ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 151

ไซม่อนพลันจับคางของชารอนเอาไว้แน่นและกล่าวคำพูดออกมา “งั้นผมจะทำให้คุณรู้เองว่าผมเป็นใคร!" ทันใดนั้น ไซม่อนก็ก้มศีรษะลงและจูบชารอนอย่างดุเดือดเลือดพล่าน

“อ๊า...” ริมฝีปากของไซม่อนเย็นยะเยือกเล็กน้อย

ระหว่างกำลังหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ ไซม่อนก็ตัดสินใจแล้วว่าตนจะกลายเป็นยาแก้พิษให้ชารอนเอง แต่ทว่า ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ไซม่อนขมวดคิ้วและจ้องไปทางประตูอย่างเย็นชา

"เปิดสิ! นางชารอน ยีนส์! เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ!” เสียงของคนเคาะประตูอย่างฟิโอน่าก็ดังขึ้น

หลังจากนั้น ไซม่อนได้ยินฟิโอน่าตะโกนอยู่ด้านนอก “คุณพ่อคะ เพเนโลเป้ ฉันเห็นกับตาของตัวเองเลยนะคะว่าชารอนกอดกับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งและพากันเดินเข้าไปในห้องนี้ เธอต้องเข้าไปทำอะไรบัดสีบัดเถลิงกับผู้ชายคนนั้นในห้องลับหลังไซม่อนแน่นอน เพราะเธอเคยทำแบบนี้กับโฮเวิร์ดมาแล้วในอดีต!"

สายตาของไซม่อนเย็นชา ต้องเป็นฟีโอน่าไม่ผิดแน่! เธอพาพ่อกับพี่สาวมาถึงหน้าห้องเลยงั้นหรือ?

ดวงตาที่เย็นชาของไซม่อนพลันเป็นประกาย ฟีโอน่าพยายามใส่ร้ายชารอนว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายงั้นหรือ?

อันที่จริง ฟิโอน่าจงใจพาดักลาสและเพเนโลเป้มายืนอยู่หน้าประตู เธอบอกทั้งสองไปว่าชารอนกำลังนัวเนียอยู่กับผู้ชายคนอื่นในห้อง

โดยปกติ ดักลาสมักจะไม่สนใจสถานการณ์อันน่าเกลียดเช่นนี้ แต่ทว่า ชารอนเพิ่งจูบไซม่อนไปต่อหน้าทุกคนเมื่อครู่ ถ้าเธอไปมีความสัมพันธ์กับชายคนอื่นอีก ดักลาสจะไม่มีวันยอมให้ชารอนอยู่ในบ้านของตระกูลแซคคารี่อีกแน่ อีกทั้ง เขาจะไม่ปล่อยให้ไซม่อนอยู่กับเธอด้วย

ตราบใดที่ดักลาสเห็นชารอนแสดงพฤติกรรมเหลวแหลกด้วยตาของตัวเอง ลูกชายหัวดื้อหัวรั้นก็จะไม่สามารถปกป้องชารอนได้อีกต่อไป

เพเนโลเป้เองก็คิดแบบเดียวกันในใจ เธอเพิ่งไล่ชารอนออกจากบ้าน แต่ทว่า ผู้หญิงคนนั้นสามารถกลับมาอยู่ในบ้านหลังเดินได้ภายในเวลาไม่ถึงสองวัน เธอจะไม่ยอมทนให้ชารอนอยู่กับไซม่อนแน่นอน