ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 136

“ตอนนี้เราอยู่ที่โรงแรมน่ะค่ะ หากคุณมีเรื่องเร่งด่วน ถ้าเขาอาบน้ำเสร็จแล้ว ฉันจะให้เขาโทรกลับไปนะคะ” น้ำเสียงของรีเบคก้าไม่ใช่น้ำเสียงที่เลขาควรจะพูดออกมาเลย

ท่าทีของชารอนเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่สุดท้าย เธอก็ตอบกลับ “ไม่เป็นไร มันไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอะไรหรอก ไม่ต้องบอกเขาก็ได้ แค่นี้แหละ” ชารอนรีบวางสายเพราะไม่อยากได้ยินเสียงของรีเบคก้าพูดขึ้นมาอีกแม้แต่ประโยคเดียว

พวกเขาอยู่ที่โรงแรม? ไซม่อนกำลังอาบน้ำอยู่?

เขากำลังทำงานล่วงเวลาในโรงแรมเนี่ยนะ?

ชารอนไม่สามารถควบคุมความคิดของตัวเองได้เลย

ทำไมทุกครั้งที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ เธอต้องหายใจติดขัดอยู่ตลอดเวลาเลยด้วย? ทำไมถึงมีเธอถึงมีความรู้สึกแบบนี้กัน?

ทำไมเธอถึงต้องสนใจด้วยว่าไซม่อนอยู่ในโรงแรมกับรีเบคก้าจริงรึเปล่า?

ถ้าไซม่อนใช้เวลาอยู่กับกับรีเบคก้าในสถานที่แบบนั้นจริง ๆ มันก็ถือเป็นสิ่งที่ดีสำหรับชารอน ในข้อตกลงที่ทั้งสองลงนาม ใครก็ตามที่ฟ้องหย่าก่อนถือเป็นคนละเมิดข้อตกลง ดังนั้น เซบาสเตียนจะต้องตกเป็นของอีกฝ่ายแทน

รีเบคก้าเป็นถือเป็นผู้หญิงที่ตระกูลแซคคารี่ต้องการให้เป็นภรรยากับไซม่อน เพราะฉะนั้น คงไม่มีใครคัดค้านถึงแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันแน่นอน

หากเป็นเช่นนั้น เธอก็จะได้ไปจากที่นี่พร้อมกับลูกชายเร็ว ๆ นี้แล้วใช่ไหม?

สำหรับชารอนแล้ว นี่คือสิ่งที่ควรค่าแก่การมีความสุข แต่น่าแปลกที่เธอกลับรู้สึกไม่มีความสุขเลย

ภายในโรงแรม ไซม่อนกำลังอาบน้ำอยู่จริง ๆ ในคืนนี้ ไซม่อนต้องเข้าร่วมกิจกรรมทางสังคมกับลูกค้า ทว่า กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมารินไวน์ให้เขา แต่ทว่า ระหว่างที่ไซม่อนกำลังผลักผู้หญิงคนนั้นออกไป ไวน์ก็หกกระเซ็นไปทั่วทั้งตัวไซม่อนเลย

ไซม่อนทำได้แค่กลับไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเท่านั้น แต่สำหรับรีเบคก้า เธอยืนกรานที่จะตามไซม่อนมาที่โรงแรมแห่งนี้ด้วย อีกอย่าง ไซม่อนเองก็หยุดเธอไม่ได้เช่นกัน แถมในคืนนี้ รีเบคก้าก็รินไวน์ให้ไซม่อนดื่มไปเยอะมากด้วย

หลังจากที่รีเบคก้ารับสายของชารอน เธอพลันลังเลว่าจะลบบันทึกการโทรดีหรือไม่ เนื่องจากไซม่อนไม่ได้บันทึกเบอร์โทรศัพท์ของชารอนเอาไว้ การลบทิ้งไปคงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

รีเบคก้าขยับนิ้วและเกือบจะลบบันทึกการโทรของชารอน ทว่า เสียงของผู้ชายอันเยือกเย็นและชัดเจนดังขึ้นมาจากข้างหลังเธอ “ใครอนุญาตให้คุณแตะโทรศัพท์ของผมกัน?”

รีเบคก้าตกใจ ร่างกายของเธอกระเด้งขึ้น นั่นทำให้เธอเกือบทำโทรศัพท์เกือบตกพื้น เธอพลันเห็นว่าไซม่อนกำลังจ้องมองมาอย่างเย็นชา

“ฉัน... พอดีฉันเข้ามาเพื่อดูว่าคุณอาบน้ำเสร็จแล้วรึยังน่ะค่ะ ตอนนี้ท่านประธานซาห์นและคนอื่นต่างก็กำลังรอขอโทษคุณอยู่ แต่พอเข้ามา ฉันก็ได้ยินว่าโทรศัพท์ของคุณดังขึ้น ฉันเห็นว่ามันเป็นเบอร์แปลกไม่มีชื่อ เลยรับสายให้ แต่พอรับสายแล้ว กลับไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมาเลยค่ะ"

ในระหว่างที่พูด รีเบคก้ารู้สึกผิดไม่น้อย สายตาของไซม่อนน่ากลัวเกินไป เธอไม่กล้าสบตากับเขาเลย

"เอาโทรศัพท์คืนมาให้ผม" น้ำเสียงของไซม่อนเย็นชา

รีเบคก้ารีบส่งโทรศัพท์ให้ไซม่อน หลังจากนั้น เธอก็สังเกตเห็นว่าชายที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบร่างกายส่วนล่างเท่านั้น

เธอจ้องมาที่ไซม่อนครู่หนึ่ง หัวใจของรีเบคก้าเต้นเร็วขึ้น

แต่ทว่า ไซม่อนกลับไม่เหลียวมองเธอเลย เมื่อเขารับโทรศัพท์คืนไปแล้ว เขาก็รีบกดดูสายเรียกเข้าก่อนหน้า เมื่อเขาเห็นตัวเลข เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเบอร์ของชารอน

ด้วยความที่แฟรงกี้เป็นคนช่วยชารอนในการตั้งค่าโทรศัพท์เครื่องใหม่ ถึงแม้ว่าไซม่อนจะไม่มีเวลาบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเธอ แต่เขาก็จำได้ ไซม่อนรู้ได้ทันทีว่าเป็นเบอร์ของชารอน

“เธอไม่พูดอะไรเลยงั้นเหรอ?” ไซม่อนมองไปที่รีเบคก้า คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน