดินออกมาจากศาลาไป่หยู่

พวกมันประกอบไปด้วยกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ สุนัขชาชี, นกกางเขนทราย และหนูชางชาง

ลั่วอู๋ใช้เวลานานในการสังเคราะห์สัตว์วิญญาณเหล่านี้ ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงสูญเสียสัตว์วิญญาณระดับทองแดงจำนวนมากและบางทีก็ต้องเสียสัตว์วิญญาณระดับเงินราคาถูกไปด้วยเช่นกัน

นั่นก็เพราะต้นกำเนิดของสุนัขชาชีนั้นแข็งแกร่ง หากใช้สัตว์วิญญาณในระดับทองแดงผสมเข้าไปมันจะไม่เพียงพอ เขาจึงสูญเสียสัตว์วิญญาณระดับเงินไปบางส่วนเพื่อให้พวกมันเชื่อง

และนอกจากนี้ด้วยการใช้พลังวิญญาณมหาศาล เขาก็สามารถสังเคราะห์สุนัขชาชีระดับจ่าฝูงกับสุนัขชาชีปกติด้วยกันได้

“อย่ามาล้อเล่นน่า!”

คนบางคนในฝูงชนตะโกนด้วยความไม่พอใจ

“เจ้าของศาลาไป่หยู่ ท่านให้พวกเราคาดหวังมานานกว่าสิบวัน ดึงดูดพวกเรา แล้วบอกกับพวกเราว่าท่านจะขายสัตว์วิญญาณ ขยะเหล่านี้ให้พวกเราเนี่ยนะ”

“ ข้าก็อุตส่าห์คิดว่าจะมีสัตว์วิญญาณหายากที่ไหนได้ มีแต่อะไรก็ไม่รู้ ท่านทำให้ข้าผิดหวังจริง ๆ พวกสัตว์วิญญาณเหล่านี้ มันไม่ใช่สัตว์วิญญาณที่จะเอามาให้เด็กเลี้ยงได้เลย”

คุณพ่อคนหนึ่งพูดด้วยความโกรธ เห็นได้ชัดว่าเขาเสียเวลาไปอย่างมากในการเลือกสัตว์เลี้ยงให้กับลูก ๆ ของเขา

“ใครเล่าจะกล้าเลี้ยงสุนัขชาชีเป็นสัตว์เลี้ยง พวกมันโง่พอที่จะโจมตีเจ้านายของตัวเอง!”

“แถมพวกมันยังมีอายุขัยที่สั้นอีก !”

“นกกางเขนทรายก็ละเอียดอ่อนเอาใจยากเกินไป”

“กระต่ายแห่งแดนสาบสูญก็ตื่นคนเกินไป”

“แล้วดูราคาที่ศาลาไป่หยู่ของท่านขายสิ 1000 หินวิญญาณสำหรับกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ 1500 หินวิญญาณสำหรับสุนัขชาชี 2500 สำหรับนกกางเขนทราย และ 2000 สำหรับหนูชางชาง!”

ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดอยู่นั้น ลั่วอู๋ก็ได้ขอให้คนงานเอาป้ายราคาขึ้นมา

“บ้าไปแล้ว”

“ข้าไม่เคยได้ยินราคาที่เลวร้ายเท่านี้มาก่อนเลย”