ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 130

“สามีที่แต่งงานอย่างถูกต้องตามกฎหมายของคุณอยู่ที่นี่แล้วไง ทำไมต้องเรียกคนอื่นมาด้วยล่ะ?” ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ติดกัน

ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เธอรู้สึกตงิดใจ พวกเขาแต่งงานกันอย่างถูกกฎหมายก็จริง แต่เขายังเป็นผู้ชายและเธอเองก็เป็นผู้หญิง...

ไซม่อนอุ้มชารอนเข้าไปในห้องน้ำอย่างระมัดระวัง เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของชารอน ไซม่อนพลันกล่าวคำพูดออกมา “คุณจัดการเองได้ไหมล่ะ?”

ระหว่างพูดออกมาเช่นนั้น ไซม่อนก็ยังคงทำหน้าซื่อบื้ออยู่!

ใบหน้าของชารอนร้อนผ่าว เธอรู้สึกไม่เป็นตัวเองเหมือนไซม่อนตอนนี้เลย ดังนั้น ชารอนจึงรีบโบกมือให้ไซม่อนและกล่าวคำพูด “ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ ฉันจัดการเองได้”

ไซม่อนไม่ได้พยายามดื้อดึงอีกต่อไป เขายืดตัวขึ้นและตอบกลับ “ก็ได้ ระวังด้วยนะ”

แต่ทว่า ไซม่อนเพียงแค่ยืนอยู่ตรงหน้าชารอนโดยไม่ขยับไปไหน เขาไม่ได้จะออกไปข้างนอกหรอกหรือ? เขาจะยืนดูอยู่เฉย ๆ รึยังไงกัน?

ชารอนรู้สึกเขินอายทันทีที่คิดเช่นนั้น “คุณ... คุณช่วยออกไปรอข้างนอกหน่อยได้ไหม?”

อันที่จริง ไซม่อนยืนอยู่ที่เดิมเพราะเห็นว่าชารอนหน้าซีดไม่น้อย เธอดูเหมือนกับว่าสามารถสลบได้ทุกเมื่อ แม้ว่าตอนนี้เธอดูรีบร้อน แต่เธอก็ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ไซม่อนพลันเผยรอยยิ้มและหันกลับไปโดยไม่พูดอะไร อันที่จริง ถึงแม้จะปิดประตูไปแล้ว แต่ไซม่อนก็ไม่ได้เดินไปไหนไกลเลย เขาเป็นห่วงชารอน

ชารอนแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุด เธอก็สามารถปลดปล่อยได้สักที!

ไม่นานนัก เธอก็ทำธุระเสร็จ ทันทีที่เธอเรียกหาไซม่อน เขาก็ผลักประตูและเดินเข้ามา เขาก้มลงอุ้มชารอนขึ้นโดยไม่กระพริบตาเลย ดูเหมือนไซม่อนจะไม่ได้กังวลเรื่องความสะอาดของเธอเลย เขายังคงทำตัวสงบเช่นเดิม

ในทางกลับกัน ชารอนรู้สึกค่อนข้างอึดอัด แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคู่สามีภรรยากัน แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจที่จะปล่อยให้ไซม่อนดูแลแบบนี้

ไซม่อนอุ้มชารอนกลับเข้าไปในห้องและวางเธอไว้บนเตียง อีกทั้งยังห่มผ้าให้เธอด้วย

ชารอนจ้องมองไซม่อนด้วยความงุนงงเล็กน้อย ชารอนไม่เคยคิดว่าเขาเป็นคนใจดีและมีน้ำใจขนาดนี้มาก่อน

ชารอนไม่ได้สังเกตตัวเองเลยว่ากำลังจ้องมองไซม่อนเป็นเวลานานแล้ว หลังจากอุ้มชารอนมานอนอยู่บนเตียงแล้ว ไซม่อนก็วางมือข้างหนึ่งลงบนเตียงและเอาหน้าเข้าไปใกล้ชารอน เขากล่าวคำพูดหยอกล้อเล่น “ผมหล่อขนาดนั้นเลยเหรอครับ คุณนายแซคคารี่?”

ชารอนกลับมารู้สึกตัวในทันที เธอหันกลับไปอีกทางอย่างตกตะลึง เธอจ้องมองไซม่อนนานขนาดนั้นได้ยังไงกัน?

ไซม่อนมองมายังชารอน เธอหลับตาลงอย่างเขินอาย บางสิ่งบางอย่างกระตุ้นหัวใจไซม่อน เขาพลันมองชารอนล้ำลึกกว่าเดิม ไซม่อนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนนั้น... ตอนที่เขาพบชารอนนอนจมอยู่ในกองเลือดเมื่อวานนี้

เมื่อมองย้อนกลับมาตอนนี้ ท้ายที่สุด ไซม่อนก็รับรู้แล้วว่าเขาหวาดกลัว เขาไม่เคยวิตกกังวลขนาดนี้มาก่อน เขาไม่เคยกังวลเรื่องผู้หญิงขนาดนี้มาก่อน

ในตอนแรก ไซม่อนคิดว่าเขาจดทะเบียนสมรสกับชารอนเพราะเห็นแก่ลูกชาย แต่ทว่า ในตอนนี้ ไซม่อนตระหนักได้แล้วว่าความรู้สึกที่เขามีต่อชารอนนั้นมากเกินกว่าที่จะจินตนาการออก

ทันใดนั้น ไซม่อนก็พลันระงับความคิดของตัวเองไม่ได้ พวกเขาทั้งสองเป็นเพียงแค่คู่รักที่จดทะเบียนสมรสกันใช่ไหม? พวกเขาแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายก็จริง แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าทั้งสองสามารถทำให้ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมาได้

ไซม่อนมองเข้าไปในดวงตาของชารอน เขาขยับเข้าไปใกล้เธอโดยไม่คิด ไซม่อนต้องการที่จะจูบลงบนหน้าผากของชารอนไม่น้อย

ชารอนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของไซม่อนที่กำลังเข้ามาใกล้ หัวใจของเธอเองก็เต้นเร็วขึ้นเช่นกัน ชารอนสามารถสัมผัสได้ถึงเจตนาของไซม่อนอย่างชัดเจน จิตใต้สำนึกของชารอนบอกให้เธอผลักเขาออกไป แต่ทว่า มันให้ความรู้สึกราวกับว่าเธอตกอยู่ภายใต้มนต์สะกด ชารอนไม่สามารถเคลื่อนไหวไปไหนได้เลย

ในระหว่างชารอนกำลังรู้สึกตึงเครียด ระหว่างที่เธอรอให้ริมฝีปากของไซม่อนสัมผัสลงผิวของเธอ เสียงเคาะประตูห้องก็พลันดังขึ้นทันทีทันใด...

ทั้งสองสะดุ้งและได้สติ ในตอนนี้ บรรยากาศระหว่างทั้งสองแปลกไป ชารอนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของตัวเองยังคงลอยอยู่กลางอากาศ

ไซม่อนขมวดคิ้ว ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่เวลาถูกขัดจังหวะ ทว่า ทันทีที่ไซม่อนหันกลับมาและเห็นว่าชารอนดูประหม่าขนาดนั้น เขาก็อดยิ้มไม่ได้

ทันใดนั้น คนที่ยืนอยู่ตรงประตูก็พูดขึ้น “ท่านประธานแซคคารี่คะ อาหารเช้าที่คุณขอมาแล้วค่ะ”

“เข้ามาสิ” ไซม่อนตอบกลับ

ทันทีที่ได้ยินคำตอบ คนข้างนอกก็กล้าที่จะเดินเข้ามาในที่สุด เธอวางกล่องอาหารกลางวันไว้บนโต๊ะและรีบจากไป

ไซม่อนเปิดกล่องอาหารและหยิบอาหารเช้าข้างในออกมา ดูเหมือนว่าไซม่อนจะขอให้แม่ครัวที่บ้านทำอาหารเช้ามาให้

ชารอนไม่ได้กินอะไรเลยทั้งคืน แถมเธอเสียเลือดไปเยอะด้วย ดูเหมือนว่าเธอจะต้องการสารอาหารที่เป็นประโยชน์มากเลยในตอนนี้