บทที่ 56
ภูตน้ำ
รถม้าของนายน้อยเจ็ด กำลังเดินทางมุ่งตรงมาที่คฤหาสน์ชวนเทียนของเมืองหมิงหนาน
ถึงแม้จะเป็นคฤหาสน์ชวนเทียนสาขารอง แต่ก็มีความงดงามแบบเดียวกันกับคฤหาสน์หลังอื่น ๆ ด้วยลวดลายแกะสลักบนฝาผนัง
หลังจากเข้าไปข้างใน ความงดงามของการตกแต่งยิ่งมีมากขึ้นกว่าที่เห็น ด้านในตัวบ้านไม่มีกลิ่นทองแดงเหมือนกับคฤหาสน์ทั่วไป แต่กลับมีสภาพแวดล้อมที่งดงาม ทั้งยังนำสายน้ำจากแม่น้ำหวนชีไหลเข้าสู่คฤหาสน์ชวนเทียนโดยตรง
เสียงสายน้ำไหลระรื่นหูชวนให้ใจสงบ ต้นไม้ยืนต้นนับไม่ถ้วนล้อมรอบ ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความร่มรื่น
“น้องชายลั่ว พวกเรามาถึงแล้ว” หวังฉีพูด
ลั่วอู๋ออกจากรถม้า
“ผู้บริหารอันดับ 7 ท่านกลับมาแล้ว” มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งรีบตรงเข้าไปหาเขา
หวังฉีพยักหน้า “ไปเรียกท่านอาจารย์ที่เก่งเรื่องแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณมา และบอกว่ามีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ต้องการให้เขาตรวจสอบ”
เขาเป็นคนรับใช้ของคฤหาสน์ชวนเทียน เมื่อรู้ว่ามีเรื่องใหญ่ เขาจึงรีบวิ่งไปทันที
“น้องชายลั่ว เข้ามาพักข้างในก่อน” หวังฉีพาลั่วอู๋เข้ามาในห้องวีไอพี
เขารอข้างในสักพัก
เกิดการจลาจลข้างนอกห้อง
จากนั้น ได้มีชายชราผมหงอกสีเทารีบเข้ามาในห้อง
“ท่านประธานสาขา ท่านมาที่นี่ทำไม” หวังฉีถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ชายชราคนนั้นคือหลงเลินชาน ประธานคฤหาสน์ชวนเทียน เขตหนานจุน
เขาเป็นที่รู้จักในโลกของการค้า เขาทำงานที่มั่นคงไม่เคยมีความโลภ และมีประสบการณ์ในการปรับแต่งสัตว์วิญญาณที่ยอดเยี่ยม
“ดีเลยที่ท่านมาที่นี่” หวังฉีหัวเราะ “สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นหายากมาก เอามันเพิ่มขึ้นมาในรายการประมูลในครั้งนี้”
หลงเลินชานพูดด้วยรอยยิ้ม “ผู้บริหารอันดับ 7 ท่านกังวลเกี่ยวกับสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ ผิดไปหรือเปล่า”
“เกิดอะไรขึ้น ท่านหมายความว่าอย่างไร” หวังฉีถาม
“จำภูตที่เราจะประมูลได้ไหม”
“ได้สิ”
ในการประมูลครั้งนี้ มีภูตมาเป็นสินค้าประมูล
มันเป็นภูตน้ำที่มีมูลค่าสูงมาก มันมีรูปร่างเล็กเพียงฝ่ามือ และมันถือคทาขนาดเล็กที่ส่องแสงสีฟ้าอยู่ในกำมือ
ภูตน้ำเป็นสัตว์วิญญาณระดับทอง เกิดมาพร้อมกับความสามารถอันทรงพลังในการควบคุมน้ำ และความสามารถในการรักษาชั้นเลิศ
ภูตชนิดนี้ แม้แต่ในอาณาจักรอมตะโบราณในตำนาน ก็พบได้ยากมาก
การประมูลครั้งนี้ ภูตน้ำถูกส่งมอบให้กับคฤหาสน์ชวนเทียน โดยหวังว่าจะมันถูกขายออกไป
“คนที่ขายภูตน้ำเกิดกลับใจ เขาทำผิดสัญญา และได้นำภูตน้ำออกไปแล้ว” หลงเลินชาน พูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
“อะไรนะ!” หวังฉีลุกขึ้นแล้วถามอย่างเร่งรีบ
“ไปแล้ว”
หวังฉีดูลุกลี้ลุกลน “ไปแล้ว! อ้า! ท่านปล่อยเขาไปได้อย่างไร ทำไมไม่หยุดเขา ทำไมท่านถึงไม่ซื้อภูตน้ำด้วยตนเอง แต่ท่านกลับดื้อรั้น”
“เมื่อตอนข้าได้รับข่าว ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว” หลงเลินชานพูดตอบ เขาทำอะไรไม่ถูก
หวังฉีเดินไปรอบ ๆ ห้อง
ดังนั้นหลงเลินชานจึงมีท่าทีเร่งด่วนมาก พวกเขาจึงไม่สามารถประเมินสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ของลั่วอู๋ได้
ลั่วอู๋อยากรู้อยากเห็น: “มันเป็นแค่ภูต ถึงมันจะมีมูลค่ามาก แต่มันก็ไปแล้ว มันก็ยังมีสมบัติอื่นในการประมูลในโรงประมูลแห่งนี้อีกมากไม่ใช่หรอ”
“น้องชายลั่ว เจ้าไม่เข้าใจ” หวังฉีถอนหายใจ
“ปกติแล้ว มันจะไม่มีอะไรเลย แต่มันอยู่ในรายการประมูลไปแล้ว มันไม่แปลกเลยที่ผู้คนจำนวนมากจะเข้ามาที่แห่งนี้”
“แต่คราวนี้มันแตกต่าง ผู้คนจำนวนมากมาที่นี่เพราะภูตน้ำตัวนี้”
ลั่วอู๋ถามด้วยความสงสัย “ทำไมล่ะ!”
ท้ายที่สุด มันเป็นเพียงแค่สัตว์วิญญาณสายการสนับสนุน มันไม่น่าดึงดูดผู้คนจำนวนมากได้
“เพราะองค์หญิงเจียโรวจะมาที่นี่ นางเป็นบุตรสาวสุดที่รักขององค์ราชา เมื่อเร็ว ๆ นี้นางได้พัฒนาขึ้นนางแสวงหาสัตว์วิญญาณที่เหมาะสม นางจึงออกจากพระราชวังเพื่อเดินทางมาที่นี่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ