ไหปีศาจ นิยาย บท 98

บทที่ 98

สุนัขก็ยังเป็นสุนัขวันยังค่ำ

ในมิติไห

ลั่วอู๋ตกอยู่ในภวังค์ของการฝึกฝน

เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถึงความอ่อนแอของตัวเองอย่างลึกซึ้ง สิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกแห่งนี้ก็คือพลัง ความแข็งแกร่งของเขา ตัวเขาเองเท่านั้นที่จะเป็นพลังที่แท้จริงให้กับเขาได้

ตอนนี้เขาอยู่ไม่ไกลจากการเลื่อนขั้นสู่ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงิน

ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงินนั้นสามารถปลดปล่อยพลังวิญญาณของเขาออกมาโจมตีและสังหารศัตรูโดยใช้คลื่นพลังวิญญาณและยังเปล่งออร่าพลังวิญญาณให้กระจายไปทั่วร่างกายของเขา กลายเป็นเกราะที่ปกป้องร่างกายของตัวเขาเองได้

หากอยู่ในระดับนั้น เขาคงเรียกตัวเองว่าคนทั่วไปไม่ได้แล้ว…

ต้าหวงเองก็มาพร้อมกับลั่วอู๋ด้วย แม้ว่ามันจะนอนแผ่อยู่บนพื้นดิน แต่มันก็ยังคงหายใจและแผ่พลังวิญญาณที่บริสุทธิ์ออกมาอย่างต่อเนื่อง มีเส้นสีทองอันละเอียดอ่อนประสานกันและหลอมรวมกันเข้ากับตัวมัน

บาดแผลของไร้หน้านั้นไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่เขาก็ต้องการการพักฟื้นเป็นระยะเวลานาน

ทันทีที่ลั่วอู๋กลับมาหลิวหูก็เริ่มทำการรับสมัครทีมคุ้มกันคมมีดให้มีสมาชิกมากขึ้น เขาคัดเลือกผู้ใช้พลังวิญญาณที่ไร้สังกัดจำนวนมากให้เหลือเฉพาะแค่คนที่มีฝีมือจริงๆ

หลังจากการฝึกอบรมและการทดสอบต่างๆ นานา ทีมคุ้มกันของศาลาไป่หยู่ก็ถูกจัดตั้งขึ้น

การสืบทอดวิชาลับของอาจารย์หง ลั่วอู๋ได้มอบให้เจ้าของร้านคนเก่าเป็นผู้รับผิดชอบการฝึกอบรมผู้ที่จะมาเป็นผู้ปรับแต่งของศาลาไป่หยู่ ลั่วอู๋จึงโล่งใจได้มาก

ทุกอย่างดำเนินไปอย่างมีระเบียบ

และแล้วก็มีจดหมายลับมาจากศาลาไป่เปา

ในที่สุดหัวหน้าที่อยู่เบื้องหลังของศาลาไป่เปาก็ได้ยืนยันยอมรับคุณค่าของลั่วอู๋ ดังนั้นเขาจึงจัดการเรื่องหลังฉากให้ศาลาไป่หยู่จะไม่ถูกข่มเหงโดยพรรคหวงชาไปอีกสักพักใหญ่ ๆ

และนั่นก็เป็นข่าวที่ดี

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

สามเดือนผ่านไปภายในพริบตา

สามเดือนในโลกภายนอกเท่ากับ 1 ปีในมิติไห

บ้านขนาดกลางตั้งตระหง่านอยู่ที่นี่อย่างเงียบ ๆ

ไม่มีเสียงรบกวนในภูเขาและสภาพอากาศก็ไม่รู้ว่าจะเข้าหน้าหนาวเมื่อไร

นอกเหนือจากการออกไปข้างนอกและนำอาหารเข้ามาเป็นครั้งคราว ลั่วอู๋นั้นยังคงอยู่ในมิติไหโดยลืมไปว่า เขาอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว

การฝึกฝนที่จำเป็นในแต่ละวันคือการสังเคราะห์และฝึกใช้พลังวิญญาณ จากนั้นก็ฝึกใช้ทักษะในการฟื้นฟูพลังวิญญาณ เพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ในการฝึกฝนพลังวิญญาณ

ทันใดนั้นวังวนแห่งพลังวิญญาณขนาดใหญ่ก็เริ่มปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ

ตูม

เสียงดังขึ้นราวกับมีฟ้าผ่าในมิติไห

ลั่วอู๋ลืมตาขึ้นทันที เม็ดยาระดับ 6 ในมือของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นหอม ด้วยความพลุ่งพล่านของพลังวิญญาณในร่าง เขารู้สึกเหมือนว่ามีบางอย่างในตัวกำลังจะแตกออกมาจากร่างกายของเขา

เขารู้ว่านั่นคือแก่นวิญญาณที่สมบูรณ์แบบของเขา

ขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่งต้าหวงนั้นเต็มไปด้วยแสงสีทองขนาดเล็กจำนวนมากนับไม่ถ้วน ไหลเข้าสู่ร่างกายและไหลออกจากร่างกายซ้ำไปมา

“ไชโย! ดูเหมือนมันจะถึงเวลาของเจ้าแล้ว ต้าหวง!!”

ลั่วอู๋สูดหายใจเอาลมปราณและกลืนยาเฟยหยวนเขาปากตัวเอง จากนั้นจึงป้อนให้ต้าหวงได้กลืนมันเข้าไปด้วยเช่นกัน

กระแสแห่งออร่าพลังวิญญาณมีมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับแม่น้ำที่มีคลื่นลมซัดเข้ามาเรื่อย ๆ ให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว

แต่ลั่วอู๋ในตอนนี้ไม่รู้สึกกลัวเพราะข้างกายเขามีต้าหวงอยู่ด้วย

ตอนนี้พวกเขากำลังพัฒนาเพื่อไปยังจุดสูงสุด

เส้นกระแสพลังวิญญาณที่แยกกันอยู่หลายๆจุด ในที่สุดก็ได้มาบรรจบกันราวกับแม่น้ำ จากนั้นมันก็กลายเป็นหมอก

ลั่วอู๋เห็นมันได้อย่างชัดเจน

จุดดวงดาวแห่งพลังวิญญาณทั้งเจ็ดดวงในร่างวิญญาณของเขาแพรวพราวมาก เหมือนกับว่ามันเกือบจะกลายเป็นดวงอาทิตย์

“ตูม”

เมื่อลั่วอู๋นึกถึงเรื่องนี้พลังวิญญาณของเขาก็กลายเป็นเสาแห่งแสง พุ่งตรงไปยังจุดดวงดาวแห่งพลังวิญญาณดวงที่สอง

เมื่อกระแสของพลังวิญญาณไหลไปเส้นทางของพลังก็จะเกิดขึ้น

จุดดวงดาวพลังวิญญาณดวงที่สองเริ่มส่องสว่างขึ้น

การเลื่อนขั้นเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงินก็ประสบความสำเร็จ

ใบหน้าของลั่วอู๋เต็มไปด้วยความสุข หลังจากการฝึกฝนอย่างหนักมานานเขาก็ได้กลายเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงิน ในที่สุดเขาก็มีพลังที่จะสามารถการป้องกันตัวเองได้แล้ว

ในขณะเดียวกันต้าหวงก็มองขึ้นไปบนฟ้าและหอน เสียงของมันดูเหมือนกับกำลังเจ็บปวดและความทุกข์ทรมาน อาการกระตุกในร่างกายของมันเหมือนกับมีสายฟ้าอยู่ในร่างกาย

“ต้าหวง!” ความกังวลปรากฏบนใบหน้าของลั่วอู๋

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ