ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 117

บางที คำพูดของชารอนก็อาจทำให้เพเนโลเป้ตระหนักรู้ได้ ท่าทีของเพเนโลเป้แปลกไป อารมณ์ภายในดวงตาของเธอแปรเปลี่ยนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ลูกงั้นเหรอ? ในช่วงชีวิตนี้ เธอจะไม่มีวันมีลูก แต่ทว่า ไซม่อนเองก็เป็นเหมือนลูกชายคนหนึ่งที่เธอเลี้ยงมาเพียงลำพัง!

ชารอนเดินออกจากห้องทำงานของเพเนโลเป้และตรงไปที่ลิฟต์ เมื่อเข้าไปข้างใน ท้ายที่สุด ชารอนก็ยืดเส้นยืดสายอย่างผ่อนคลายและสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เพราะเรื่องราวก่อนหน้าแทบจะทำให้ชารอนหายใจไม่ออกเลย ชารอนกังวลว่าเพเนโลเป้จะอารมณ์เสียและไล่เธอออกจากบริษัทหรือไม่

ไม่นานหลังจากที่ชารอนกลับมายังแผนกออกแบบ เธอก็เห็นโฮเวิร์ดปรากฏตัวพร้อมกับกล่องกระดาษแข็งขนาดใหญ่ในอ้อมแขน กล่องนั้นเต็มไปด้วยสิ่งของส่วนตัว ดูเหมือนว่าโฮเวิร์ดจะต้องย้ายไปทำงานด้านโลจิสติกส์อย่างเป็นทางการแทน

การเห็นอะไรแบบั้นทำให้อารมณ์แย่ ๆ ของชารอนดีขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอต้องชื่นชมไซม่อนในเรื่องนั้น เขาย้ายโฮเวิร์ดไปที่แผนกโลจิสติกส์เพื่อให้เขาได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการทำงานภายในของบริษัท

"มองหาอะไรอยู่ล่ะ? หลบไปให้พ้นเลย!” โฮเวิร์ดจ้องที่ชารอนด้วยความโกรธและตะโกนใส่หน้า

ชารอนเข้าใจความรู้สึกของโฮเวิร์ด แต่ทว่า ดูเหมือนว่าสถานการณ์ในตอนนี้ยังไม่ทำให้โฮเวิร์ดอารมณ์เสีย เธออดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมา “ฉันได้ยินมาว่าคุณถูกไล่ออกจากตระกูลเหมือนกัน ยินดีด้วยก็แล้วกันนะ"

สีหน้าของโฮเวิร์ดดูน่าเกลียดขึ้นมาในทันที แต่ทว่า ชารอนก็พลันเดินจากไปก่อนที่เขาจะตะคอกใส่

เมื่อโฮเวิร์ดจากไป ชารอนก็รู้สึกเป็นอิสระมากขึ้นในแผนกออกแบบ อย่างน้อย เธอจะได้ไม่ถูกใครพยายามรังแกในทุกย่างก้าวอีกต่อไป

ในตอนนี้ โครงการเม้าเท่น ลิงกวิสติค ซิตี้ พ้นมือเธอไปแล้ว นอกจากนี้ คนอื่นก็ไม่ต้องการให้ชารอนเข้าไปยุ่งกับโครงการของพวกเขาเช่นกัน พวกเขาน่าจะเคยได้ยินข่าวลือเรื่องที่ชารอนลอกเลียนแบบมาอะไรทำนองนั้น เพราะว่าช่วงนี้ ชารอนรู้สึกว่าเพื่อนร่วมงานของตัวเองดูแปลกไป พวกเขาไม่ค่อยอยากเข้าหาเธอเท่าไหร่นัก

นอกจากนี้ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ชารอนเองก็รู้สึกไม่ค่อยสบายท้องด้วย เธอวิ่งเข้าห้องน้ำเกือบตลอดเวลาในช่วงเวลาทำงาน

ไม่นานหลังจากที่เธอเข้าไปในห้องน้ำ ในรอบนี้ ผู้หญิงสองคนก็เดินเข้ามาเช่นกัน ตอนแรกชารอนไม่ได้กังวลอะไรมากนัก แต่ทว่า ผู้หญิงสองคนก็เริ่มพูดถึงชารอนทันทีที่เข้ามา

"เธอได้ข่าวรึยัง? ดูเหมือนว่าชารอน ยีนส์จะหว่านสเน่ห์ใส่ผู้บริหารไปทั่วเลยล่ะ ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่านางจูบใครกัน! นั่นคงเป็นเหตุผลที่ชารอนไม่ถูกไล่ออกถึงแม้ว่านางจะลอกเลียนแบบของคนอื่นมา”

ชารอนขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

ผู้หญิงอีกคนกล่าวเสริม “ฉันเองก็ได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน! ฉันยังได้ยินมาว่านางประจบประแจงเก่งมากเลยล่ะ นั่นต้องเป็นเหตุผลที่ทำให้นางกล้าเชิดหน้าชูตาอยู่ที่นี่ตลอดเวลาแน่เลย”

“ชิ! นางทำเหมือนกับว่าตัวเองดีนักดีหนา แต่จริง ๆ แล้ว ชารอนก็เป็นแค่คนขี้ประจบประแจง น่าขยะแขยงเสียจริง”

“ใช่ไหมล่ะ? ฉันพนันได้เลยว่านางไม่ใช่นักออกแบบผู้โด่งดังอะไรหรอก”

“ฮ่าฮ่า... เธออิจฉาชารอนหรือยังไงกัน? เธออยากได้เสี่ยเลี้ยงอีกคนด้วยไหมล่ะ?”

หัวใจของชารอนแน่นขึ้นทันทีระหว่างกำลังแอบฟังพวกเขาทั้งสอง ไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนไม่อยากเข้าใกล้เธอ นั่นเป็นเพราะว่ามีคนปล่อยข่าวลือที่น่ารังเกียจเกี่ยวกับเธอในบริษัทนี่เอง

ข่าวลือพวกนั้นมาจากไหนกัน? ไร้สาระที่สุด!

เมื่อชารอนเดินออกจากห้องน้ำ ผู้หญิงสองคนก็จากไปแล้ว

ชารอนล้างมือและมองดูเงาสะท้อนในกระจก เธอควรจะทำอะไรซักอย่างให้เร็วที่สุด มิฉะนั้น ชื่อเสียงของชารอนจะต้องพังพินาศแน่

เธอควรจะทำยังไงดีล่ะ? เธอคงออกไปประกาศว่าผู้บริหารคนนั้นคือไซม่อนไม่ได้หรอกใช่ไหม?

ไม่สิ! เขาเป็นสามีที่แต่งงานกับเธอตามกฎหมายแล้วนะ ไซม่อนไม่ใช่ชู้รักอะไรของเธอสักหน่อย!

ชารอนเดินออกจากห้องน้ำ หลังจากนั้น เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ชารอนหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าและเห็นว่าคนที่โทรมาคือไรลีย์ กาเบรียล

"ว่าไง? ไรลี่ย์? เธอเป็นอะไรไปน่ะ?”

“ชาร์ ช่วยมาหาฉันที... ฉัน... ฉันถูกรถชน!”