ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 104

ชารอนเหลือบมองชายเจ้าอารมณ์ที่เดินอยู่ข้างหน้า เพราะนี่ก็เกินเวลาทำงานแล้ว จึงไม่มีใครอยู่ที่นี่เลย แต่ทว่า นี่ก็ยังเป็นที่ทำงานของพวกเขา มันคงไม่เหมาะหรือเปล่าที่ไซม่อนจะกุมมือเธอเอาไว้แบบนี้?

สายตาของโฮเวิร์ดกลายเป็นน้ำแข็งภายในเสี้ยววินาทีระหว่างที่เขาเดินออกมาและเห็นลุงไซม่อนกำลังจับมือชารอนอยู่ แต่ทว่า เขาก็ยังแสร้งทำเป็นเป็นคนดีและถามขึ้น “คุณลุง พาเธอไปโรงพยาบาลไหมล่ะครับ?”

ไม่มีใครรู้เลยว่าไซม่อนได้ยินสิ่งที่โฮเวิร์ดพูดรึเปล่า เพราะไซม่อนไม่ได้เหลือบมองโฮเวิร์ดเลยด้วยซ้ำ เขาเดินผ่านไปพร้อมกับจับมือชารอนอย่างแน่น

ในไม่ช้า ไซม่อนก็พาชารอนเข้าไปในลิฟต์และหายไปจากสายตาของโฮเวิร์ด

รอยยิ้มที่ไม่จริงใจบนใบหน้าของโฮเวิร์ดหายไปนานแล้ว เขาพลันกำหมัดแน่น

เมื่อทั้งสองออกมาจากลิฟต์ ไซม่อนยังคงโอบมือของชารอนเอาไว้อยู่ เขาแสดงสีหน้ามืดมนระหว่างที่กำลังเดินนำหน้าเธอ ขาของไซม่อนนั้นยาวมาก นั่นทำให้ชารอนต้องเร่งฝีเท้าเพื่อให้ตามทัน

ชารอนพยายามเดาสีหน้าของไซม่อน ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ไม่ดี เธอคงไม่ได้ทำให้เขาโกรธหรอกใช่ไหม?

...

ท้ายที่สุด เมื่อทั้งสองอยู่ในรถ ไซม่อนก็ปล่อยชารอนไป ชารอนจ้องเข้าไปในดวงตาอันเย็นชาของไซม่อน บรรยากาศรอบตัวดูอึดอัดไม่น้อย

ชารอนถาม “คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”

“ผมขอให้คุณทำแบบร่างขึ้นมาใหม่ ไม่ได้มอบโอกาสที่จะจีบโฮเวิร์ดให้คุณสักหน่อย” ชายตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ชารอนขมวดคิ้ว “ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างโฮเวิร์ดกับฉันเลย...”

ไซม่อนเป็นอะไรไป? ไม่ใช่ว่าเขารู้เรื่องความแค้นที่เธอมีต่อโฮเวิร์ดแล้วหรือ? เธอรู้สึกขยะแขยงและเกลียดชังโฮเวิร์ดมาก ไซม่อนไปรู้มาจากไหนว่าพวกเขากำลังจีบกันอยู่?

“อย่าลืมสิว่าตอนนี้คุณเป็นป้าของเขาแล้วนะ พวกคุณสองคนจะไม่มีอนาคตเอา!” ดูเหมือนไซม่อนจะไม่ได้ยินสิ่งที่ชารอนพูดเลย เขายังคงกล่าวคำพูดออกมาอย่างเดือดดาล

ชารอนหมดคำพูด เธอจ้องมองไปยังใบหน้าอันเย็นชาของไซม่อนอย่างไม่เชื่อสายตา ชารอนรู้สึกถูกกดขี่อย่างอธิบายไม่ถูก

ไซม่อนกำลังเข้าใจเธอผิด เขาคิดว่าเธอต้องการกลับไปคบกับโฮเวิร์ดเพียงเพราะพวกเขาอยู่ในห้องด้วยกันหรือเปล่านะ?

อันที่จริง ชารอนได้อธิบายให้ไซม่อนฟังแล้วว่าโฮเวิร์ดทำกาแฟลวกใส่มือของเธอ มันเป็นเรื่องปกติและธรรมดามากที่เขาจะทายาใส่บาดแผลให้เธอ ชารอนไม่เข้าใจเลยว่าไซม่อนจะโกรธเรื่องอะไรได้อีก

ไซม่อนโกรธเพราะเธอไม่ได้ทำงานรึเปล่านะ?

ชารอนกลืนความคับข้องใจของตัวเองลงไปและหลับตาลง เธอพลันกล่าวคำพูดอย่างไม่ยอมรับตนเอง “ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ ฉันจำได้ว่าเราแต่งงานกันตามสัญญาและฉันเป็นเพียงภรรยาในนามของคุณแล้ว ฉันจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับโฮเวิร์ดและทำให้คุณต้องอับอายอย่างแน่นอน”

ไซม่อนรู้สึกอึดอัดทันทีที่เห็นสีหน้าซึ่งไม่ใส่ใจบนใบหน้าของชารอน ทันใดนั้น เขาเอนตัวไปทางเธอ ไซม่อนใช้ฝ่ามือโอบคางของชารอนเอาไว้ เขาหันใบหน้าของชารอนกลับมาและจ้องมองเข้าไปในดวงตา “คุณรับรู้ความแตกต่างนั้นไหมล่ะ?”

ทั้งสองสบตากัน ชารอนกล่าวคำพูดออกไปโดยไม่ลังเลเลย “แน่นอนสิ มันไม่เคยมีความรักระหว่างเราอยู่แล้ว ทำไมฉันถึงจะบอกความแตกต่างไม่ได้ล่ะ?”

ไซม่อนจ้องมองชารอนด้วยสายตาอันน่ากลัว ทำไมชารอนถึงรู้สึกว่าออร่าเย็นเฉียบที่แผ่ออกมารอบตัวไซม่อนรุนแรงขึ้นหลังจากที่เธอพูดจบกันนะ?

“แล้วคุณกับโฮเวิร์ดล่ะ? คุณบอกได้ไหมว่าคุณมีความสัมพันธ์อะไรกับเขา?” ไซม่อนถามและจ้องมองชารอน

ชารอนตัวสั่น เขาไม่ไว้ใจเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ฉันไม่ได้ยุ่งอะไรกับเขานานมากแล้ว” เธอตอบอย่างเป็นเรื่องปกติ

ไซม่อนไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ดูเหมือนไซม่อนกำลังจะประเมินว่าชารอนกำลังพูดความจริงอยู่หรือไม่

หลังจากนั้นไม่นาน ไซม่อนก็ปล่อยชารอนและนั่งตัวตรง เขามองตรงไปข้างหน้าและเผยยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้น ทุกอย่างก็จะดีขึ้นตามที่คุณพูด ผมไม่อยากเห็นคุณคุยกับเขาอีก”

ชารอนพลันคิดกับตัวเองว่าไซม่อนเป็นคนเจ้าอารมณ์ขนาดไหน “ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสองรู้สึกไม่มีความสุข

บางที ชารอนอาจไม่เคยรู้จักไซม่อนมาก่อน ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอคิดว่าไซม่อนเป็นคนอารมณ์ดี เพราะไซม่อนมักจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีมาตลอด

เมื่อทั้งสองกลับมาถึงบ้าน ชารอนพลันเดินไปที่ห้องของลูกชาย ส่วนไซม่อนก็หน้าบึ้งและเดินไปยังห้องหนังสือ