ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 125

ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวน ชารอนสังเกตเห็นแซลลี่ ลุค!

เพราะฉะนั้น คุณหมอเวย์จะต้องมาที่นี่เพื่อพบกับแซลลี่แน่นอน ไม่แปลกใจเลยที่คุณหมอเวย์นดูจะระมัดระวังตัวเองเป็นพิเศษ

ชารอนไม่กล้าเข้าใกล้ทั้งสองมากเกินไป ชารอนกลัวว่าทั้งคู่จะสังเกตเห็น ทั้งหมดที่เธอทำได้คือซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใกล้ ๆ และแอบดูทั้งสองอย่างเงียบ ๆ

ด้วยความที่ทั้งสองอยู่ไกล ชารอนจึงไม่ได้ยินอะไรมาก แต่ทว่า ชารอนพลันเห็นแซลลี่เอนตัวเข้าไปในอ้อมกอดของคุณหมอเวย์ เธอดูเจ็บปวด ดูเหมือนเธอต้องการคนคอยปลอบโยน

ชารอนรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วถ่ายรูปเก็บเอาไว้ นี่จะกลายเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดที่ชารอนจะหาได้!

อันที่จริง ชารอนคิดว่าคุณหมอเวย์ลาออกไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเขาเพียงแค่เปลี่ยนมาทำงานที่โรงพยาบาลอื่นเท่านั้น เพราะที่นี่คือโรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุดในริเวอร์ ซิตี้ ดังนั้น แซลลี่ต้องทำให้คุณหมอเวย์ได้ทำงานที่นี่แน่นอน อีกทั้ง มันยังไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำเช่นนั้นอีกด้วย

มันอาจเป็นเพราะคุณหมอเวย์กำลังปลอบโยนแซลลี่อย่างที่เธอหวังไว้อยู่ แซลลี่จึงเลิกทำตัวน่าสงสาร ทั้งสองโอบแขนซึ่งกันและกัน ท่าทีของทั้งสองราวกับคนกำลังมีอะไรกันด้วยซ้ำ

ชารอนจะไม่ยอมปล่อยโอกาสเช่นนี้ไปแน่นอน เธอใช้โทรศัทพ์ถ่ายรูปพวกเขาเอาไว้แล้ว

ด้วยภาพเหล่านี้ แซลลี่คงปฏิเสธไม่ได้แน่นอนว่าเธอนอกใจโฮเวิร์ด

แซลลี่พยายามใส่ร้ายชารอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอเหิมเกริมจนถึงเทน้ำลวกมือเซบาสเตียน ตั้งแต่นั้นมา ชารอนก็สาบานกับตัวเองว่าจะแก้แค้นแซลลี่มาโดยตลอด

ตอนนี้ชารอนมีรูปถ่ายแล้ว ชารอนรีบเก็บโทรศัพท์ ชารอนรีบเดินจากไปก่อนที่พวกเขาจะสังเกตเห็น

ทว่า ใต้ต้นไม้ แซลลี่และคุณหมอเวย์นพลันกอดกันเสร็จแล้ว แซลลี่ถึงกับหอบหนักและหน้าแดง แต่ทันใดนั้นเอง แซลลี่ก็เห็นเงาของผู้หญิงคนหนึ่งใต้ต้นไม้

แซลลี่เบิกตากว้างทันที นั่นคือ... นางชารอน ยีนส์!

หัวใจของแซลลี่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ทำไมชารอนถึงมาอยู่ที่นี่กัน? ชารอนสะกดรอยตามเธอมาหรือเปล่า?

ทำไมเธอถึงประมาทแบบนี้นะ?! ทำไมเธอไม่สังเกตเห็นชารอนเร็วกว่านี้?!

งั้นก็หมายความว่าชารอนเห็นการนัดพบกันของทั้งคู่แล้วรึเปล่า? ชารอนเห็นพวกเขาจูบกันไหมนะ?

ชารอน นางตัวแสบ!

ตั้งแต่ดักลาสไล่แซลลี่ออกไป แซลลี่ก็ทั้งรู้สึกโกรธและหงุดหงิดไม่น้อย อีกทั้ง โฮเวิร์ดยังปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชามากขึ้นกว่าเดิมด้วยตั้งแต่เขาเริ่มไปทำงานที่บริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่น

นอกจากนี้ เมื่อสองวันก่อน โฮเวิร์ดก็ทะเลาะกับลุงไซม่อนที่บ้านของตัวเองก็เพราะชารอน แซลลี่รู้สึกถึงความกลัวที่คืบคลานเข้ามาในหัวใจ เธอรู้ว่าโฮเวิร์ดไม่เคยลืมชารอนได้จริง ๆ อีกทั้ง โฮเวิร์ดยังไม่ชอบใจในความจริงที่ว่าชารอนได้ใช้ชีวิตอยู่กับไซม่อนในตอนนี้ด้วย

เนื่องจากโฮเวิร์ดปฏิบัติต่อแซลลี่ไม่ค่อยดีนัก แซลลี่จึงมาหาคุณหมอเวย์นเพื่อให้เขาปลอบใจ เพราะถ้าเธอไม่ทำเช่นนั้น แซลลี่ก็คงจะเป็นบ้าจากความเครียดไปแล้ว แต่ทว่า นางชารอน ยีนส์...

ชารอนสามารถเล่นงานแซลลี่ได้ ก่อนที่แซลลี่จะจู่โจมเธอกลับเสียอีก!

แซลลี่ปล่อยชารอนไปไม่ได้ มิเช่นนั้น มันจะจุดจบของทั้งคุณหมอเวย์นและตัวเธอเอง! เธอต้องทำอะไรสักอย่าง!

ดวงตาของแซลลี่เปล่งประกายด้วยแสงสว่างอันเย็นชาและชั่วร้าย

ชารอนและเซบาสเตียนเฝ้าไรลีย์อยู่ในห้องพักหนึ่งก่อนจะจากไป เมื่อชารอนนึกถึงหลักฐานรูปภาพของชายชู้ของแซลลี่ที่แอบถ่ายมา เธอก็เผยรอยยิ้ม

นอกจากนี้ แซลลี่ยังบอกใบ้เอาไว้อีกด้วยว่าการตายของพ่อชารอนนั้นเต็มไปด้วยข้อสงสัยมากมาย ชารอนไม่เคยลืมเรื่องนั้นเลย บางที เธอควรถามคุณหมอคอลลินส์ในเรื่องนี้

ทันใดนั้น ชารอนพลันโทรหาคุณหมอคอลลินส์และนัดพบกับเขา

ในคืนถัดมา ชารอนไปยังโรงพยาบาลที่พ่อของเธอได้รับการรักษาก่อนที่เขาจะเสียชีวิต คุณหมอคอลลินส์ปฏิบัติหน้าที่จนถึงสี่ทุ่ม

เมื่อถึงเวลาสี่ทุ่ม ชารอนก็มาถึงโรงพยาบาลและตรงไปยังห้องทำงานของคุณหมอคอลลินส์

เธอเคาะประตู น้ำเสียงอันเหนื่อยล้าของคุณหมอคอลลินส์พลันดังขึ้น "เข้ามาได้"

หลังจากนั้น ชารอนก็เปิดประตูและเข้าไปข้างใน คุณหมอคอลลินส์นั่งอยู่ที่โต๊ะและดูตารางงานของตัวเองอยู่ แว่นตาอ่านหนังสือไหลมาอยู่ปลายจมูก คุณหมอคอลลินส์ในตอนนี้ไม่ใช่ชายหนุ่มผู้แข็งแรงอีกต่อไปแล้ว

ชารอนนั่งตรงข้ามคุณหมอคอลลินส์และกล่าวคำขอโทษ “หนูต้องขอโทษที่มารบกวนคุณหมอดึกขนาดนี้ด้วยนะคะ”

คุณหมอคอลลินส์โบกมือให้ชารอน “ไม่ต้องคิดมากหรอก ปกติหมอก็ทำงานดึกอยู่แล้ว” เขานิ่งไปและมองชารอนพร้อมกับถามขึ้น “เธอคงไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอรับคำปรึกษาทางการแพทย์ใช่ไหม?”

ชารอนส่ายหัวและเข้าประเด็น “คุณหมอคอลลินส์คะ ฉันมาที่นี่เพื่อถามเรื่องอาการเจ็บป่วยของคุณพ่อ ทำไมจู่ ๆ อาการของคุณพ่อถึงแย่ลงล่ะคะ? ตอนแรกคุณหมอบอกว่าอาการของเขาดีขึ้นแล้วไม่ใช่รึยังไงกัน?”

คุณหมอคอลลินส์เงียบไปสักพัก สายตาของเขาดูยากจะคาดเดาหลังเลนส์แว่น