ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 121

“แม่ครับ ผมจะอยู่กับแม่! ผมไม่อยากแยกกับแม่เลย!” เด็กน้อยกอดชารอนอย่างแน่นและไม่ยอมปล่อย

ไซม่อนยืนอยู่ข้างทั้งสอง เขาไร้คำพูด เขาเผยสีหน้าซึ่งยากจะคาดเดา

ใบหน้าชราของดักลาสมืดลง ชารอนต้องการให้ลูกชายเรียกร้องให้เธอกลับมารึเปล่านะ?

“อย่ากังวลไปเลย ฉันอนุญาตให้เธอกลับมาแล้ว เพราะฉะนั้น ตราบใดที่ฉันอยู่ที่นี่ จะไม่มีใครไล่เธอออกไปได้ทั้งนั้น!” ดักลาสไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับและให้ชารอนเข้ามาอยู่ในบ้านเพราะเห็นแก่หลานชายของตน

“ถ้าพ่อพูดออกมาแบบนั้น ก็โอเค คงไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วแหละ” ท้ายที่สุด ไซม่อนก็พูดออกมา พร้อมสายตาอันล้ำลึก

“แม่ครับ! ถ้าคุณปู่พูดอย่างนั้น แม่ก็กลับมาอยู่กับผมได้แล้ว!” เด็กน้อยพูดขึ้น

อันที่จริง ชารอนไม่อยากย้ายกลับมาเลย แต่เซบาสเตียนอยู่ที่นี่ นอกจากนี้ ชารอนเองก็ไม่อยากอยู่กับไซม่อนข้างนอกเพียงสองต่อสองด้วย เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ที่จะต้องอยู่กับเขา

ในเมื่อทุกอย่างเป็นเช่นนี้ ชารอนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้า “โอเคค่ะ ฉันจะย้ายกลับมา”

ด้วยคำพูดของชายชรา เพเนโลเป้คงไล่ชารอนออกไปอีกไม่ได้แล้ว

ในคืนนั้น เพเนโลเป้เดินเข้าไปในห้องอาหารของตระกูลแซคคารี่ เธอพลันสังเกตเห็นชารอนนั่งอยู่ข้างไซม่อน ส่วนเซบาสเตียนนั่งคั่นกลางระหว่างทั้งสอง ทั้งสามดูเหมือนครอบครัวที่สมบูรณ์แบบและมีความสุข

หัวใจของเพเนโลเป้สั่นสะท้าน ทำไมชารอนถึงกลับมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?

เพเนโลเป้จ้องไปที่ชารอนอย่างเย็นชาและพูดขึ้น “ใครบอกให้เธอกลับมา?”

“คุณปู่บอกให้แม่ผมกลับมาได้! คุณปู่บอกว่าแม่จะอยู่ที่นี่ตลอดไป!” เซบาสเตียนตอบกลับทันที เขาไม่ชอบป้าเพเนโลเป้เลย เพราะเธอเป็นคนไล่ชารอนออกไปข้างนอก

เพเนโลเป้หันไปมองชายชราทันที น้ำเสียงของเธอฟังดูไม่ค่อยเคารพเท่าไหร่นัก “พ่อคะ พ่อปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้กลับเข้ามาในบ้านเราได้ยังไงกัน?”

อันที่จริง หลายต่อหลายครั้ง ดักลาสเองก็ไม่สามารถควบคุมลูกสาวคนโตของตัวเองได้เช่นกัน แต่ถึงอย่างไร ในตอนนี้ หลานชายอย่างเซบาสเตียนเป็นดั่งแก้วตาดวงใจ ก่อนหน้านี้ เด็กน้อยไม่ยอมกินข้าวและงอแงเป็นเวลากว่าสองวันติดต่อกัน แถมวันนี้เขาเกือบได้รับบาดเจ็บหลังจากตกมาจากต้นไม้ใหญ่อีกด้วย

ดักลาสดูจะแก่เกินไปที่จะรับมือกับอารมณ์ฉุนเฉียวของเด็กน้อยแล้ว

ทว่า ชายชรายังคงเผยสีหน้าเคร่งขรึม เขาทำตัวสมกับเป็นผู้นำตระกูลและกล่าคำพูดออกมา “พ่อเป็นคนบอกให้เธอกลับมาเอง ลูกมีปัญหาอะไรไหม? เพราะเธอเป็นแม่ของเซบาสเตียน หากเราต้องแยกแม่แยกลูก มันถือเป็นเรื่องที่โหดร้ายไม่น้อยเลยนะ พ่อแก่เกินไปที่จะทำเรื่องไร้หัวใจพวกนั้นแล้วล่ะ”

ท่าทีของเพเนโลเป้พลันเปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียด คุณพ่อกำลังบอกว่าเธอไม่มีหัวใจอย่างนั้นหรือ?

เพเนโลเป้เผยรอยยิ้มอย่างเย็นชา ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว ชารอนคงใช้ลูกชายเพื่อโน้มน้าวให้คุณพ่อใจอ่อนและยอมอนุญาตให้กลับมาอยู่บ้านหลังนี้แน่!

เพเนโลเป้ไม่คิดเลยว่าชารอนเป็นคนเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ มันเป็นเวลาเกือบสองวันแล้วที่เพเนโลเป้ไล่ชารอนออกไป แต่ตอนนี้ชารอนกลับมาแล้ว!

ระหว่างที่ไซม่อนเห็นว่าเพเนโลเป้กำลังเดือดดาล เขาพลันถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ และพูดออกมา “มานั่งกับเราสิ พี่เพเนโลเป้ เราทุกคนต่างก็เป็นครอบครัวเดียวกันนะ เรื่องที่แล้วก็ให้มันแล้วไปเถอะครับ”

ท่าทีของเพเนโลเป้เปลี่ยนไป ครอบครัวเดียวกันงั้นรึ? เรื่องสมมติล่ะสิไม่ว่า! เพเนโลเป้ไม่มีวันยอมรับชารอนอย่างแน่นอน!

“พี่ยังไม่หิวน่ะ!” เพเนโลเป้พูดเสียงแข็ง หลังจากนั้น เธอก็หันหลังและเดินออกจากห้องอาหารไป

เพเนโลเป้คิดว่าหลังจากที่เธอไล่ชารอนออกจากบ้าน ทั้งหมดที่เธอต้องทำคือสั่งให้ไซมอนหย่ากับชารอน นั่นควรจะเป็นจุดจบของชารอน ยีนส์! แต่เธอกลับคิดผิด! ผิดมหันต์เลยด้วย!

เพเนโลเป้ไม่คิดว่าไซม่อนจะหลงชารอนขนาดนี้!

เพเนโลเป้ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว มิฉะนั้น น้องชายของเธอจะต้องถูกหลอกใช้แน่!