ไหปีศาจ นิยาย บท 80

บทที่ 80

โล่คริสทัล

ฉูจงฉวนให้กล่องคริสทัลแก่ภูตดอกไม้ เพื่อให้มันอาศัยและหลับนอน และตั้งใจจะพามันไปมอบให้กับองค์หญิงเจียโรว

ดังที่ลั่วอู๋พูด

เขาไม่เคยพบองค์หญิงเจียโรวมาก่อน และกล่องคริสทัลก็ได้มาถึงมือองค์หญิง ด้วยมือของหงเฉาและฉิงเหมย

องค์หญิงเจียโรวพูดถึงตระกูลฉูมากมาย และเต็มใจที่จะสร้างมิตรภาพที่ดีกับพวกเขา

นั่นเป็นวิธีที่ต้องการ

ตระกูลฉูพึงพอใจอย่างมาก และพวกเขาได้รับมิตรภาพจากองค์หญิงเจียโรว

องค์หญิงก็พอใจเช่นกัน เพราะนางได้ภูตดอกไม้ตามที่นางปรารถนา

“น้องชายลั่ว องค์หญิงรับสั่งให้ท่านเข้าไปพบเจ้าค่ะ” หงเฉาออกมาเรียกลั่วอู๋ตามคำสั่งขององค์หญิงเจียโรว

ถ้าฉูจงฉวนรู้เรื่องนี้ เกรงว่าเขาจะสงสัยความผิดปกติระหว่างลั่วอู๋กับเขาแน่นอน ว่าทำไมถึงไม่ใช่เขาแต่กลับเป็นลั่วอู๋แทน

ลั่วอู๋เดินเข้ามาในห้อง

องค์หญิงเจียโรว อยู่ด้านหลังม่านที่มีแสงสลัว ๆ

ชั่วครู่หนึ่งบรรยากาศช่างอึดอัดเล็กน้อย

หลังจากการมาถึงของเหล่าองค์ลักษณ์ พวกเขาทั้งสองคนไม่สามารถปฏิบัติตัวอย่างไม่เป็นทางการเหมือนที่เคยเป็น

เพราะนางคือองค์หญิงเจียโรว ลูกสาวที่รักที่สุดขององค์จักรพรรดิ

องค์หญิงเจียโรวเงียบไปครู่หนึ่งและพูดขึ้น “หงเฉา ฉิงเหมย พวกเจ้าออกไปก่อน”

“เจ้าค่ะ”

สาวใช้ทั้งสองเดินออกจากห้องไป

“คิคิ!” หลังจากที่หญิงสาวทั้งสองออกไปเจียโรวก็หัวเราะเบา ๆ “ครั้งนี้เจ้าหาเงินมาได้จำนวนมากเลยนะ แล้วได้จ่ายค่าคุ้มครองไหม”

ลั่วอู๋ยิ้มที่มุมปาก “ไม่เสียให้เจ้าแน่นอน”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เป็นไรด้วยเงินในครั้งนี้ ครั้งต่อไปข้าก็สามารถแอบออกมาด้วยตนเองได้” องค์หญิงเจียโรว ดูมีชีวิตชีวาและน่ารักอย่างเด็กซน

ลั่วอู๋พูดไม่ออก

จากนั้นบรรยากาศก็เงียบลง

“ข้าต้องกลับแล้วผลข้างเคียงจากการใช้เทพมังกรจุตินั้นหนักหนาสาหัสมาก ข้าไม่สามารถอยู่ข้างนอกเป็นเวลานานได้” องค์หญิงเจียโรวพูด

ลั่วอู๋พยักหน้า

“ขอบคุณนะ” องค์หญิงในที่สุดก็ได้พูดออกมา “ถ้าในอนาคตหากเจ้ามีปัญหาอะไร เจ้าสามารถมาหาข้าได้ที่พระราชวัง เจ้าเป็นน้องชายของข้า ข้าจะคุ้มครองเจ้าเอง”

นี่คือพระคุณขององค์หญิง

“เจ้ายังเป็นหนี้ข้าอยู่ อย่าลืมซะล่ะ” นี่เป็นคำสุดท้ายที่องค์หญิงเจียโรวพูดกับลั่วอู๋

ลั่วอู๋เดินออกจากห้องไป

ในห้องมีแต่ความเงียบงันและไร้ชีวิตชีวา

ลั่วอู๋ประหม่าเล็กน้อยเพราะเจ้านกโง่ได้บินหนีไป เขาไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน หลี่ชวนเฉิงไม่ได้นำมันมาให้องค์หญิงงั้นเหรอ

อย่างน้อยมันก็เป็นสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ มันก็คุ้มค่าเงินแล้ว

ว่ากันว่าหลี่ชวนเฉิงกำลังตกอยู่ในความกังวล เพื่อระงับความโกรธขององค์หญิง เขาไม่มีความคิดที่จะจัดการกับลั่วอู๋ อีกต่อไป

ลั่วอู๋พร้อมแล้ว การเดินทางครั้งนี้ได้กำไรมาก ข้าต้องกลับไปที่ศาลาไป่หยู่เพื่อจัดการงานที่เหลือ

สำหรับฉูจงฉวนก่อนออกเดินทาง ฉูจงฉวนบอกกับลั่วอู๋ว่า “หลังจากนั้นไม่นาน ข้าจะไปที่พื้นที่ป่าหวงชาเพื่อไปหาเจ้า ข้าได้ยินมาว่าเด็กผู้หญิงในพื้นที่ป่าหวงชานั้นค่อนข้างป่าเถื่อน ไม่รู้ว่ามันจริงหรือไม่แต่มันก็คุ้มค่ากับการศึกษา “

“ฟู่ว! ทุเรศชะมัด” ลั่วอู๋พูดดูถูก

ฉูจงฉวนรีบแก้ตัว “ข้าเป็นคนโรแมนติก ไม่ได้หยาบคายสักหน่อย”

ลั่วอู๋ หลี่หยิน และไร้หน้า ที่นั่งอยู่ในรถม้าค่อย ๆ เดินทางกลับไปยังศาลาไป่หยู่

……

……

ใช้เวลาเกือบครึ่งเดือนในการกลับจากเมืองหมิงหนาน เพื่อกลับไปยังพื้นที่ป่าทรายหวงชา

ตลอดเวลาการเดินทาง

ลั่วอู๋ให้ทักษะไทกู๋จวนหยงจือที่เป็นทักษะระดับทองคำขาว แก่หลี่หยินเพื่อใช้ในการฝึกซ้อมเมื่อนางแข็งแกร่งยิ่งขึ้น นางจะสามารถใช้งานมันได้ดีมาก

จากนั้นเขาได้เข้าสู่โลกแห่งไหและฝึกฝนอย่างบ้าคลั่ง ครึ่งเดือนในโลกภายนอก เท่ากับ 45 วันในโลกแห่งไห

ความแข็งแกร่งยังน้อยเกินไป

ในที่สุดหลังจากหนึ่งเดือนของการทำงานอย่างหนัก ลั่วอู๋ก็ก้าวเข้าสู่ระดับทองแดงมิติที่ 8 และต้าหวงก็ถึงระดับทองแดงมิติที่ 9

ในโลกแห่งไห แร้งทรายไม่มีผู้นำและหลอมรวมไปกับโลกนี้ พวกมันจะไม่ต่อสู้กันเพื่อแย่งดินแดนตามปกติแต่จะมีความสามัคคีมากขึ้น