ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 132

นิ้วของไซม่อนค่อนข้างเย็น ท่าทีของไซม่อนดูจะเป็นห่วงเธอไม่น้อย ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงไม่สามารถทนต่อความรู้สึกคลุมเครือได้

ชารอนปัดมือไซม่อนออกด้วยท่าทางงุนงงและหัวเราะ “เอ่อ... วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอคะ? ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ รีบไปทำธุระของคุณเถอะค่ะ”

หลังจากที่มือถูกผลักออกไป ไซม่อนพลันสังเกตเห็นร่องรอยของความตื่นตระหนกในดวงตาของชารอน เขาพลันขมวดคิ้ว การกระทำของชารอนยังสื่อให้เห็นว่าเธอยังคงต่อต้านเขาอยู่...

ไซม่อนมีชีวิตอยู่บนโลกมาเป็นเวลาสามสิบปีแล้ว นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ไซม่อนมีความคิดที่จะพิชิตใจชารอน เขาต้องการอยู่ในหัวใจของชารอน ไซม่อนต้องการให้ผู้หญิงคนนี้เป็นของตนทั้งร่างกายและจิตใจ

แต่ทว่า ไซม่อนก็เข้าใจว่าบางสิ่งไม่สามารถเกิดขึ้นได้รวดเร็วขนาดนั้น หากเป็นเช่นนั้น ชารอนก็มีแต่จะกลัวไซม่อนเท่านั้น เพราะฉะนั้น ทางที่ดีคือควรเริ่มไปทีละขั้นตอน

สีหน้าของไซม่อนไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก ดังนั้น ชารอนจึงไม่สามารถบอกได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ถึงอย่างไร สายตาของไซม่อนกลับดูน่ากลัวกว่าเมื่อก่อน

ไม่นานนัก ไซม่อนก็ลุกขึ้นยืน ดูเหมือนว่าเขาจะต้องกลับไปทำงาน

“นี่คือโทรศัพท์ของผมนะ ใช้โทรหาเซบาสเตียนก่อนก็ได้” ไซม่อนวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้าง ๆ ชารอน

ถ้าไซม่อนให้โทรศัพท์กับเธอ แล้วเขาจะใช้อะไรล่ะ? ไซม่อนต้องทำงาน ดังนั้น เขาจึงไม่ควรให้โทรศัพท์ส่วนตัวกับเธอแบบนี้

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันขอยืมโทรศัพท์จากพยาบาลแถวนี้ก็ได้” ชารอนไม่อยากรับ ชารอนพลันรู้สึกว่าถ้าเธอต้องใช้โทรศัพท์ของไซม่อน เธออาจจะต้องรับผิดชอบทุกอย่างในกรณีที่ข้อมูลสำคัญสูญหายหรือหากเธอรับสายลูกค้าโดยไม่ได้ตั้งใจ

ดูเหมือนว่าไซม่อนจะไม่ได้ยินเธอ เขากล่าว "รหัสผ่านคือวันเกิดของคุณ"

ไซม่อนไม่ได้ให้โอกาสชารอนปฏิเสธอีก หลังพูดเสร็จ เขาก็หันหลังเดินออกไป

“นี่ ไซม่อน...” มันไม่มีประโยชน์ที่จะตะโกนเรียกไซม่อนอีกต่อไปแล้ว

ชารอนมองไปยังโทรศัพท์ที่ไซม่อนทิ้งไว้ คำถามพลันผุดขึ้นในใจ เขาตั้งวันเกิดของเธอเป็นรหัสผ่านตั้งแต่ตอนไหนกัน?

ทันทีที่ไซม่อนออกไป พยาบาลก็เข้ามาตรวจร่างกายให้ชารอน เมื่อเห็นว่าสภาพจิตใจของชารอนดีขึ้นเล็กน้อย พยาบาลก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “ทำไมคุณถึงอยากฆ่าตัวตายล่ะคะ? คุณไม่เห็นเหรอว่าสามีรักคุณมากแค่ไหน? เขาเฝ้าดูคุณตั้งแต่เมื่อคืนเลยนะ แถมเขายังให้เลือดคุณตั้งสองครั้งด้วย ถ้าผู้ชายหล่อเหลารักฉันขนาดนี้ ฉันก็คงไม่อยากตายหรอกค่ะ”