ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 100

ชารอนตกใจกับความจริงจังของไซม่อนไม่น้อย เธอถึงกับต้องควบคุมอารมณ์ของตัวเองที่เสียไปเมื่อครู่ให้กลับมามีสติอีกครั้ง เธอเพิ่งโต้เถียงกับโฮเวิร์ดต่อหน้าผู้บริหารบริษัท มันช่างน่าอายไม่น้อย!

ชารอนกำหมัดแน่นและกัดริมฝีปาก แม้ว่าเธอจะยังรู้สึกโกรธและขุ่นเคือง แต่เธอก็ต้องหุบปากและเดินออกจากห้องไปอย่างเชื่อฟัง ชารอนต้องไม่ทำให้ตัวเองอับอายไปมากกว่านี้

ไซม่อนเผยสีหน้าเคร่งเครียด เขาแสร้งทำเป็นไม่มองชารอนในระหว่างที่เธอกำลังเดินออกไปเธอ แต่ทว่า ไซม่อนก็พลันชำเลืองมองชารอนจากด้านข้าง ดูเหมือนว่าชารอนจะมีสีหน้าลำบากใจทันทีที่เดินออกจากห้องไป

โฮเวิร์ดเผยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า เขาไม่ได้พูดอะไรเลย เขาเชื่อฟังคำสั่งของไซม่อนและเดินออกจากห้องประชุมไปหลังจากชารอน

ชารอนเดินผ่านทางเดินและหอบหายใจอย่างโกรธเกรี้ยว ความโกรธในหัวใจของชารอนกำลังเดือดปะทุราวกับกำลังเผาเธอทั้งเป็น!

เสียงฝีเท้าดังขึ้นราวกับมีคนวิ่งตามเธอมา หลังจากนั้น โฮเวิร์ดก็คว้าแขนชารอนเอาไว้และบังคับให้เธอหยุด

ทันทีที่ชารอนหันกลับมาและเห็นใบหน้าที่น่าขยะแขยงของโฮเวิร์ด เธอก็รีบสะบัดแขนออกจากเธอทันทีด้วยสีหน้าแห่งความรังเกียจ “ตอนนี้คุณพอใจหรือยังล่ะ? นี่คือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม?”

โฮเวิร์ดเลิกคิ้ว “ใช่ นี่แหละคือสิ่งที่ผมต้องการ”

ชารอนรู้สึกโกรธจัด "ทำไมล่ะ? ทำไมคุณต้องมายุ่งกับฉันด้วย?!”

โฮเวิร์ดจ้องยังชารอนและเผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย "ผมไม่ได้บอกให้คุณหย่ากับลุงไซม่อนและออกไปจากบ้านของตระกูลแซคคารี่หรือยังไงกัน?”

ชารอนเข้าใจทุกอย่างแล้ว เธอรู้สึกโกรธมาก แต่ทว่า เธอเองก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “คุณทำทั้งหมดนี้เพื่อบังคับให้ฉันออกจากบ้านงั้นเหรอ? แถมยังทำให้ฉันโดนไล่ออกจากบริษัทด้วยเนี่ยนะ?”

เธอไม่คิดว่าโฮเวิร์ดจะชั่วร้ายได้ขนาดนี้ เขายอมรับความผิดของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ “ใช่ ฉันบังคับให้คุณออกจากบ้านตระกูลแซคคารี่ไปเสีย”

ในตอนนี้ อารมณ์ของชารอนน่าจะเกินกว่าคำว่าโกรธไปแล้ว แต่ทว่า ทันทีที่ได้ยินคำพูดของโฮเวิร์ด เธอก็สงบลง

เธอหัวเราะและพูดขึ้น “อ่า... คุณคิดว่าจะบังคับฉันให้ออกไปจากบ้านด้วยวิธีที่น่ารังเกียจแบบนี้อย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ” ทันทีที่พูดจบ เธอก็หันหลังเดินออกไป