ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 99

ชารอนรู้สึกว่าทุกคนต่างจับจ้องมาที่เธอระหว่างที่กำลังเดินขึ้นไปบนโพเดียม

โฮเวิร์ดกำลังจ้องมองเธออยู่ เขาหรี่ตาลงและเผยยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

“ช่วยฉายแบบให้ฉันทีค่ะ เลขาควินน์” ระหว่างที่ชารอนมองไปยังเลขาควินน์ เธอสังเกตเห็นว่าไซม่อนยืนอยู่ตรงนั้นด้วย เขาเผยสีหน้าเคร่งขรึมระหว่างนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ เธอรู้สึกประหม่ามากขึ้นกว่าเดิม

เลขาควินน์พร้อมแล้ว เธอฉายโครงสร้างการออกแบบลงบนหน้าจอทันที

"สวัสดีค่ะทุกท่าน สำหรับตอนนี้ ดิฉันจะเริ่มอธิบายการออกแบบของดิฉันสำหรับโครงการเม้าเท่น ลิงกวิสติค ซิตี้นะคะ...”

ทว่า ชารอนยังพูดไม่ทันจบประโยคเลย ผู้เข้าร่วมการประชุมก็เริ่มชี้นิ้วและตำหนิเธอแล้ว

“นี่ไม่ใช่แบบของเธอนี่! เธอเอาของคนอื่นมา! ทำไมทำตัวไร้ยางอายขนาดนี้?!”

ชารอนหันไปจ้องหน้าจออย่างสับสน การออกแบบที่ฉายอยู่บนจอนั้นไม่ใช่ของชารอนเลย แต่มันกลับเป็นของคนอื่น

ชารอนรู้สึกเกร็งและรีบหันไปมองเลขาควินน์พร้อมกล่าวคำพูด "คุณเปิดผิดแล้วค่ะ นี่ไม่ใช่การออกแบบของฉัน"

เลขาควินน์รู้สึกมึนงง “ไม่น่าจะใช่แบบนั้นนะคะ ก็คุณโฮเวิร์ดเป็นคนส่งโครงร่างออกแบบนี้มาให้ฉัน”

ชารอนตัวสั่นทันทีที่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เธอหันไปหาโฮเวิร์ดและพูดขึ้นอย่างเย็นชา “คุณสลับเปลี่ยนการออกแบบของฉัน!”

โฮเวิร์ดเผยสีหน้าไร้เดียงสาและตอบกลับ “คุณชารอน อย่าใส่ร้ายผมแบบนั้นสิ ผมไปเปลี่ยนงานออกแบบของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? นี่คือการออกแบบของคุณนะ ผมไม่เคยแตะต้องมันก่อนที่จะส่งต่อให้เลขาควินน์เลยสักนิด”

"คุณ!" ในที่สุด ชารอนก็เข้าใจแผนการของโฮเวิร์ด เขาใส่ร้ายเธออยู่!

ชารอนรีบหันไปหาไซม่อนและอธิบาย “ท่านประธานแซคคารี่คะ นี่ไม่ใช่แบบของฉันนะคะ โฮเวิร์ดแอบเปลี่ยนงานออกแบบของฉัน!”

ทั้งดวงตาและสีหน้าของไซม่อนยังคงเย็นชาในระหว่างที่เขาเม้มริมฝีปาก ไซม่อนกวาดสายตาไปมาระหว่างทั้งสองโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ทันทีที่ชารอนพูดจบ โฮเวิร์ดก็ยืนหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “คุณชารอน คุณจะไม่ยอมรับหรือยังไงกันว่างานออกแบบนี้ คุณลอกเลียนแบบมาจากคนอื่น? อย่ามาโทษผมแบบนั้นสิ!”

ความโกรธเดือดดาลภายในจิตใจของชารอน เธอกัดฟันและออกเสียงทีละคำ “โฮเวิร์ด คุณเอางานออกแบบของฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน?! เอามันคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

“คุณมีหลักฐานไหมล่ะว่าผมเอางานออกแบบของคุณไปซ่อน? หยุดใส่ร้ายผมสักทีเถอะน่า” โอเวิร์ดเผยท่าทางเยาะเย้ยบนใบหน้าอยู่ตลอดเวลา

ชารอนไม่สามารถควบคุมความโกรธของเธอได้อีกต่อไปแล้ว แม้ว่าที่ผ่านมาเธอจะได้รับบาดเจ็บมา แต่ชารอนก็ออกแบบงานของตัวเองจนเสร็จสิ้น เธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ แต่ทุกอย่างกลับพังทลายเพราะโฮเวิร์ดคนเดียว!

ทว่า นั่นไม่ใช่แม้แต่ส่วนที่แย่ที่สุด ส่วนที่แย่ที่สุดคือตอนนี้ทุกคนกลับคิดว่าเธอขโมยความคิดของคนอื่นมาต่างหากล่ะ!

อาชีพนักออกแบบถูกทำลายภายในวินาทีที่ชารอนถูกกล่าวหาว่าลอกเลียนแบบคนอื่นมา ด้วยเหตุนั้น มันก็จะไม่มีใครกล้าจ้างเธอในอนาคต อีกทั้ง ชารอนก็จะไม่สามารถอยู่ในสายงานออกแบบได้อีกต่อไป

ยิ่งกว่านั้น... เพเนโลเป้เองก็มาที่นี่ในวันนี้ด้วย ไซม่อนอุตส่าห์บอกให้เธอประพฤติตัวให้ดีที่สุด...

ชารอนเดินไปหาโฮเวิร์ดและคว้าคอเสื้อของเขา เธอกล่าวคำพูดอย่างโกรธเคือง “คืนงานออกแบบของฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

โฮเวิร์ดยังคงเผยสีหน้าไร้เดียงสา “ผมไม่ได้เอางานออกแบบของคุณไปซ่อนสักหน่อย ต้องให้ผมพูดสักกี่ครั้งกันเนี้ย?”

"พอแล้ว! ทุกคนหุบปาก! ที่นี่คือห้องประชุมนะ ไม่ใช่ที่สำหรับทะเลาะวิวาทกัน!” เพเนโลเป้ตบมือกลางอากาศและตะโกนออกมาอย่างเย็นชา ห้องประชุมพลันถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายอันเยือกเย็นและตึงเครียดในทันที

“ท่านประธานแซคคารี่ เราจะแก้ปัญหานี้ยังไงดีล่ะ?” เพเนโลเป้หันไปมองไซม่อน นี่หรือคือผู้หญิงที่ไซม่อนขอให้เธอให้โอกาสและทำความรู้จักงั้นรึ?

ทุกคนหันไปมองไซม่อน ชายผู้ที่จะเป็นคนตัดสินใจขั้นสุดท้าย ในตอนนี้ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาสักคำ

ชารอนหันไปมองดวงตาสีเข้มของไซม่อน เขาจะเชื่อเธอใช่ไหม?

ริมฝีปากบางของไซม่อนแนบชิดกัน เขาเผยสีหน้าเย็นชาและจ้องมองไปยังทั้งสอง “คุณทั้งคู่ ออกไปก่อน การประชุมวันนี้ไม่เกี่ยวข้องกับพวกคุณ และผมหวังว่าคุณทั้งสองคนจะสามารถให้คำอธิบายเรื่องการออกแบบได้ทันทีที่สิ้นสุดการประชุม”

“ท่านประธานแซคคารี่คะ...” ทว่า ระหว่างที่ชารอนอ้าปากพูด ไซม่อนก็ตะโกนออกมา “ออกไป!” เขาตะโกนออกมาแบบนั้นโดยไม่ต้องเหลือบมองเธอเลยด้วยซ้ำ