ไหปีศาจ นิยาย บท 79

บทที่ 79

หากท่านมีความสุขละก็

บนรถม้าอันแสนงดงาม

นกหน้าโง่หวีขนสีขาวของมันอย่างหยิ่งผยองราวกับว่าเป็นกษัตริย์ที่กำลังเดินทางไปตรวจสอบอาณาเขตปกครอง มันยึดตำแหน่งที่สำคัญที่สุดบนรถ

มุมปากของหลี่ชวนเฉิงกระตุกเบาๆ

แม้ว่าจะยังมีมาดดูศักดิ์สิทธิ์อยู่บ้าง แต่นิสัยของมันน่ารังเกียจเกินไป

ไม่แปลกใจเลยที่ลั่วอู๋สามารถมีชีวิตอยู่กับสัตว์วิญญาณเช่นนี้มาได้ตั้งหลายปี มันน่ารำคาญน่าหงุดหงิดพอ ๆ กันกับลั่วอู๋

“เจ้าหลบออกไปอยู่อีกด้านสิ” หลี่ชวนเฉิงกล่าวด้วยอารมณ์ไม่ดี

นกโง่เหลือบมองมาที่เขา จากนั้นมันก็แต่งขนของมันต่อโดยไม่สนใจเขา

คิ้วของหลี่ชวนเฉิงเกือบจะบิดเบี้ยวเป็นเชือก ข้าใช้เงิน 7 ล้านซื้อแกมา แต่แกกล้าที่จะปฏิบัติตัวกับข้าอย่างนี้งั้นเหรอ

หลี่ชวนเฉิงนำแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณออกมาทันที “เจ้านกโง่ออกไปจากที่นั่งเดี๋ยวนี้ นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับสัตว์ขนแบนอย่างเจ้าจะนั่งได้”

นกโง่โกรธ

สัตว์ขนแบน

แม้แต่ลั่วอู๋ก็ยังไม่กล้าเรียกข้าเช่นนี้ เจ้ากล้าดูถูกข้าได้อย่างไร

หลี่ชวนเฉิงรู้สึกเย็นสันหลัง จู่ ๆ เจ้านกโง่ตัวนี้ก็ดูน่ากลัวขึ้นมาได้อย่างไรกัน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น ข้าทำสัญญากับมันไปแล้วนี่

ทำไมมันถึงไม่ฟังข้า

หลี่ชวนเฉิงตรวจสอบแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณ ก็ไม่มีปัญหาอะไร

เขาตรวจสอบแร้งกลายพันธุ์ด้วยพลังวิญญาณของเขาและรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าพลังของพันธสัญญาได้หายไปแล้ว

ทำไมกัน ทำไมมันถึงไม่มีพันธสัญญาล่ะ

ก่อนหน้านี้เขารีบร้อนเกินไปที่จะใส่ใจกับการตอบสนองของแร้งกลายพันธุ์ เขาเพิ่งทำสัญญาไปและก็ไม่ได้สนใจมัน มันจึงเกิดเป็นความผิดพลาดได้อย่างนั้นเหรอ

“แกว๊ก!”

นกหน้าโง่ร้องเสียงดังขึ้นแล้วตบใบหน้าของหลี่ชวนเฉิงด้วยปีกของมันและกรงเล็บอันแหลมคมของมันก็จ่อมาที่หน้าของเขา

“อ๊ากกก”

หลี่ชวนเฉิงปิดใบหน้าของเขาด้วยความเจ็บปวด ยังคงมีรอยแดงจากการถูกตบและบาดแผลเล็ก ๆ หลายสิบแผลปรากฏบนร่างกายของเขา ในไม่ช้าเสื้อผ้าของเขาก็ดูโทรมและน่าสังเวช

“เจ้านกโง่!”

เขาต้องการให้ลูกน้องของเขายิงนกที่โง่เขลาตัวนี้

แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้

นกโง่ตัวนี้ถูกซื้อไปแล้วด้วยเงิน 7ล้านหินวิญญาณ อีกทั้งเขายังต้องนำมันไปให้กับองค์หญิงเจียโรวเพื่อขออภัยโทษ

“ใครจับมันอยู่กับที่ให้ข้าที”

ลูกน้องหลายคนวิ่งเข้ามาจากภายนอกและจับเจ้านกมัดในเวลาไม่นานนัก

“ตบข้า เจ้ากล้าที่จะตบข้างั้นเหรอ ” หลี่ชวนเฉิงตบนกโง่อย่างแรง

ดวงตาของนกหน้าโง่นั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“เจ้ากล้าจ้องที่ข้าดวงสายตาแบบนั้นเหรอ”

หลี่ชวนเฉิงเตะนกโง่อีกครั้ง จากนั้นเขาก็หยิบแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณออกมาและส่งพลังทำพันธสัญญาอีกครั้ง

นกหน้าโง่เริ่มคิดแผนฉลาด ๆ ได้ในทันที

“เอาล่ะไปกันเถอะ” หลี่ชวนเฉิงคิดว่าสัญญาได้เสร็จสิ้นแล้ว

แต่ในขณะที่ลูกน้องของเขาปล่อยนกโง่ออก ตาของมันก็เฉียบแหลมราวกับนกอินทรีที่กำลังจะตะครุบเหยื่อ

นกหน้าโง่กระพือปีกและหายใจรวบรวมพลังวิญญาณเข้าทางปาก

“ตู้มมม”

แสงสีขาวส่องสว่างขึ้นสู่ท้องฟ้าและทำลายหลังคารถม้า

ลำแสงสีขาวยิงออกไปในทันที ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วน ลำแสงนี้กะพริบในอากาศสองสามครั้งจากนั้นก็หายไปอย่างสมบูรณ์

แน่นอนลำแสงนี้เป็นของเจ้าแร้งกลายพันธุ์

หลี่ชวนเฉิงมองไปที่รูบนหลังคารถและสักครู่ก็ตกอยู่ในความสับสนอย่างสมบูรณ์

ทำไมมันถึงต่อต้าน

เขาก็เห็นแล้วอย่างชัดเจนว่าพันธสัญญามีผลแล้ว

ทำไมมันถึงยังขัดขืนได้