ไหปีศาจ นิยาย บท 55

บทที่ 55

ข้าชื่อฉูจงฉวน

ท้องไส้ของฮู่อู๋ปั่นป่วนไปหมด

ใครมันจะไปคิดว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญด้านพลังวิญญาณมารอการระบุตัวตนของสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ที่ตั้งประมูลอยู่กันพร้อมหน้าขนาดนี้

ต่อให้สถานการณ์เป็นแบบนี้ แต่เขายอมรับความผิดและขออภัย การตัดสินใจก็อาจมีการเปลี่ยนแปลง

ถ้าไม่ติดที่ว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นเพื่อนของนายน้อยเจ็ด

โอกาสที่เขาจะรอดนั้นยากมาก

มันเป็นงานที่มีโอกาสในการเลื่อนขั้นยากที่สุด การเป็นคนขนสินค้าด้านในโกดังนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้รับความชื่นชอบ ชีวิตนี้ไม่ต้องคิดเกี่ยวกับการเลื่อนขั้นเลย

มู่เฉิงกำลังขมวดคิ้ว เขาไม่คิดเลยว่าสิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนแปลงไปเช่นนี้

“โอ้ ช่างน่าประหลาดใจจริง ๆ” ฉูจงฉวนเองก็ขมวดคิ้วและพูดติดตลกว่า “มู่เฉิง เจ้าไม่อยากจะพูดอะไรหน่อยเหรอ”

“จะให้ข้าจะพูดอะไรล่ะ ข้าแค่มาที่นี่เพื่อขายของ”

“เรื่องนี้มันเกิดจากเจ้า” ฉูจงฉวน พูดเชิงล้อเล่น “จะว่าไปแล้วดูเหมือนว่า เจ้าจะเป็นคนที่พูดเป็นคนแรกนะ ว่าเจ้าสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นี่เป็นของปลอม”

“เจ้าจำผิดแล้วล่ะ” มู่เฉิงกล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ได้ ๆ ถ้าเจ้าว่าอย่างนั้น”

ฉูจงฉวนรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที

นายน้อยตระกูลมู่ที่มีชื่อเสียงอย่างมู่เฉิง เขาคงจะไม่ได้รับอันตรายจากเรื่องนี้และก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยวกับมันอีก

อย่างไรก็ตามฉูจงฉวนก็มีความสุขมากที่เขาสามารถทำให้มู่เฉิงหน้าซีดพูดไม่ออกได้ เขายินดีมากที่ได้เจอกับลั่วอู๋ในวันนี้

เป็นเรื่องที่ดีมากจริง ๆ

มู่เฉิงนำหินสายรุ้งกลับมาแล้วหันหลังกลับไป

มันเสียเวลาที่จะอยู่ที่นี่ต่อ มันคงจะดีกว่าถ้าเขาออกไปก่อนแล้วค่อยกลับมาที่โรงประมูลอีกครั้งเพื่อขายหินสายรุ้ง เขาต้องหาเวลาในการหาเงินเพื่อเข้าร่วมการประมูลสินค้า

นั่นคือเป้าหมายที่มีความสำคัญสูงสุด

หยินหนานมองไปที่ลั่วอู๋ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “เจ้าหนุ่ม เท่านี้ก็พอใจเจ้าแล้วสินะ”

“ใช่แล้ว” ลั่วอู๋พยักหน้า

หยินหนานกล่าวด้วยความโล่งใจ “เจ้าจะเข้าไปข้างในเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการประมูลสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์กับข้าได้รึเปล่า ข้าสามารถสัญญากับเจ้าได้ว่าโรงประมูลของเราจะไม่คิดค่านายหน้าใด ๆ สำหรับการประมูลครั้งนี้”

โดยทั่วไปโรงประมูลจะคิดค่านายหน้า 5% ถึง 10%

หากมูลค่าของสินค้าที่ถูกประมูลสูง ค่านายหน้าที่โรงประมูลได้รับก็จะสูงตาม

ลั่วอู๋ส่ายหัว “ไม่ ไม่เป็นไร ข้าไม่ต้องการทำการประมูลผ่านโรงประมูลเฉิงเทียน”

หยินหนานกำลังรีบพูดต่อ “ใจเย็น ๆ นะเจ้าหนุ่ม ถึงนี่จะเป็นความผิดของโรงประมูลเฉิงเทียนก็จริง แต่ข้าจะให้บัตรสมาชิกพิเศษ เจ้าสามารถซื้อของในร้านในเครือของเฉิงเทียน พร้อมส่วนลด 20% และ ..”

“ไม่เป็นไร ความโกรธของข้าหายไปแล้ว” ลั่วอู๋ส่ายหัว

“มันคือฮู่อู๋ที่ใส่ร้ายข้า ตั้งแต่ที่เขาถูกลงโทษ เรื่องนี้ก็จบลงแล้วไม่จำเป็นต้องเก็บค่าชดเชย”

หยินหนานรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจความหมายของลั่วอู๋

“เจ้าหนุ่ม แล้วทำไมเจ้าถึงไม่ต้องการตั้งประมูลผ่านโรงประมูลเฉิงเทียนของเรากันล่ะ” หยินหนานถามอย่างระมัดระวัง

ลั่วอู๋ คิดและพูดอย่างจริงจัง “เพราะข้าไม่ชอบโรงประมูลเฉิงเทียน ข้าไม่ต้องการเข้าประตูโรงประมูลเฉิงเทียนอีก”

สีหน้าของหยินหนานแปรเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินคำนั้น

เห็นได้ชัดว่าเด็กหนุ่มคนนี้ยังคงโกรธอยู่

เขาเข้าใจลั่วอู๋ผิดไป

นี่คือตัวตนของลั่วอู๋ เป็นสิ่งที่เขาเป็น

ถ้าเขาโกรธจริง ๆ ละก็ เขาจะโกรธเหมารวมโรงประมูลเฉิงเทียนไปด้วย แทนที่จะบอกว่าเขาไม่ได้โกรธ

มันจบแล้ว

อย่างไรก็ตามดูเหมือนเขาจะยังลังเลบ้าง เกี่ยวกับการกลับไปที่โรงประมูลเฉิงเทียน

“ตัวตนที่แท้จริงของน้องชายลั่วนั้นเป็นสุภาพบุรุษ ห่างไกลจากคำว่าคนหน้าซื่อใจคดมาก” หวังฉีหัวเราะและตบไหล่ลั่วอู๋ “ไปที่โรงประมูลในเครือคฤหาสน์ชวนเทียนของข้าสิ สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นมีค่าเพียงพอแล้ว สำหรับมาตรฐานการประมูลสินค้าของเรา เมื่อการประมูลเริ่มขึ้นข้าจะจัดที่นั่งที่ดีที่สุดให้เจ้าเลย”

การประมูลสินค้า

สิ่งที่สามารถขึ้นมาบนเวทีการประมูลต่างก็เป็นสินค้ามีค่าที่ไม่สามารถประเมินค่าได้

และผู้ที่สามารถมีส่วนร่วมในการประมูลสินค้าได้มีเพียงแค่คนรวยหรือผู้มีฐานะ

ผู้คนต่างมองไปที่ลั่วอู๋ด้วยความอิจฉา

นี่เป็นโอกาสที่คนธรรมดาไม่สามารถเอื้อมถึงได้

ลั่วอู๋พยักหน้า “ตกลง”

เขาประทับใจในตัวหวังฉีมาก เขาคนนี้มีบุคลิกที่สดใสและตรงไปตรงมา สะดวกสบายในการเข้าหาและพูดคุย

“ไปกันเลย ไปกันเลย ไปกัน” หวังฉีหัวเราะฮ่า ๆ แล้วนำทางลั่วอู๋ไป

หยินหนานได้แต่นั่งว้าวุ่น ที่หวังฉีเองก็จากไปด้วย “ท่านหวังฉี พวกเรายังมีอะไรที่จะต้องพูดคุยกันอีก ข้ามีคอลเลกชัน สินค้าหายาก … “