ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 123

ชารอนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ฉันไม่ใช่ลูกหมาจริง ๆ สักหน่อย จะให้ฉันกัดทำไมล่ะคะ?”

"คุณแน่ใจนะ? แน่ใจเหรอว่าจะไม่กัดผม?” ไซม่อนพูดด้วยเสียงทุ้ม หลังจากนั้น ไซม่อนพลันเอนตัวเข้าหาชารอนและกั้นเธอเอาไว้ระหว่างตู้เสื้อผ้ากับหน้าอกของเขา

ในตอนแรก ชารอนไม่กล้าแม้แต่จะขยับไปไหน แต่ทันทีที่ถูกไซม่อนจ้องมองด้วยความขี้เล่น ชารอนก็เผยใบหน้าสีแดงระเรื่อออกมา ท้ายที่สุด เธอก็เข้าใจสักทีว่าไซม่อนต้องการจะสื่ออะไร

“คุณ... อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้สิคะ เราอยู่ในบ้านแล้วนะ เดี๋ยวเซบาสเตียนก็เข้ามาเห็นเข้าหรอก!” ชารอนต้องการผลักไซม่อนออกไปเพราะความเขินอาย แต่ทว่า ไซม่อนกลับคว้าข้อมือของชารอนและตรึงเอาไว้ที่ด้านหลัง

หลังจากนั้น ไซม่อนก็ก้มหน้าลงเพื่อกดชารอนและกล่าวคำพูดอย่างแผ่วเบา “ครั้งนี้ผมล็อคประตูแล้ว เขาเข้ามาไม่ได้หรอก” ไซม่อนได้เรียนรู้บทเรียนของเขาแล้ว ดังนั้น เขาจึงป้องกันตัวจากการโผล่มาของเซบาสเตียนเอาไว้ล่วงหน้า

“คุณ...” ชารอนมองไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาของไซม่อนอย่างไม่เชื่อสายตา เขาตั้งใจว่าจะทำแบบนี้ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้องแล้วงั้นหรือ?

ไซม่อนยกคางของชารอนขึ้นด้วยนิ้วอันเรียวยาว เขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย "คุณนายแซคคารี่ อยู่ดี ๆ ผมก็นึกอยากจูบคุณขึ้นมา ผมขอจูบคุณได้ไหม?"

ไซม่อนจำได้ตัวเองเคยถูกชารอนห้ามเอาไว้เรื่องการจูบสุ่มสี่สุ่มห้า ในตอนนั้น เขาตกลงกับชารอนไปแล้วด้วยว่าจะขออนุญาตก่อน สำหรับตอนนี้ ไซม่อนก็กำลังรักษาสัญญาของตัวเองอยู่

ชารอนหลับตาลงอย่างงุ่มง่าม เขากล้าขอตรง ๆ แบบนี้เลยเหรอ?

หนังศีรษะของชารอนรู้สึกเสียวซ่า เธอหายใจเข้าเฮือกใหญ่และกล่าวคำพูดออกมา “ไม่นะคะ คุณ...”

ทว่า ก่อนที่ชารอนจะพูดจบประโยค ริมฝีปากของทั้งสองก็ประกบกันแล้ว!

ไซม่อนจูบชารอนเพียงครู่หนึ่งก่อนดึงตัวเองออกมา เขามองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้ม

ชารอนแทบหายใจไม่ออก เธอขมวดคิ้วทันที "คุณไซม่อน! ฉันยังไม่ได้อนุญาตสักหน่อย ทำไมคุณถึงจูบฉันล่ะ?” เขาเข้าใจคำว่าขออนุญาตก่อนหรือเปล่าไหม?

“ไม่สิ นั่นไม่ใช่การจูบสักหน่อย เรียกว่ากัดเฉย ๆ” ไซม่อนตอบกลับโดยไม่ต้องกระพริบตาเลย