ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 152

ดักลาสโกรธมากเสียจนไม่สามารถจ้องมองไปยังสภาพตรงหน้าได้

“ช่างเป็นผู้หญิงไร้ยางอายอะไรขนาดนี้! เธอกล้ามีความสัมพันธ์เชิงเล่นชู้กับชายอีกคนหนึ่งลับหลังไซม่อน! ฉันจะลากตัวเธอออกมาเดี๋ยวนี้แหละ!” ฟิโอน่าตะโกนออกมาอย่างร้อนรน เธอรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ

ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งก็ออกมาจากห้องน้ำ ชายคนนั้นคือไซม่อน เขาเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูพันรอบเอว หยดน้ำจากหน้าอกกำลังไหลอาบและและผมของเขาก็ยังเปียกชื้นอยู่เช่นกัน

เมื่อเห็นผู้เป็นบิดา พี่สาวและพี่สะใภ้เข้ามาในห้อง ไซม่อนก็ขมวดคิ้วและถามขึ้น “ทำไมถึงเข้ามาโดยที่ผมยังไม่อนุญาตเลยล่ะ?”

ฟิโอน่าตกใจไม่น้อยทันทีที่เห็นว่าชายตรงหน้าคือไซม่อน เธอเบิกตากว้างและพูดอะไรไม่ออก มันเป็นไซม่อนได้อย่างไรกัน?

มันเป็นไปได้ยังไงกัน? ชารอนกำลังทำเรื่องอย่างว่ากับไซม่อนเนี่ยนะ?

ไม่จริง! มันต้องไม่ใช่แบบนี้! มันไม่ใช่สิ่งที่เธอวางแผนเอาไว้!

ทันใดนั้น ดักลาสและเพเนโลเป้พลันรู้สึกประหลาดใจทันทีที่เห็นไซม่อนเดินออกจากห้องน้ำ แต่ทว่า พวกเขาก็ไม่ตกใจเท่าฟิโอน่าเลย

ดักลาสขมวดคิ้วเข้าหากันและจ้องมองไปยังไซม่อนพร้อมกับถามด้วยความไม่พอใจ “ลูกมาทำอะไรที่นี่?”

หลังจากนั้น ดักลาสก็มองไปยังเสื้อผ้าบนพื้น ไซม่อนและชารอน...

ไซม่อนเผยสีหน้าเย็นชาและกล่าวคำพูด “ผมควรเป็นคนถามคำถามนั้นมากกว่านะครับ ทำไมพวกคุณพ่อถึงเข้ามาในห้องของผมโดยที่ไม่เคาะประตูก่อนล่ะ?"

ทันทีที่ไซม่อนพูดจบ เขาก็หันไปมองผู้จัดการโรงแรมและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่เป็นกฎของโรงแรมคุณงั้นเหรอ?"

ผู้จัดการโพล่งออกมาพร้อมกับเหงื่อที่เย็นเฉียบบนใบหน้าในระหว่างที่กำลังถูกไซม่อนจ้องมองมา “ผม... ผมต้องขอโทษด้วยครับ ท่านประธานแซคคารี่...”

“อ่า งั้นธุระของคุณที่นี่ก็หมดแล้วแหละ ออกไปได้แล้ว" เพเนโลเป้กล่าวออกมาอย่างกะทันหัน เธอไม่ต้องการให้คนนอกเห็นด้านน่าเกลียดของตระกูลเซคคารี่