ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 98

สีหน้าของไซม่อนดูไม่พอใจอย่างไม่น่าเชื่อ เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาแทบสั่นไหว ทำไมเซบาสเตียนถึงเข้ามาขัดจังหวะทุกครั้งที่เขากำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่เรื่อยเลยนะ?

เด็กน้อยทำลายแผนการของไซม่อนอีกเช่นเคย ไซม่อนรู้สึกอยากที่จะเลิกมองเจ้าตัวน้อยเป็นลูกชายสักวินาทีหนึ่งและไล่เขาออกไปก่อนเสียจริง!

ใบหน้าของชารอนแดงระเรื่อขณะที่เธอผลักไซม่อนออกไป หลังจากนั้น ชารอนพลันก้มศีรษะเพื่อตรวจสอบเสื้อผ้าของตัวเอง โชคดีที่เสื้อผ้าไม่ได้ยับอะไร สิ่งเดียวที่ยุ่งเหยิงคือจังหวะการหายใจของเธอเอง ชารอนเอามือลูบผมตามสัญชาตญาณและกล่าวคำพูด “เซบาสเตียน ทำไมลูกไม่เคาะประตูก่อนเข้ามาล่ะจ้ะ?”

เจ้าหนูน้อยสะอื้นไห้ “ถ้าผมเคาะประตู ผมก็จะไม่เห็นว่าพ่อกำลังรังแกแม่น่ะสิ!”

สีหน้าของไซม่อนแข็งทื่อ เขานั่งลงและจ้องไปที่เด็กน้อย “พ่อไม่ได้แกล้งแม่สักหน่อย...”

“ผมเห็นหมดแล้ว แต่พ่อก็ยังพูดโกหกอยู่เลยนะ!” เจ้าเด็กหัวดื้อไม่เชื่อไซม่อนเลยแม้แต่น้อย

ชารอนพลันพูดขึ้น “พ่อของลูกไม่ได้รักแกอะไรแม่เลยจ่ะ พ่อเขาแค่...”

เซบาสเตียนจ้องไปยังชารอนเพื่อรอคำตอบ

“พ่อเขาแค่... พอดีว่าเรากำลังเล่นเกมกันอยู่น่ะ ใช่ พ่อกับแม่กำลังเล่นเกมกันอยู่” ชารอนหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว

"เกมเหรอครับ? ผมอยากเล่นด้วยจัง” หลังจากนั้น เซบาสเตียนก็พุ่งเข้าหาชารอน

แต่ทว่า เจ้าตัวน้อยก็ไม่ได้เข้ามาใกล้ชารอนเลย นั่นเป็นเพราะไซม่อนคว้าคอเสื้อของลูกชายเอาไว้และลากเขาออกไปนอกประตู “ไว้เล่นกับแม่ครั้งหน้าก็แล้วกันนะ”

เซบาสเตียนสะบัดแขนขาไปมากลางอากาศพร้อมกับตะโกน “พ่อใจร้ายอ่ะ! ปล่อยผมนะ! ฉันอยากเล่นเกมจูจุ๊บกับแม่...”

เฮอะ! พวกผู้ใหญ่ใจร้ายคิดว่าเขาไม่รู้อะไรเลยรึยังไงกัน? แถมยังจะโกหกกันอีก! เซบาสเตียนอยากเล่นเกมจูบกับแม่ของตนด้วย เขาต้องการแบบนั้นเช่นกัน!

ชารอนเอามือก่ายหน้าผากอย่างช่วยไม่ได้ เธอพลันจ้องมองไปยังพ่อและลูกชายตัวแสบที่กำลังเถียงกัน

...