ไหปีศาจ นิยาย บท 85

บทที่ 85

การปลดปล่อยเป็นอิสระ

ณ เมืองพสุธา

ในตอนกลางคืนมีร่างที่กำลังเดินส่ายออกมาจากโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะอยู่ในวัยสามสิบ ชื่อของเขาคือหันเชียว เขาเป็นหัวหน้าที่ดีของทีมหวงชาและเขามักจะดื่มหนัก

“ท่านหันเชียวค่อย ๆ ก้าวและเดินช้า ๆ นะขอรับ” ชายที่ตามมาพูด

หันเชียวโบกมือของเขา “ไม่ต้องห่วง ข้ารู้น่าว่าจะเดินกลับได้อย่างไร”

เมื่อเดินเข้าไปในตรอกว่าง หันเชียวก็รู้สึกเสียวสันหลัง เขารู้สึกราวกับว่ากำลังถูกจ้องมองโดยบางสิ่งบางอย่างอยู่

“ใครกัน!”

หันเชียวมีความรู้สึกเย็นวาบ

ทันใดนั้นร่างที่น่ากลัวก็ปรากฏตัวขึ้น

หันเชียวหันศีรษะของเขาไปและเห็นใบหน้าที่แท้จริงของร่างปริศนา ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป” หลิวหู เป็นไปไม่ได้ เจ้าฟื้นฟูกลับมาในสภาพนี้ได้อย่างไร”

ชายข้างหลังเขาคือหลิวหูไม่ผิดแน่

หลิวหูยิ้ม “ทำไมกันนะ ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“เจ้าต้องการอะไรล่ะ?” หันเชียวตั้งสติความคิดของเขาไว้และพูดอย่างใจเย็น “เจ้ามาหยุดข้าทำไมในตอนกลางคืนเช่นนี้? ข้าไม่ได้ทำให้เจ้าขุ่นเคืองซะหน่อย”

“เจ้าไม่ได้ทำให้ข้าขุ่นเคืองงั้นหรือ” หลิวหู นำรายชื่อออกมา

“หันเชียว, จางหงยี่,เจาเจียนา, จือเหวิน … “

หลิวหูอ่านรายชื่อเจ็ดหรือแปดชื่อในหนึ่งลมหายใจ ทุกครั้งที่เขาอ่านชื่อใบหน้าของหันเชียวก็ซีดลงเพราะคนเหล่านี้เป็นคนที่ทำงานร่วมกันกับเขาเพื่อซุ่มโจมตีหลิวหู

ใบหน้าของหันเชียวช่างดูหม่นหมอง “ทำไมเจ้าถึงรู้ว่าพวกเราเป็นคนทำได้?

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้” หลิวหูเอารายชื่อกลับไปเก็บดังเดิม

หันเชียวดูสั่นกลัวแต่ยังปนความมั่นใจ จากนั้นเขาก็เยาะเย้ยว่า “เจ้าคนเดียวจะทำอะไรได้ เจ้าหยิ่งยโสเกินไปแล้ว แม้ว่าเจ้าจะมีงูทมิฬปีกกระดูกระดับทอง แต่ก็ไม่อาจสู้กับข้าได้”

“ใช่” หลิวหูค่อย ๆ ปล่อยลมหายใจออก

ตาของหันเชียวเปล่งประกายด้วยความกลัว

ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทอง

มันจะเป็นไปได้อย่างไร เขาบาดเจ็บสาหัสและเส้นเลือดของเขาก็ถูกทำลาย แม้ว่าเขาสามารถรักษาตัวกลับมาได้เขาก็ไม่น่าจะสามารถเลื่อนขั้นมิติวิญญาณได้ มันเป็นไปไม่ได้.

“อ๊าากกกก”

ในตรอกซอกอันมืดมิมีเสียงกรีดร้องของความกลัวและความเจ็บปวด

เวลาผ่านไปสักพัก

ก็มีศพถูกทิ้งไว้ข้างถนนเหมือนขยะ

……

ฉากนี้ปรากฏในสถานที่ต่าง ๆ ใน 23 เมืองของเขตหวงชา

หลิวหูไม่ปล่อยให้คนที่เข้ามาซุ่มโจมตีเขา ลอยนวลและฆ่าพวกเขาทีละคน

พวกเขาเหล่านั้นล้วนเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูง แต่เมื่อหลิวหูกลายเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทอง พวกเขาสามารถต่อต้านการโจมตีของหลิวหูได้เพียงสองถึงสามครั้งเท่านั้น

ยิ่งกว่านั้นสมาชิกแปดคนของทีมคมมีดเองก็ออกไปพร้อมกัน เพื่อจัดการผู้คนที่ใส่ร้ายพวกเขาและหักขาของพวกเขา พวกเขาต่างก็ถูกจัดการและทิ้งศพไว้ที่ริมถนน

……

……

ขุดคุ้ยกระดูก

วิญญาณเทพลงทัณฑ์

ผีแห่งเซินโล

ห่าฝนวิญญาณ

ไร้หน้ากลายเป็นเงาเสมือนจริงนับไม่ถ้วนเคลื่อนย้ายผ่านเงาป่า เงาซ้อนทับกันซ้ำแล้วซ้ำอีกทำให้ผู้คนไม่สามารถบอกได้ว่าร่างกายที่แท้จริงของเขาอยู่ที่ไหน

จากนั้นมีหมอกสีดำออกมา

ลำต้นของต้นไม้ใหญ่ที่หนาพังลงในทันทีและต้นไม้ทั้งหมดก็ล้มลง

แล้วไร้หน้าแล้วค่อย ๆ ปรากฏขึ้นข้างต้นไม้ด้วยร่างกายที่แท้จริง

“ มันยอดเยี่ยมมาก สมกับที่เป็นทักษะศิลปะการต่อสู้โบราณอันดับต้น ๆ ” ลั่วอู๋ปรบมือแล้วเดินออกมาจากด้านข้าง “ตอนนี้เจ้าน่าจะแข็งแกร่งกว่าผู้ใช้วิญญาณระดับทองแดงมิติ 10”

“ต้องขอบคุณการฝึกฝนของนายท่าน”