ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 152

ดักลาสโกรธมากเสียจนไม่สามารถจ้องมองไปยังสภาพตรงหน้าได้

“ช่างเป็นผู้หญิงไร้ยางอายอะไรขนาดนี้! เธอกล้ามีความสัมพันธ์เชิงเล่นชู้กับชายอีกคนหนึ่งลับหลังไซม่อน! ฉันจะลากตัวเธอออกมาเดี๋ยวนี้แหละ!” ฟิโอน่าตะโกนออกมาอย่างร้อนรน เธอรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ

ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งก็ออกมาจากห้องน้ำ ชายคนนั้นคือไซม่อน เขาเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูพันรอบเอว หยดน้ำจากหน้าอกกำลังไหลอาบและและผมของเขาก็ยังเปียกชื้นอยู่เช่นกัน

เมื่อเห็นผู้เป็นบิดา พี่สาวและพี่สะใภ้เข้ามาในห้อง ไซม่อนก็ขมวดคิ้วและถามขึ้น “ทำไมถึงเข้ามาโดยที่ผมยังไม่อนุญาตเลยล่ะ?”

ฟิโอน่าตกใจไม่น้อยทันทีที่เห็นว่าชายตรงหน้าคือไซม่อน เธอเบิกตากว้างและพูดอะไรไม่ออก มันเป็นไซม่อนได้อย่างไรกัน?

มันเป็นไปได้ยังไงกัน? ชารอนกำลังทำเรื่องอย่างว่ากับไซม่อนเนี่ยนะ?

ไม่จริง! มันต้องไม่ใช่แบบนี้! มันไม่ใช่สิ่งที่เธอวางแผนเอาไว้!

ทันใดนั้น ดักลาสและเพเนโลเป้พลันรู้สึกประหลาดใจทันทีที่เห็นไซม่อนเดินออกจากห้องน้ำ แต่ทว่า พวกเขาก็ไม่ตกใจเท่าฟิโอน่าเลย

ดักลาสขมวดคิ้วเข้าหากันและจ้องมองไปยังไซม่อนพร้อมกับถามด้วยความไม่พอใจ “ลูกมาทำอะไรที่นี่?”

หลังจากนั้น ดักลาสก็มองไปยังเสื้อผ้าบนพื้น ไซม่อนและชารอน...

ไซม่อนเผยสีหน้าเย็นชาและกล่าวคำพูด “ผมควรเป็นคนถามคำถามนั้นมากกว่านะครับ ทำไมพวกคุณพ่อถึงเข้ามาในห้องของผมโดยที่ไม่เคาะประตูก่อนล่ะ?"

ทันทีที่ไซม่อนพูดจบ เขาก็หันไปมองผู้จัดการโรงแรมและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่เป็นกฎของโรงแรมคุณงั้นเหรอ?"

ผู้จัดการโพล่งออกมาพร้อมกับเหงื่อที่เย็นเฉียบบนใบหน้าในระหว่างที่กำลังถูกไซม่อนจ้องมองมา “ผม... ผมต้องขอโทษด้วยครับ ท่านประธานแซคคารี่...”

“อ่า งั้นธุระของคุณที่นี่ก็หมดแล้วแหละ ออกไปได้แล้ว" เพเนโลเป้กล่าวออกมาอย่างกะทันหัน เธอไม่ต้องการให้คนนอกเห็นด้านน่าเกลียดของตระกูลเซคคารี่

ผู้จัดการเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากและรีบพูดขึ้น “ครับผม...” หลังจากนั้น ผู้จัดการก็รีบออกไป

ฟิโอน่าใช้เวลาอยู่สักพักในการสงบสติอารมณ์ ทันทีที่สติของตัวเองสงบลง ฟิโอน่าก็จ้องมองไปที่ไซม่อนด้วยความตกใจและค่อย ๆ หัวเราะออกมา “อ่า... ไซม่อน งั้นนายมาที่นี่ทำไมล่ะ? ชารอนอยู่ที่ไหน? ผู้หญิงที่อยู่กับนายคือใครกัน?” ให้ตายสิ! ผู้ชายที่เธอเตรียมเอาไว้เพื่อข่มขืนชารอนอยู่ไหนแล้วนะ?!

แผนการของเธอผิดพลาดงั้นหรือ? เราเข้าห้องผิดงั้นเหรอ? ผู้หญิงที่อยู่กับไซม่อนใช่ชารอนไหม?

ไซม่อนหรี่ตาลง เขาเผยแววตาที่แปลกไป สีหน้าของเขายังคงสงบในระหว่างที่ถามขึ้น “พี่สะใภ้ฟิโอน่าครับ คุณหมายถึงอะไรกัน? ถ้าผมจะทำอะไรกับภรรยาของผม ผมจะต้องรายงานคุณด้วยงั้นเหรอ?"

“นายกำลังทำอย่างว่ากับชารอนที่นี่งั้นหรือ?” น้ำเสียงของฟิโอน่ามีแต่ความไม่เชื่อ หลังจากนั้น ระดับเสียงในการพูดของเธอเริ่มสูง

ทว่า ไซม่อนดูเหมือนจะกลั้นยิ้ม “ก็มันเป็นโรงแรม พวกเราก็เลยคิดว่าถ้าทำอะไรกันที่นี่น่าจะสนุกกว่า ผมว่าพี่ฟิโอน่าคงไม่เข้าใจความสนุกของเราหรอกนะครับ”

ใบหน้าของฟิโอน่ากลายเป็นสีแดง ไซม่อนกล้าพูดจาหยาบคายแบบนี้ออกมาได้อย่างไรกัน?

ฟิโอน่าสูญเสียสามีไป อีกทั้ง เธอเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องบนเตียงมากนัก แต่ถึงกระนั้น ไซม่อนเองก็ไม่มีสิทธิ์พูดจาหยาบคายกับเธอแบบนี้!

เพเนโลเป้เผยสีหน้ามืดมน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นไซม่อนแสดงท่าทางหยาบคายและไม่สุภาพ เขาทำเรื่องอย่างว่ากับชารอนในโรงแรม...

ไม่จำเป็นต้องพูดถึงดักลาสเลย เขาเผยใบหน้ามืดมนเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่น้อย

สีหน้าของเพเนโลเป้ดูเย็นชา เธอไม่อยากแม้แต่จะหันกลับไปมองความเละเทะของเสื้อผ้าบนพื้นอีกครั้ง เธอพยายามดับไฟแห่งความโกรธในตัว เพเนโลเป้สูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่และมองกลับไปทางไซมอนอย่างเย็นชาอีกครั้ง เธอกล่าวคำพูดออกมาอย่างแผ่วเบา “คืนนี้เป็นงานฉลองครบรอบของบริษัท แทนที่นายจะอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ แต่ทำไมนายถึง..." เพเนโลเป้หยุดพูดไปกลางประโยค ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นก็ถือเป็นเรื่องน่าละอายไม่น้อย

ท้ายที่สุด เธอก็กำหมัดแน่นและกล่าวคำพูดออกมาอย่างเย็นชา “ชารอนทำแบบนี้ก็ไม่เหมาะเหมือนกันนะ! เธอต้องการทำอะไรแบบนี้ในโรงแรมกับนายในช่วงเวลาแบบนี้ได้ยังไงกัน?”

เพเนโลเป้หน้าซีด เธอรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยากไม่น้อยที่จะเชื่อว่าน้องชายที่ถูกเลี้ยงดูมาเองกับมือกลายเป็นผู้ชายที่หลงสเน่ห์ของผู้หญิงเพียงคนเดียวไปเสียแล้ว!

“อ๊ะ...” เสียงของผู้หญิงดังมาจากห้องน้ำ

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของทุกคนในห้องนอนพลันเปลี่ยนไปทันทีที่หันกลับไปมองยังเสียงที่ดังขึ้น