ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 124

“แม่ครับ พ่อแกล้งแม่อีกแล้วเหรอ? พ่อนิสัยไม่ดี! อย่าแกล้งแม่ผมนะ!” เซบาสเตียนกระแทกประตูและตะโกนทันทีที่รู้ว่าแม่ไม่ยอมเดินมาเปิดประตู

หัวใจของชารอนเต้นระรัวทันทีที่ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมของลูกชาย เขาต้องทุบประตูเสียงดังขนาดนี้เลยเหรอ? ทุกคนในบ้านได้ยินกันหมดแล้วมั้ง!

“ถ้าเราไม่ปล่อยให้เซบาสเตียนเข้ามาตอนนี้ ทั้งครอบครัวคุณจะรู้นะคะว่าคุณกำลังทำอะไรฉันอยู่” ชารอนผลักไซม่อนอีกครั้ง

ถึงแม้ชารอนจะดูหงุดหงิด แต่ไซม่อนยังดูสงบเช่นเคย เขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยด้วยซ้ำ “ถ้าพวกเขารู้แล้วทำไมล่ะ? พวกเขาจะทำอะไรได้บ้างล่ะ?”

ดวงตาของชารอนกระตุก เขาหมายความว่ายังไงกัน? ไซม่อนต้องการให้ทั้งครอบครัวรู้ว่าพวกเขากำลังจู๋จี๋อยู่ในห้องสองคนงั้นเหรอ?

สำหรับห้องนอนที่อยู่ชั้นเดียวกัน เพเนโลเป้ได้ยินเสียงตะโกนและเคาะประตูของเซบาสเตียน ดูเหมือนจะไม่มีใครเปิดประตูให้เขาเลย

ท่าทีของเพเนโลเป้เปลี่ยนไปในทันที นางชารอน ไร้ยางอายที่สุด!

เธอไม่สนใจลูกชายเลยสักนิด นั่นก็เพราะเธอกำลังหว่านสเน่ห์ใส่ไซม่อนอยู่!

...

ในตอนนี้ ชารอนยังไม่ลืมว่าไรลีย์กำลังพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล หลังเลิกงาน เธอมารับเซบาสเตียนเพื่อไปเยี่ยมไรลีย์ด้วย

ในระหว่างที่ชารอนกำลังเดินเข้าไปในห้องของโรงพยาบาล เธอจับมือลูกชายเอาไว้ ทว่า ชารอนกลับเห็นคนอื่นอยู่ข้างในแล้ว

บุคคลนั้นคือยูจีน นิวตัน เขาเป็นชายที่ขับรถชนไรลีย์ เขาดูเป็นชายที่มีความรับผิดชอบไม่น้อย เขามาที่นี่ราวกับเป็นเพื่อนของไรลีย์เลยด้วยซ้ำ

ทันทีที่ชารอนเดินเข้าไปในห้อง เธอก็มองไปทางยูจีน เมื่อสบตากัน ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นก็พัดผ่านเข้ามาหาเธอ ชารอนรู้สึกราวกับเธอรู้จักยูจีนมานานแล้ว

แต่ทว่า ชารอนก็ยังมั่นใจไม่น้อยเลยว่าเธอไม่เคยเจอเขามาก่อน มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แถมยังอธิบายไม่ได้อีกด้วย

“แล้วเจอกันใหม่นะครับ” ยูจีนเดินเข้ามาและยื่นมือให้ชารอนอย่างสุภาพ

ชารอนพลันมารู้สึกตัวอีกครั้งและจับมือกับยูจีนเพื่อแสดงมารยาทที่ดีกลับไป

“นี่ลูกคุณเหรอครับ?” ยูจีนมองดูเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างชารอนหลังจากดึงมือกลับ

ชารอนพยักหน้า "ใช่คะ" ด้วยเหตุผลบางอย่าง ชารอนไม่ต้องการเข้าใกล้ยูจีนมากเกินไป ความรู้สึกแปลกประหลาด แต่น่าคุ้นเคยกำลังทำให้เธอไม่สบายใจ