ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 98

สีหน้าของไซม่อนดูไม่พอใจอย่างไม่น่าเชื่อ เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาแทบสั่นไหว ทำไมเซบาสเตียนถึงเข้ามาขัดจังหวะทุกครั้งที่เขากำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่เรื่อยเลยนะ?

เด็กน้อยทำลายแผนการของไซม่อนอีกเช่นเคย ไซม่อนรู้สึกอยากที่จะเลิกมองเจ้าตัวน้อยเป็นลูกชายสักวินาทีหนึ่งและไล่เขาออกไปก่อนเสียจริง!

ใบหน้าของชารอนแดงระเรื่อขณะที่เธอผลักไซม่อนออกไป หลังจากนั้น ชารอนพลันก้มศีรษะเพื่อตรวจสอบเสื้อผ้าของตัวเอง โชคดีที่เสื้อผ้าไม่ได้ยับอะไร สิ่งเดียวที่ยุ่งเหยิงคือจังหวะการหายใจของเธอเอง ชารอนเอามือลูบผมตามสัญชาตญาณและกล่าวคำพูด “เซบาสเตียน ทำไมลูกไม่เคาะประตูก่อนเข้ามาล่ะจ้ะ?”

เจ้าหนูน้อยสะอื้นไห้ “ถ้าผมเคาะประตู ผมก็จะไม่เห็นว่าพ่อกำลังรังแกแม่น่ะสิ!”

สีหน้าของไซม่อนแข็งทื่อ เขานั่งลงและจ้องไปที่เด็กน้อย “พ่อไม่ได้แกล้งแม่สักหน่อย...”

“ผมเห็นหมดแล้ว แต่พ่อก็ยังพูดโกหกอยู่เลยนะ!” เจ้าเด็กหัวดื้อไม่เชื่อไซม่อนเลยแม้แต่น้อย

ชารอนพลันพูดขึ้น “พ่อของลูกไม่ได้รักแกอะไรแม่เลยจ่ะ พ่อเขาแค่...”

เซบาสเตียนจ้องไปยังชารอนเพื่อรอคำตอบ

“พ่อเขาแค่... พอดีว่าเรากำลังเล่นเกมกันอยู่น่ะ ใช่ พ่อกับแม่กำลังเล่นเกมกันอยู่” ชารอนหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว

"เกมเหรอครับ? ผมอยากเล่นด้วยจัง” หลังจากนั้น เซบาสเตียนก็พุ่งเข้าหาชารอน

แต่ทว่า เจ้าตัวน้อยก็ไม่ได้เข้ามาใกล้ชารอนเลย นั่นเป็นเพราะไซม่อนคว้าคอเสื้อของลูกชายเอาไว้และลากเขาออกไปนอกประตู “ไว้เล่นกับแม่ครั้งหน้าก็แล้วกันนะ”

เซบาสเตียนสะบัดแขนขาไปมากลางอากาศพร้อมกับตะโกน “พ่อใจร้ายอ่ะ! ปล่อยผมนะ! ฉันอยากเล่นเกมจูจุ๊บกับแม่...”

เฮอะ! พวกผู้ใหญ่ใจร้ายคิดว่าเขาไม่รู้อะไรเลยรึยังไงกัน? แถมยังจะโกหกกันอีก! เซบาสเตียนอยากเล่นเกมจูบกับแม่ของตนด้วย เขาต้องการแบบนั้นเช่นกัน!

ชารอนเอามือก่ายหน้าผากอย่างช่วยไม่ได้ เธอพลันจ้องมองไปยังพ่อและลูกชายตัวแสบที่กำลังเถียงกัน

...

มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าไซม่อนบอกอะไรกับพี่สาวตัวเองไปแล้วบ้าง แต่ทว่า เพเนโลเป้เองก็ไม่ได้ทำให้เรื่องราวยุ่งยากอะไรมากนัก ถึงกระนั้น เธอก็ไม่ได้ทำให้หลายสิ่งหลายอย่างมันง่ายขึ้นเช่นกัน

เพเนโลเป้กลับมาดูแลโครงการเม้าเท่น ลิงกวิสติค ซิตี้เป็นการส่วนตัว ในฐานะนักออกแบบ ชารอนรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

ในวันรุ่งขึ้น ชารอนเจอกับโฮเวิร์ดอีกครั้งในที่ทำงาน

เธอไม่ได้พบเขามาสองสามวันแล้ว นอกจากนี้ โฮเวิร์ดก็ยังไม่ได้กลับคฤหาสน์แห่งตระกูลแซคคารี่เลยด้วย ชารอนไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แต่แน่นอน เธอไม่สนใจอะไรขนาดนั้น

ชารอนไม่ได้สนใจโฮเวิร์ดเลย เธอเดินตรงไปข้างหน้าเท่านั้น แต่ทว่า โฮเวิร์ดวิ่งตามเธอไป

"ผมได้ยินมาว่าป้าของผมกลับมาแล้ว ทำไมเธอถึงยังไม่ถูกไล่ออกจากบ้านไปอีกล่ะ?” โฮเวิร์ดถาม

ชารอนหยุดเดินและหันไปมองโฮเวิร์ดอย่างเย็นชา “อ่า ฉันขอโทษด้วยนะที่ทำให้คุณผิดหวัง”

นั่นถือเป็นเรื่องไร้สาระเพียงเรื่องเดียวที่ชารอนบอกกับโฮเวิร์ด เธอหันหลังและเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

โฮเวิร์ดดูเหมือนจะกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ในระหว่างมองไปยังชารอนและสูดหายใจเข้า "เดี๋ยวเราได้เห็นดีกันแน่!"

ชารอนยุ่งมากกับงานในวันนี้ เพราะเธอต้องนำเสนอการออกแบบของตัวเองต่อผู้บริหารของบริษัทในการประชุมในวันถัดไป

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืน เธอรู้สึกง่วงมาก ท้ายที่สุด ชารอนก็ทำงานออกแบบเสร็จแล้ว หลังจากนั้น ชารอนก็ส่งอีเมลแบบไปยังผู้อำนวยการแผนก

ใช่แล้ว โฮเวิร์ดนั่นเอง ผู้อำนวยการออกแบบจำเป็นต้องตรวจสอบการออกแบบของชารอนก่อน เขาจึงจะสามารถส่งไปยังเบื้องบนได้ มันเป็นกฎของบริษัท นอกจากนี้ ชารอนยังเดาเอาไว้อีกว่าโฮเวิร์ดคงไม่กล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจแน่

ในวันรุ่งขึ้น ไซม่อนให้ชารอนนำเสนองานออกแบบของเธอกับทุกคนที่เข้าร่วมการประชุมภายในบริษัท

ห้องประชุมขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้บริหารของบริษัท แน่นอน เพเนโลเป้ที่เป็นรองประธานบริษัทก็เข้าร่วมด้วย

ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เธอพยายามนึกถึงสิ่งที่ไซม่อน เพเนโลเป้ยินดีที่จะให้โอกาสเธอ ในตอนนี้ ชารอนต้องประพฤติตัวให้ดีที่สุด

ด้วยเหตุนั้น ภายในวันนี้ เธอจึงยอมให้เรื่องผิดพลาดใด ๆ เกิดขึ้นแน่นอน