บทที่ 99
ขู่เซิง
ลั่วอู๋ใช้เวลานานในการตรวจสอบสถานะปัจจุบันของต้าหวง
แม้ที่กำลังเห็นอยู่ในตอนนี้ยังเป็นลักษณะปกติของมัน แต่เมื่ออยู่ในระหว่างการต่อสู้ มันจะกลายร่างเป็นสุนัขยักษ์ขนสีเงินที่สง่างามอีกครั้ง
“มันช่างลึกลับจริงๆ สิ่งที่ผู้คนรู้และสรุปนั้นดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่หยดน้ำในมหาสมุทร นี่สินะที่เขาว่ากันว่า ไม่มีทฤษฎีบทที่แท้จริง ในความหมายอันลึกซึ้งของชีวิต”
ลั่วอู๋ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามันเป็นปริศนาของชีวิตช่างเป็นเรื่องที่ลึกซึ้ง
ข้อความที่ระบุในไหมีดังนี้
เผ่าพันธุ์: (?)
คุณสมบัติ: ระดับเงิน
มิติ: ระดับเงิน
ทักษะ: ระดับ A (กลืนกิน) , ระดับ C (การฉีกขาดขั้นสูง) , ระดับ A (ก้าวพริบตา) , ระดับ A (พิธีศพกางเขนคลั่ง) , ระดับ B (ดำดิน) , ระดับ B (พ่นลมปราณ)
พื้นเพ: สิ่งมีชีวิตใหม่ที่วิวัฒนาการมาจากสุนัขทั่วไป
แม้แต่ไหปีศาจก็ไม่สามารถระบุเผ่าพันธุ์ที่แท้จริงของต้าหวงได้ มันแสดงได้เพียงแค่ว่าต้าหวงเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่ไม่เคยปรากฏในโลก
แต่ยังไง ๆ สุนัขก็คือเผ่าพันธุ์ของมัน
ลั่วอู๋แตะหัวต้าหวงพร้อมด้วยรอยยิ้ม “มันขึ้นอยู่กับเจ้าว่าจะฟื้นฟูเผ่าพันธุ์ของเจ้าในอนาคตไหม”
ต้าหวงได้แต่งุนงง
แม้ว่ามันจะยังคงเป็นรูปลักษณ์ดั้งเดิม แต่ก็ยังมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบางอย่างเช่นเส้นขนบนร่างกายของมันนั้นเรียบเนียนมากขึ้นเรื่อย ๆ และดวงตาก็ดูมีพลังมากขึ้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนแรกข้าคิดว่าจะไปหาสัตว์วิญญาณที่เหมาะมาเป็นพาหนะซะหน่อย เพื่อเป็นสัตว์วิญญาณตัวที่สอง แต่ดูเหมือนตอนนี้มันจะไม่จำเป็นซะแล้ว” ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจเล็กน้อย
การได้ขึ้นขี่สัตว์วิญญาณเป็นเรื่องน่าตื่นเต้น
แม้แต่ลั่วอู๋ก็ไม่สามารถต้านทานความอยากนี้ได้
แต่ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องคิดถึงมันแล้ว เพราะต้าหวงในสภาพต่อสู้นั้นสูงและใหญ่กว่าม้ามังกรด้วยซ้ำ มันเป็นสัตว์วิญญาณพาหนะที่สามารถใช้ในการต่อสู้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ
“ช่วงเวลาดี ๆ แบบนี้ ทำให้รู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะเลยแฮะ”
ลั่วอู๋มีความสุขมากกับความก้าวหน้าของตัวเขาและสัตว์วิญญาณ ดังนั้นเขาจึงพร้อมที่จะ “ทำธุระ” อย่างสุดท้ายให้เสร็จในวันนี้
สังเคราะห์
ทุกวันนี้เขาแทบไม่ได้มีเวลาค้นหาสูตรยาใหม่ ๆ
ยารวบรวมพลังวิญญาณ ยาคูฉินและยาจิงฉิน
ยอดขายของยาเหล่านี้นั้นดีมากและเขาเป็นคนเดียวที่สามารถทำมันได้ ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องพยายามให้มากขึ้น เพราะใช้พลังงานทั้งหมดไปกับยาเหล่านี้ก็ดูจะเพียงพอแล้ว
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
การสังเคราะห์อย่างต่อเนื่องเท่านั้นที่จะช่วยให้ได้วิธีการและสูตรผสมยาที่ดีมากขึ้น
หลังจากทำสินค้ายาวิญญาณต่าง ๆ มานาน ลั่วอู๋ก็รู้สึกว่าเขาควรพักสักหน่อย
การที่ได้ศึกษาค้นหาสูตรใหม่ ๆ ลั่วอู๋คิดว่ามันเป็นอะไรที่บันเทิงดีมาก อีกทั้งยังเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากในการได้ลองใช้สิ่งต่าง ๆ ไปพร้อมกับความคาดหวังอันเต็มเปี่ยม เพื่อให้ได้พบกับความพึงพอใจสูงสุดในสูตรใหม่เหล่านี้
วันนี้ลั่วอู๋รู้สึกว่าเขาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์พร้อมดีและมีลางสังหรณ์ว่าเขาจะสามารถสร้างสิ่งดี ๆ ขึ้นมาได้
แน่นอนว่าสัญชาตญาณไม่ได้หมายความว่ามันจะเกิดขึ้น เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่กับโชค
“ไปเถอะหนูหาวิญญาณ ตั๊กแตนวายุ” ลั่วอู๋เลือกที่จะลองใช้สูตรผสมกับสัตว์วิญญาณด้วยวิธีการใส่สองสามอย่าง เขาทิ้งสัตว์วิญญาณทั้งสองตัวลงในส่วนต่อประสานการสังเคราะห์
ทว่ากลับเกินความหมองหม่นในส่วนต่อผสาน
มันล้มเหลว
“เอ่อ …”
ทั้งที่ความน่าจะเป็นในการล้มเหลว ค่อนข้างจะยากแท้ ๆ
“ไปเลย,ตั๊กแตนวายุ, ด้วงเหล็กไหล”
[ได้รับ ตั๊กแตนวายุระดับเงิน, แต้มเซียน + 15]
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ไป ด้วงเหล็กไหล หนูหาวิญญาณ”
[ได้รับ หนูหาวิญญาณ (จ่าฝูง) , แต้มเซียน +15]
ส่วนนี่ก็เป็นเรื่องปกติ
สิ่งที่ได้คือ หนูหาวิญญาณระดับ จ่าฝูง มันไม่คุ้มเลยสักนิด
ลั่วอู๋เกาหัวของเขาอย่างเชื่องช้า
ดูเหมือนว่าสัญชาตญาณของเขาจะผิด
โอ้ เดี๋ยวก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ