ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 150

ไซม่อนเอาเท้าเหยียบหน้าของชายป่าเถื่อนอีกสองสามครั้ง

แฟรงกี้ซึ่งอยู่ข้างหลังไม่กล้ามองดูสิ่งที่เกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ

ทันทีที่เห็นว่าชายป่าเถื่อนคนนั้นเจ็บมากเสียจนไม่สามารถแม้แต่จะเปล่งเสียงออกมาได้ ไซม่อนพลันหันไปกล่าวคำพูดกับแฟรงกี้อย่างเย็นชา “ลากมันออกไปจากที่นี่!”

“ครับ ท่านประธานแซคคารี่!” แฟรงกี้ลากชายคนนั้นออกจากห้องและปิดประตูทันที ตั้งแต่เริ่มจนจบ เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองชารอนด้วยซ้ำ

ทั้งนี้ ลูกน้องของไซม่อนอยู่ประจำการทั้งภายในและภายนอกโรงแรมเพื่อให้แน่ใจว่าการฉลองครบรอบบริษัทจะดำเนินไปอย่างราบรื่น ดังนั้น เมื่อแฟรงกี้เห็นชายคนหนึ่งลากชารอนออกไปผ่านกล้องวงจรปิด เขาจึงรายงานให้ไซม่อนทราบทันที ไซม่อนจึงรู้ว่าชารอนอยู่ที่ไหน

ชารอนนอนอยู่บนเตียง สติของเธอเริ่มหายไป

เส้นเลือดที่หน้าผากของไซม่อนผุดขึ้นทันทีที่เห็นชารอนอยู่ในสภาพนั้น เขาพุ่งเข้าไปและดึงชารอนขึ้นมา เขากัดฟันและตะโกน “ชารอน ยีนส์!”

ท้ายที่สุด ไซม่อนก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมใบหน้าของชารอนถึงแดงก่ำ

สถานการณ์ของชารอนในตอนนี้เหมือนกับตอนที่เขาเคยถูกวางยาเมื่อห้าปีก่อนเลย!

ชารอนได้พบไซม่อนเมื่อห้าปีที่แล้ว หากไซม่อนช้าไปแค่นาทีเดียว ผู้ชายคนนั้นคงทำไม่ดีไม่ร้ายกับชารอนไปแล้ว!

ความโกรธในตัวไซม่อนเพิ่มขึ้นทันทีที่คิดเช่นนั้น ใครเป็นคนวางยาชารอนกัน?

แต่ทว่า ในตอนนี้ เขาต้องช่วยชารอนก่อน...

ชารอนพยายามบังคับตัวเองให้ต่อสู้กับฤทธิ์ของยาแล้ว แต่ทว่า ในตอนนี้ เธอกำลังหมดสติ สติของชารอนกำลังจางหายไป ถึงกระนั้น ชารอนเองก็กำลังต่อต้านฤทธิ์ของยาโดยสัญชาตญาณ

ทันทีที่ถูกไซม่อนคว้าตัวเองไว้ ชารอนก็กัดข้อมือเขาอย่างแรง!

ชารอนล้มลงบนเตียงโดยไม่รู้ว่าชายตรงหน้าเป็นใคร ทั้งหมดที่เธอทำได้คือตะโกน “ออกไป! ออกไปให้พ้นนะ!”

ไซม่อนจับไหล่ของชารอนและเข้ามาใกล้เธอ “ชารอน! มองดี ๆ สิ นี่ผมเองนะ!”

จิตใจของชารอนสับสน เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ชารอนพลันกำมือและทุบไปที่หน้าอกของชายตรงหน้า “ไอ้บ้านี่! อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ...”

ไซม่อนพลันหรี่ตาลง เขาใช้ร่างกายอันใหญ่โตวางบนตัวชารอนและตรึงมือของเธอเอาไว้เหนือศีรษะ ไซม่อนใช้นิ้วจับคางของชารอนเอาไว้และกล่าวคำพูด “คุณผู้หญิง ผมคือไซม่อน แซคคารี่!”

ด้วยความที่ชารอนไม่มีเรี่ยวแรงอีกต่อไป ชารอนจึงเงียบไป ทันทีที่เธอสังเกตเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ชารอนพลันบ่นพึมพำ “ไซม่อนเหรอ? คุณมาอยู่นี่ได้ไง?”

ไซม่อนเลิกคิ้ว “คุณคิดว่าผมเป็นใครกัน? ยูจีน นิวตันงั้นเหรอ?”

ชารอนเผยสีหน้าตกตะลึงออกมาในระหว่างที่กำลังบ่นพึมพำ “คุณคือยูจีนงั้นเหรอ?” ดวงตาของชารอนเปลี่ยนเป็นมึนงง ดูเหมือนว่าเธอกำลังสับสน

ถึงกระนั้น เมื่อถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนอื่นครั้งแล้วครั้งเล่า สีหน้าอันหล่อเหลาของไซม่อนก็พลันมืดลงทันใด