ไหปีศาจ นิยาย บท 69

บทที่ 69

ความใฝ่ฝันอันยิ่งใหญ่ของฉูจงฉวน

ชั้นที่นั่งชวนเทียนนั้นมีพื้นที่ขนาดใหญ่และมีสภาพแวดล้อมที่หรูหรา

มีหินประดับสวยงามกระจัดกระจายอยู่ในบ่อน้ำอันใสสะอาด มีเสียงเพลงบรรเลงสบายหูและแสงสาดส่องลงมาอ่อน ๆ พร้อมกับกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้

บนโต๊ะมีน้ำชาหลิงหยุนชั้นดีเตรียมไว้พร้อม อีกทั้งยังมีหญิงสาวหน้าตาดีสองคนนั่งรออยู่ข้าง ๆ

“ท่านลั่ว ท่านฉู” หญิงสาวทั้งสองคนคำนับ

ลั่วอู๋โบกมือของเขา “พวกเจ้าไม่ต้องอยู่ ออกไปได้แล้ว”

“เจ้าค่ะ” สาวใช้สองคนเดินออกจากส่วนที่นั่งไป

ฉูจงฉวนพูดด้วยความเสียใจ “น่าเสียดายชะมัด หญิงสาวสองคนนั้นได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษจากคฤหาสน์ชวนเทียน เพื่อมาดูแลแขกเลยนะ”

ลั่วอู๋เงยหน้าขึ้นและไม่ตอบ

หลี่หยินมองฉูจงฉวนอย่างระมัดระวัง นางพยายามตื่นตัวอยู่ตลอด ในอนาคตนางคิดว่าควรจับตามองบุคคลคนนี้ไว้ให้ดี เพื่อให้เขาไม่สามารถปองร้ายนายน้อยของนางได้

ฉูจงฉวนรินชาหลิงหยุนลงในแก้วของตัวเอง เขาดื่มชา สูดกลิ่นของมันแล้วจึงกล่าวว่า “ชาหลิงหยุนชั้นดีนี่สมแก่ชื่อเสียงของมันจริง ๆ ว่ากันว่าชาหลิงหยุนหนึ่งหม้อนั้นมีราคากว่า 30000 หินวิญญาณ การที่ได้ดื่มชา หลิงหยุนระดับนี้ได้พวกเรานี่ช่างโชคดีจริง ๆ “

“ใช่ มันคุ้มค่า” ลั่วอู๋กะพริบตา “ถ้าเจ้าไม่รีบดื่มต่อ ข้าจะเก็บมันกลับไป”

“ …… ” ฉูจงฉวนรีบกลืนชาลงคอจนหมดแก้วอย่างรวดเร็ว เขากลัวว่าลั่วอู๋จะเก็บชากลับไป เป็นผลให้เขาเกือบจะเผาลิ้นของเขาเอง

ลั่วอู๋หัวเราะแล้วยิ้ม “พูดเล่นน่า เจ้าค่อย ๆ ดื่มมันไปก็ได้”

ฉูจงฉวนมองเขาด้วยสายตาขมขื่น

“ข้าไม่คาดคิดเลยนะเนี่ยว่าเจ้าจะได้รับสิทธิ์ให้เข้ามาที่ส่วนที่นั่งชวนเทียน เจ้าไปทำอะไรมาล่ะเนี่ย? ท่านหวังฉีถึงให้ค่าเจ้ามากขนาดนี้” ฉูจงฉวน ค่อนข้างงุนงง

ลั่วอู๋ตอบ “ข้าช่วยงานท่านหวังฉีไว้มาก ดังนั้นเพื่อขอบคุณข้าเขาก็เลยเตรียมที่ตรงนี้ไว้ให้สำหรับข้า”

“โอ้ อย่างนี้นี่เอง” ฉูจงฉวนอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “มันช่วยให้สบายใจได้จริง ๆ เจ้าได้เห็นใบหน้าของหลี่ชวนเฉิงและสองพี่น้องตระกูลมู่ไหมพวกเขาทุกคนต่างก็โกรธจนหน้าเขียว ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าสามารถพูดถึงมันเพื่อเยาะเย้ยเจ้ามู่เฉิงได้ตลอดชีวิตของข้าเลยนะรู้ไหม? “

ลั่วอู๋พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันระหว่างรอการประมูลเริ่ม

ฉูจงฉวนเรียกสัตว์วิญญาณของเขาออกมา นั่นคือภูตไฟ เขาหยิบถ้วยชาขึ้นมาจุ่มใบชาหลิงหยุนและส่งให้ภูตไฟ

“ชานี้ สามารถให้สัตว์วิญญาณดื่มได้ด้วยเช่นกัน” ฉูจงฉวนอธิบาย

ลั่วอู๋เคยได้เห็นภูตไฟมาก่อนแล้วในอดีต แต่ภูตไฟของ ฉูจงฉวนนั้นแตกต่างจากภูตไฟทั่วไป

ภูตไฟปกติควรมีขนาดเท่ากำปั้นและมีแสงสีน้ำเงินหรือสีแดง

แต่ภูตไฟของฉูจงฉวนมีขนาดใหญ่เท่าหัวตั้งแต่ในสภาพที่ยังไม่ปลดปล่อยพลัง และสีของมันเป็นสีเขียวขจีและแม้จะมีเงาของร่างมนุษย์อยู่ตรงกลางไฟก็ตาม

ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจจึงถามไปว่า “ภูตไฟของเจ้ามัน … “

“มันแปลกใช่ไหม” ฉูจงฉวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม”เดิมทีแล้วข้าสนใจแต่สัตว์วิญญาณรูปมนุษย์และพลังวิญญาณ ตั้งแต่ข้ายังเป็นเด็กแล้ว และข้าก็ได้กำหนดเป้าหมายไว้ว่า ข้าจะต้องค้นพบดินแดนโบราณในตำนานของเซียนเพื่อตามหาภูตในตำนาน – เชียนจี ที่แสนงดงามให้จงได้”

เชียนจี ภูตระดับจักรพรรดิในตำนาน

ว่ากันว่าภูตชนิดนี้มีพลังมหาศาลเทียบเคียงกับพระเจ้า และร่างกายคล้ายคลึงกับมนุษย์มีรูปลักษณ์ที่มีรูปร่างอันงดงามไปทั้งทรวดทรงเรือนร่าง

มันเป็นสัตว์วิญญาณในตำนานที่สวยที่สุด

ใบหน้าของฉูจงฉวน เต็มไปด้วยความปรารถนา

มุมปากของลั่วอู๋กระตุก ความทะเยอทะยานของเขามันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ

“และในตอนที่ข้ากำลังตามหาสัตว์วิญญาณตัวแรกของข้า ข้าก็ตกลงไปในหลุมศพลึกลับและได้พบกับเจ้าตัวน้อยคนนี้”

ภูตไฟลอยมาอยู่บนร่างของฉูจงฉวน