ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 149

ใครคนหนึ่งเดินเข้ามาหาชารอนและปิดปากของเธอเอาไว้ ชารอนไม่สามารถบอกได้เลยว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร แต่เธอสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นชายที่ประหลาดและมีพละกำลังเยอะมาก!

“ไม่นะ... ไม่!” เธอยังคงส่งเสียงต่อต้านในระหว่างที่กำลังผลักมือของอีกฝ่ายออกไป แต่ทว่า เรี่ยวแรงของชารอนพลันลดลงอย่างรวดเร็ว

“เด็กดี เงียบเอาไว้ก่อนนะ...” เสียงที่หยาบกระด้างและแปลกประหลาดดังเข้ามาในหูของชารอน ชารอนสามารถบอกได้เลยว่าเขาต้องมาทำอะไรไม่ดีกับเธอแน่!

ชายคนนี้ใช้มือข้างหนึ่งปิดปากชารอนเอาไว้ พร้อมทั้งใช้อีกมืออีกข้างหนึ่งลากเธอเข้าไปในห้องนอนของโรงแรม

ชารอนถูกเหวี่ยงลงบนเตียง

เธออยากจะลุกขึ้น แต่ทว่า เธอกลับตกใจทันทีที่รู้สึกว่าเรี่ยวแรงหายไปอย่างรวดเร็ว!

เมื่อนอนอยู่บนเตียง ชารอนพลันเงยหน้ามองชายที่ยืนอยู่ข้างเตียง เขาเป็นชายร่างใหญ่ที่ดูเหมือนไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย

“คุณ... คุณเป็นใครกัน? คุณต้องการทำอะไรกับฉัน?” ความหวาดกลัวของชารอนปรากฏขึ้นมาชัดเจนในดวงตาระหว่างที่กำลังหอบ

ชายคนนั้นเผยยิ้มชั่วร้ายให้ชารอน “คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่าผมเป็นใคร” หลังจากนั้น เขาก็หัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็นและพุ่งตัวเข้ามาหาชารอน!

ชารอนใช้กำลังเพียงน้อยนิดของตัวเองเพื่อหลบหนีจากชายคนนั้น แต่ทว่า เมื่อไหรก็ตามชารอนพยายามจะลุกจากเตียง ความตั้งใจในดวงตาของชายตรงหน้านั้นชัดเจน ชารอนรีบตะโกนร้องเสียงดัง “เจ้าคนโรคจิตเอ๊ย!”

ในตอนนี้ ชารอนเข้าใจว่าเธอไม่ได้ป่วยหรือเมาเลย แต่เธอถูกวางยาต่างหาก!

ใครสักคนต้องการทำร้ายเธอ เหมือนกับที่แซลลี่ใส่ร้ายเธอเมื่อห้าปีก่อน! แต่ทว่า ความแตกต่างในตอนนี้คือผู้ชายที่เธอพบนั้นไม่ใช่ไซม่อน!

ชารอนหันกลับมา ทันใดนั้น ชายตรงหน้าก็คว้าขาของเธอเอาไว้และกลับไปอย่างแรง

“คิดจะหนีไปไหนเหรอ คนสวย?” ดูเหมือนว่าชายหยาบคายจะหมดความอดทนแล้ว

“มาเถอะน่า ทำตัวให้มันดีกว่านี้หน่อยสิ!”

เขากล่าวคำพูดและวางมือลงบนตัวชารอนอย่างน่ารังเกียจ

“ถ้าคุณแตะต้องฉันอีก ฉันจะกัดลิ้นให้ตายไปเลย!”

“ไม่เอาน่า ผมชอบคุณนะ คนสวย!” ชายคนนั้นปิดปากชารอนและก้มศีรษะลงเพื่อจูบเธอ

ชารอนต่อต้านอย่างรุนแรงในระหว่างที่กำลังหันซ้ายหันขวาเพื่อหลบริมฝีปากของชายคนนั้น แต่คราวนี้ เธอกลับทำให้ชายตรงหน้าใจร้อนไปหมดแล้ว!

ทันใดนั้น ชายคนนั้นพลันตบหน้าชารอนอย่างไร้ความปรานี “นางผู้หญิงแพศยา! มาให้ผมมอบความสุขให้คุณก่อนเถอะ!”

ชารอนไม่สามารถโต้กลับได้เลย ดวงตาของชารอนเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง น้ำตาไหลอาบสองแก้มของเธอระหว่างที่กำลังตะโกน “ออกไป! ออกไปให้พ้นเลยนะ!” เสียงตะโกนของชารอนดังมาก แต่ทว่า มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย ใครกันนะที่พยายามทำร้ายเธอแบบนี้?!

ทันใดนั้น ชารอนก็หวังว่าไซม่อนจะปรากฏตัว แต่ทว่า... ปาฏิหาริย์แบบนั้นไม่ได้เกิดขึ้นเสมอไป

ในระหว่างที่ชายตรงหน้ากำลังวางมืออีกข้างหนึ่งบนตัวชารอน เสียงเคาะประตูพลันดังขึ้นจากข้างนอก ร่างสูงของชายคนหนึ่งรีบเข้ามาในห้อง

ชารอนมองไปยังต้นเสียง ดูเหมือนเธอจะมองเห็นไซม่อน!

หรือว่าจะเป็นไซม่อน?

ทว่า มันคงเป็นภาพหลอนเพราะเธอคิดถึงเขามากเกินไป...

แต่ทว่า ชารอนก็ไม่สามารถหยุดตะโกนเรียกร่างที่เห็นได้ “ไซม่อน...”

ดวงตาของไซม่อนมืดลงทันทีที่เห็นว่าชารอนถูกชายป่าเถื่อนกดลงบนเตียงเช่นนั้น เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกับคว้าชายคนนั้นแล้วซัดเข้าไปที่หน้าอย่างแรง!

“โอ๊ย!” ชายป่าเถื่อนแทบตอบโต้ไซม่อนไม่ได้เลย เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันทีที่ล้มลงกับนอนกับพื้น

“กล้าดียังไงมาแตะต้องตัวผู้หญิงของฉัน?!” ไซม่อนไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองได้ เขายกเท้าขึ้นแล้วกระทืบหน้าผู้ชายคนนั้นทันที!

“โอ๊ย!” ชายป่าเถื่อนส่งเสียงกรีดร้อง มันเป็นน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนหมูที่กำลังจะถูกฆ่าตาย