ไหปีศาจ นิยาย บท 83

บทที่ 83

เหล่าทีมคมมีดที่กลายเป็นผู้ปกป้อง

ณ ศาลาไป่เปา

“เจ้าของร้านลั่วอู๋แห่ง ศาลาไป่หยู่ รีบเร่งมาหาเรา ดูเหมือนว่าเขาอยากจะมีเรื่องกับพวกเรา” คนงานชายคนหนึ่งกระซิบอย่างเร่งรีบ

นัยน์ตาของเฉินจิงเจ้าของร้านศาลาไป่เป่ากะพริบ “เชิญเขาเข้ามา”

“เอ๋?” คนงานชายสับสนเล็กน้อย

ให้เขาเข้ามาได้ เอาจริงเหรอ?

ไม่ใช่ว่าเราควรจะไล่เขาไปด้วยแท่งไม้เหรอ ?

“ยังไม่เชิญเขาเข้ามาอีกเหรอ ?” เฉินจิงมองชายคนนั้น

“ขอรับ ขอรับ”

คนงานชายคนนั้นรีบออกไปด้านนอกแล้วเชิญลั่วอู๋เข้ามา

ลั่วอู๋ไม่สุภาพเขาทุบโต๊ะอย่างอารมณ์เสีย “เจ้าของร้านเฉิน นี่มันหมายความว่ายังไง ?”

“น้องลั่วไม่ต้องห่วงไป” เฉินจิงดูเหมือนคนรู้สึกผิด

“จะให้ข้าไม่ห่วงได้อย่างไร! ข้าและเจ้า ตกลงกันแล้วว่าจะต่อสู้กับหอคอยหวงชาด้วยกัน แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น! นักเล่นแร่แปรธาตุทุกคนถูกซื้อตัวไป เหล่าพี่น้องทีมคมมีดทุกคนต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและ ศาลาไป่หยู่ ก็เกือบจะถูกชิงไป “ลั่วอู๋พูดด้วยความโกรธ

เฉินจิงทำอะไรไม่ถูก “ข้าไม่รู้ว่า ทำไมหอคอยหวงชานั้นลงมือจัดการได้เร็วขนาดนี้จริง ๆ ข้ากับนายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังข้าเองก็พยายามแล้ว เพื่อที่จะช่วยรักษาพวกเจ้าเอาไว้”

“นี่เป็นฝีมือของเจ้าใช่ไหม! เจ้าของร้านเฉิน อย่ามาหลอกข้าเหมือนคิดว่าข้าเป็นเด็ก3 ขวบไปหน่อยเลย”

ลั่วอู๋ไม่เชื่อคำพูดใด ๆ ที่เฉินจิงพูดขึ้นมา

“นี่ … ” เฉินจิงไม่มีอะไรจะพูด

ที่จริงแล้วนายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังเขาไม่ได้พยายามอะไรเลย เขาอนุญาตให้หอคอยหวงชากำหนดเป้าหมายการโจมตีไปที่ศาลาไป่หยู่อย่างต่อเนื่อง โดยไม่แม้แต่จะส่งการแจ้งเตือนใด ๆ มา

ใบหน้าของลั่วอู๋แสดงถึงความเย้ยหยัน “ดูเหมือนว่านายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังเจ้าจะไม่ต้องการที่จะร่วมมือกับข้า ดังนั้นลืมข้อตกลงระหว่างเราไปได้เลย “

“เดี๋ยวก่อน” เฉินจิงเป็นกังวลเล็กน้อย “เราสามารถตกลงกันได้อีกครั้งน่า”

เขารู้ศักยภาพที่ ลั่วอู๋ มี

หากเขาต้องการโค่นหอคอยหวงชา เขาจะต้องพึ่งพาพลังของศาลาไป่หยู่หรือขอความช่วยเหลือจากลั่วอู๋แน่นอน

“ข้าสามารถให้การสนับสนุนด้านวัสดุกับศาลาไป่หยู่ได้” เฉินจิงพูดโดยเร็ว

ดวงตาของลั่วอู๋ที่กำลังลุกไหม้จ้องมองเขาอย่างตรงไปตรงมา “ไม่จำเป็น ตอนนี้ศาลาไป่หยู่ ไม่ได้ขาดสิ่งเหล่านั้น”

เฉินจิงรู้สึกประหลาดใจ

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าสถานการณ์ปัจจุบันของศาลาไป่หยู่เป็นอย่างไร

แต่อะไรทำให้ลั่วอู๋พูดแบบนั้น

“เจ้าต้องการอะไร?” เฉินจิงถาม

ปากของลั่วอู๋เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันเคียดแค้น “ข้าต้องการรายชื่อ ข้าอยากรู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายหลิวหูและใส่ร้ายว่าเหล่าพี่น้องทีมคมมีดเป็นหัวขโมยและหักขาพวกเขา”

“แล้วเจ้าจะทำอะไรต่อไปล่ะ?” เฉินจิงตกใจมาก

ลั่วอู๋กล่าว “เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ ข้ารู้ว่าเจ้าจะต้องมีหนทางที่จะได้มันมา แม้ว่าเจ้าจะทำไม่ได้แต่นายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังเจ้าก็น่าจะหามันมาให้ข้าได้แน่”

“นี่ … ” ใบหน้าของเฉินจิงเคร่งเครียดมากอย่างชัดเจน “พวกเขาทุกคนล้วนต้องเป็นสมาชิกของพรรคหวงชา การจะทรยศต่อพันธมิตรนั้นเป็นข้อห้ามที่พวกข้าไม่สามารถทำได้ … “

ที่พรรคหวงชาสามารถพัฒนามาได้จนถึงปัจจุบันก็เพราะมีกฎและกติกาที่สมบูรณ์แบบ

ไม่ว่าการโต้เถียงภายในจะรุนแรงแค่ไหนการทรยศพรรคถือเป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุด ซึ่งการทำสิ่งที่ลั่วอู๋ขอก็ไม่ต่างจากการทรยศ

อย่างไรก็ตามลั่วอู๋พูดอย่างเยือกเย็น “นายใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังเจ้าต้องการกำจัดพวกที่คัดค้านเขาและปกครองพรรคหวงชา มันก็ไม่ต่างจากทรยศแล้วไม่ใช่รึไง”

เฉินจิงเงียบไปนาน เขาทำได้แค่พยักหน้าอย่างหนัก

“รอสักครู่”

เฉินจิงเดินออกจากห้องไป

เป็นเวลานานผ่านไป

เฉินจิงก็กลับมาพร้อมกับรายชื่อ

“ข้าต้องการยารักษาที่ดีที่สุด” ลั่วอู๋พูด “ขอเน้นว่า ยาที่ดีที่สุดภายในสามวันนี้ ข้าต้องการจะรักษาหลิวหู และช่วยให้อาการบาดเจ็บของพวกเขาฟื้นตัว”

เฉินจิงรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าบ้าไปแล้วยาระดับนั้นอยู่ในระดับของสมบัติเฉิ้น ข้าไม่สามารถยกให้เจ้าได้”

“ใครบอกเจ้าว่าข้าจะขอฟรี ๆ” “ ข้าต้องการซื้อพวกมัน” ลั่วอู๋พูดช้าๆ