ไหปีศาจ นิยาย บท 89

บทที่ 89

กระต่ายแห่งแดนสาบสูญของข้าเองก็เป็นราชาเหมือนกัน

หกชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของอาจารย์หงซีดเล็กน้อยในตอนที่เขาเดินออกมา เวลานั้นดูจะยังสั้นเกินไป บางทีเขาอาจจะจำเป็นต้องใช้วิชาลับบางอย่างที่ใช้พลังวิญญาณมาก

การทำจินฉานนั้นไม่ใช่แค่ปล่อยให้กระต่ายกินกันกินเองอย่างเดียว เขายังต้องใช้วิชาลับหลายอย่างและยาวิญญาณคุณภาพดีเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แน่นอน

ไม่อย่างนั้นราชากระต่ายผู้รอดชีวิตก็จะตายลง

“เมื่อไหร่จะออกมาสักที”

เวลาขณะนี้มันเริ่มมืดแล้ว ผู้ชมที่รอคอยก็เริ่มง่วง และไม่สามารถตะโกนอย่างตื่นเต้นได้อีก

ถึงจะยังมีคนรอบ ๆ คอยทักทายผู้คนที่เข้ามาใหม่ก็ตามที

แต่เนื่องจากเวลารอนั้นนานเกินไปบางคนจึงเลือกที่จะเดินกลับออกไป แต่หลังจากหกชั่วโมงพวกเขาก็เริ่มทยอยกันกลับมา

“ยังไม่ออกมาอีกเหรอ ?” อาจารย์หงเริ่มหงุดหงิด

ความคาดหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฝูงชน แต่ไม่มีใครกล้าที่จะกระตุ้นพวกเขา อาจารย์หงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ไม่ว่าพวกเจ้าคาดหวังอะไร พวกเราจะได้เห็นกระต่ายแห่งแดนสาบสูญจากการจินฉานเป็นครั้งแรกอย่างแน่นอน”

ในที่สุดกระต่ายก็กระโดดออกมาจากโรงเรือน

กระต่ายแห่งแดนสาบสูญตัวนี้มีขนาดเป็นสามเท่าของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญทั่วไป มันเกือบจะใหญ่เท่ากับสุนัขตัวใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นดวงตาของมันมีสีแดงสดและดูค่อนข้างดุร้าย

บนขนสีขาวเหมือนปุยหิมะของมันมีลวดลายเส้นสายที่พันกัน ซึ่งเป็นเรื่องน่ากลัวและลึกลับ

“เตรียมพร้อมสู้ !” ท่านอาจารย์หงสั่งอย่างเงียบ ๆ

หูของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญนั้นสั่นเล็กน้อย จากนั้นมันก็ลุกขึ้นยืนมองเหล่าประชาชน

ใช่ มันเพิ่งยืนขึ้น

“โจมตี!” ท่านอาจารย์หงสั่งอีกครั้ง

ดวงตาของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญมองไปรอบ ๆ ก่อนจะตัดสินใจเลือกก้อนหินเป็นเป้าหมายทดสอบพลัง

ทักษะ [ก้าวพริบตา] ทำงาน

กระต่ายแห่งแดนสาบสูญปรากฏตัวขึ้นที่หน้าก้อนหินทดสอบในพริบตา จากนั้นมันก็เปิดกรงเล็บของมันออกมาแล้วจับมัน

ทักษะระดับ B [แตกหัก] เริ่มต้นขึ้น

“กรึก”

หินในมือแตกในทันที โดยพื้นผิวแตกหักนั้นเรียบมาก

“ว้าว! เป็นพลังทำลายล้างที่ยอดเยี่ยมมาก”

“แค่ลมหายใจเริ่มแรกของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ ตัวนี้ก็รู้สึกได้ว่ามันเกินระดับทองแดงไปแล้ว”

“ มันเหลือเชื่อมากกระต่ายแห่งแดนสาบสูญแข็งแรงถึงขนาดนี้ได้ยังไง?”

“ มันมีพลังวิญญาณสูงมาก นอกจากนี้ข้ารู้สึกว่ามันมีสติปัญญาที่ยอดเยี่ยมด้วย”

ฝูงชนโห่ร้องและส่งเสียงอุทาน

สมกับที่เป็นผู้ปรับแต่งขั้นปรมาจารย์

อาจารย์หงยิ้มด้วยรอยยิ้มอันหยิ่งยโสแล้วกล่าวว่า “ราชากระต่ายแห่งแดนสาบสูญนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าระดับทองแดง”

“ แน่นอนว่าพวกเจ้าคงจะพอเดาได้ว่า หากไม่เกิดอุบัติเหตุขึ้น มันก็ควรจะวิวัฒนาการจนเสร็จสิ้น”

“น่าเสียดายเนื่องจากข้อบกพร่องในเผ่าพันธุ์ของตัวมันเอง ประสิทธิภาพในการต่อสู้ ยังคงอ่อนแออยู่และคงสามารถเรียกได้ว่าเป็นแค่ราชาสัตว์วิญญาณชุบทองแดง”

“อย่างไรก็ตาม ด้วยที่มันมีทักษะในการต่อสู้ ทักษะระดับ B [แตกหัก], ทักษะระดับ C [ก้าวพริบตา]”

“แม้ว่ามันจะไม่ใช่สัตว์วิญญาณที่ยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่ได้แย่นัก” ท่านอาจารย์หงพูดอย่างถ่อมตัว

เมื่อได้ยินคำแนะนำเหล่านี้ผู้คนต่างก็ตกตะลึง

นั่นน่ะเหรอไม่ได้ยอดเยี่ยม

มันเป็นอะไรที่หายากมากที่กระต่ายแห่งแดนสาบสูญจะไปถึงสภาพใกล้วิวัฒนาการและความแข็งแกร่งของมันก็มาถึงสุดขอบระดับทองแดงแล้วด้วย

มันเป็นอะไรที่หายากเกินไป

อาจารย์หงยิ้มที่มุมปากของเขา

เพื่อปรับแต่งกระต่ายแห่งแดนสาบสูญตัวนี้ เขาต้องสังเวยชีวิตของกระต่ายกว่า 99 ตัว อีกทั้งยังสูญเสียยาวิญญาณของเขาที่มีค่าเกือบ 100,000 หินวิญญาณ

มันสามารถเรียกได้ว่าเป็นสัตว์วิญญาณทองแดงอันล้ำค่า

“ฮะ ฮ่า” ชัยชนะของอาจารย์หงอยู่ในมือของเขาแล้ว เขาชำเลืองมองไปที่โรงเรือนของอีกฝั่งและพูดอย่างตั้งใจว่า “เกือบจะถึงเวลาแล้ว”

ฝูงชนเฝ้ารอ หกชั่วโมงผ่านมาแล้ว ลั่วอู๋ก็ยังไม่ยอมออกมา

คนที่อยู่ฝั่งศาลาไป่หยู่เริ่มกังวลเล็กน้อย

นายน้อยเป็นยังไง? ทำไมเขายังไม่ออกมา?

“ถ้าเจ้ายังไม่ยอมออกมา เจ้าจะแพ้เอานะ” ท่านอาจารย์หงพูดเบา ๆ

ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก

ลั่วอู๋โผล่หัวออกมาจากประตูและใบหน้าของเขาดูแปลก ๆ เหมือนจะเป็นทุกข์และรู้สึกไร้ประโยชน์