ไหปีศาจ นิยาย บท 62

บทที่ 62

ต้าหวง

สายลมพัดพลิ้วผ่านป่าไผ่สีม่วงจนเกิดการสั่นไหวเบาๆ ทันใดนั้นมีเงาดำสายหนึ่งพุ่งเข้าไปข้างใน

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น จู่ๆ กระเด็นออกไปหลายลี้

“มีคนมาช่วยข้างั้นหรือ” หญิงสาวประหลาดใจหลังจากลืมตาขึ้น แต่เมื่อนางจะเห็นลั่วอู๋ นางผิดหวังในทันที

มันไม่ใช่ความจริงใช่ไหม

ผู้ใช้วิญญาณระดับทองแดง

ท่านเทพเจ้า นี่ท่านหลับตาเลือกวีรบุรุษรึไงกัน

เมื่อลั่วอู๋เห็นท่าทีของนาง มันทำให้เขาโกรธมาก “เจ้ามีปัญหาอะไร”

“ไม่มีปัญหาสักหน่อย” หญิงสาวอยากส่ายหน้าบอกเขา แต่ร่างกายนางกำลังอ่อนแอ ทำให้นางไม่มีแรงพอที่จะส่ายหน้าได้ “ระวังด้วย แม้ว่าจะได้บาดเจ็บแต่ก็เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง มันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถเอาชนะได้”

ลั่วอู๋หันไปยังทิศทางที่ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นกระเด็นไป

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น ยืนขึ้นแล้วหันไปมองลั่วอู๋ เขายิ้มอย่างน่ากลัว “ก็แค่ผู้ใช้วิญญาณระดับทองแดง แถมยังกล้าเข้ามาต่อกรกับข้าอีก”

“แต่เมื่อครู่ข้าพึ่งต่อยเจ้าไปนะ” ลั่วอู๋พูดด้วยความเย็นชา

จากนั้น ลั่วอู๋ได้เรียกต้าหวงออกมา

ทันทีที่ต้าหวงปรากฏตัว มันก็รู้ถึงจุดประสงค์ของลั่วอู๋และเข้าสู่สถานะการต่อสู้ทันที โดยไม่มีความขี้เกียจอย่างที่เห็นตามปกติ

“เดี๋ยว!!” หญิงสาวรู้สึกผิดปกติ

สัตว์วิญญาณ ระดับทองแดง

เจ้าหนุ่มคนนั้นอ่อนแค่ไหนกัน

ผู้ใช้พลังวิญญาณที่มีความสามารถเล็กน้อย สามารถทำพันธสัญญากับสัตว์วิญญาณระดับเงินได้

แต่สัตว์วิญญาณของของเขา กลับเป็นสัตว์วิญญาณระดับทองแดง

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น หยุดหัวเราะไม่ได้ “สัตว์วิญญาณระดับทองแดง ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าเรียกสัตว์วิญญาณอ่อนแอตัวนี้ออกมา เพื่อสู้กับข้าอย่างนั้นเหรอ”

“แม้แต่สัตว์วิญญาณที่บาดเจ็บก็สามารถฆ่าท่านได้” ลั่วอู๋ตะคอกอย่างเย็นชา แต่ความจริงแล้ว เขามีแค่สัตว์วิญญาณตัวนี้

หลังจากพูดเสร็จ นี่เป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเขาระหว่างผู้ใช้พลังวิญญาณด้วยกัน เขาจะต้องไม่ประมาท

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับโกรธ “เจ้ารนหาที่ตายรึไง”

ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูง ถึงแม้เขาจะไม่มีสัตว์วิญญาณ แต่ก็สามารถสังหารวิญญาณระดับทองแดงได้อย่างง่ายดาย ด้วยความแข็งแกร่งของตัวเอง

“พลังของลูกศร”

พลังวิญญาณของผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น ไหลออกมาและกลายเป็นลูกธนูสามอัน ซึ่งปรากฏในมือของเขา จากนั้น ลูกศรทั้งสามได้ถูกยิงออกไปอย่างแรง

โชคยังดีที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส มิฉะนั้น เขาอาจสร้างลูกธนูนับร้อยได้อย่างง่ายดาย

ลั่วอู๋รีบหลบด้วยความยากลำบาก

แต่ต้าหวง กลับเคลื่อนตัวหลบด้วยความรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม พลังวิญญาณปกติจะสัมพันธ์กับทักษะของผู้ใช้ เห็นได้ชัดว่า ฝ่ายตรงข้ามนั้นฝึกทักษะชนิดร้ายแรงมา

ที่บนพื้นเกิดหลุมลึกขึ้นสามหลุม

ลั่วอู๋สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วรีบวิ่งไปฝั่งซ้าย

ในเวลาเดียวกัน เขาใช้การสื่อสารทางจิต สั่งให้ต้าหวงจู่โจมทางฝั่งขวาในทันที

“เฮ้ย! เจ้าเด็กโง่ เจ้าคิดว่าจะเข้ามาใกล้ข้าได้หรือยังไงกัน” ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นถูกปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณหลายชั้น

ลั่วอู๋รีบวิ่งเข้าไปกระแทกผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นอย่างแรง

โชคดี ที่ลั่วอู๋ยังทรงตัวได้ดี เขาม้วนตัวไปข้างหน้า เพื่อหลบหมัดของผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น

“ตู้ม!”

พื้นดินและหินแตกกระจายออกไปเพราะพลังหมัด

“โฮ่ง!”

ขณะเดียวกัน ต้าหวงที่กระโดดเข้ามาจากทางขวา แล้วใช้เขี้ยวอันแหลมคมของมันกัดตัวเขาอย่างจัง

“ฉึก!”

พอผู้ใช้พลังวิญญาณรู้ตัว พลังวิญญาณของเขาก็รั่วไหลออกมาทันที ซึ่งพลังที่ไหลออกมาส่งผลกระทบกับพลังวิญญาณโดยตรง

ต้าหวงถูกเตะ และล้มลงกับพื้น

“ไอ้หมาเวร! แกกัดข้า” ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นพูดดูถูก และจะใช้เท้าเหยียบลงบนตัวต้าหวง

ถ้าเท้านั้นเหยียบลงมาโดนเต็มๆ ต้าหวงได้ตายแน่

“ต้าหวง ใช้ก้าวพริบตา” ลั่วอู๋พูด

[ก้าวพริบตา] ทำงาน

วินาทีต่อมา ร่างของมันได้หายไป

“ฮ่ะ” ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นตกใจ เมื่อเขาเหยียบลงบนพื้น

เกิดอะไรขึ้น

มันหายไปไหนแล้ว

ทักษะที่สามารถทำให้หายตัวไปในทันทีมีอยู่ไม่มาก และทั้งหมดล้วนเป็นทักษะระดับสูง มันไม่มีเหตุผลเลย ที่สัตว์วิญญาณระดับทองแดงจะสามารถใช้ทักษะนี้ได้

เวลานั้นลั่วอู๋รีบลุกขึ้นยืน