ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 153

นั่นเป็นเสียงของชารอน

ดักลาสในตอนนี้ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขารีบตะโกนขึ้นมา “นางผู้หญิงหน้าไม่อาย! เธอเป็นผู้หญิงที่ใช้เสน่ห์ยั่วยวนผู้ชายให้หน้ามืดตามัวจริงๆ ด้วย!” เมื่อชี้ไม้เท้าไปทางไซม่อน น้ำเสียงของเขาสั่นสะท้าน ดักลาสกล่าวคำพูดออกมาอย่างโกรธเคือง “พ่อไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนี้อีกต่อไปแล้ว ลูกต้องย้ายเธอออกไปจากบ้านของเรา ไม่อย่างนั้น ลูกก็ต้องหย่ากับเธอ!"

ดักลาสโกรธจัด แต่ถึงอย่างไร ดักลาสก็ยังคงนึกถึงเซบาสเตียนผู้เป็นหลานชาย หลานชายเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ดักลาสไม่กล้าไล่ชารอนออกไปและไม่กล้าบังคับให้ไซม่อนหย่ากับเธอ

ดักลาสไม่ต้องการให้หลานชายทำอะไรสิ้นคิดเหมือนเหตุการณ์ล่าสุดอีก หลานชายตัวน้อยของเขาเอาแต่ร้องไห้งอแงและเกือบทำตัวเองได้รับบาดเจ็บจากการตกลงมาจากต้นไม้

ดักลาสไม่อยากเห็นหน้าชารอนอีกแล้ว แต่ทว่า วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ก็คือไล่ชารอนออกไปจากบ้าน และให้เธอกลับมาหาลูกชายเป็นครั้งคราวเท่านั้น

ถ้ามีทางอื่น ดักลาสก็ไม่อยากให้เซบาสเตียนยึดติดกับแม่ตัวเองอีก แต่ทว่า ดูเหมือนว่าเรื่องแบบนั้นจะเป็นไปไม่ได้เลย

เพเนโลเป้พลันครุ่นคิดกับตัวเอง ดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดีเหมือนกันที่จะไล่ชารอนออกจากบ้านอีกครั้ง หลังจากนั้น เพเนโลเป้ก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ไซม่อนหย่ากับเธอ

เพเนโลเป้มองดูฟิโอน่าอย่างเย็นชา “ยังไงก็เถอะ ที่เธอพูดก่อนหน้านี้ว่าชารอนกำลังเล่นชู้กับชายป่าเถื่อนอยู่ แล้วผู้ชายป่าเถื่อนคนนั้นอยู่ไหนล่ะ? เธอหมายถึงไซม่อนงั้นเหรอ?"

สำหรับตอนนี้ ฟิโอน่าไม่รู้เลยว่ามีอะไรผิดพลาดไปแล้วบ้าง ทำไมเหตุการ์ทั้งหมดถึงต่างจากแผนการที่เธอวางเอาไว้กันนะ?

“เพเนโลเป้ คือฉัน... ฉันอาจตาฝาดไปน่ะ ฉันอาจเข้าใจผิด..." ฟิโอน่ารู้สึกขุ่นเคือง แต่ถึงอย่างไร เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับความผิดพลาดของตัวเองก่อน

“ตาฝาด? เธอจะมาเข้าใจผิดแบบนี้ได้ยังไงกัน? แก่จนหูตาฝาฟางไปหมดแล้วรึยังไง?" ระหว่างที่กำลังตำหนิฟิโอน่า เพเนโลเป้ไม่สนใจเรื่องมารยาทหรือความสัมพันธ์ที่เธอมีกับฟิโอน่าเลยแม้แต่น้อย

ฟิโอน่าเผยสีหน้าบิดเบี้ยวออกมา แต่ถึงอย่างไร เธอก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้มากนัก หัวใจของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่ถึงกระนั้น อย่างน้อย เธอก็สามารถไล่ชารอนออกจากตระกูลแซคคารี่ไปได้

ดักลาสจ้องไปยังไซม่อนและพูดย้ำคำสั่งเดิม “วันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองวันครบรอบนะ ลูกกับผู้หญิงคนนั้นไม่ควรมาทำอะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำ! กลับไปที่ห้องโถงใหญ่เดี๋ยวนี้เลย!"

ไซม่อนขมวดคิ้ว แต่เขาก็ตอบกลับอย่างใจเย็น “ก็ได้ครับ ผมจะให้ชารอนย้ายออกไปตามที่คุณพ่อต้องการ สำหรับการฉลองครบรอบของบริษัท... ถ้าในงานมีพ่อและพี่เพเนโลเป้อยู่แล้ว ถ้าผมไม่อยู่สักพัก ก็คงไม่น่าเป็นอะไรหรอกมั้งครับ เพราะว่าคืนนี้ผมไม่ว่างเลย”

“ทำไมลูกถึงไม่ว่างล่ะ” ดักลาสเผยสีหน้าที่เต็มไปด้วยโทสะ เขาเกือบจะระเบิดอารมณ์เสียแล้ว

ทว่า ไซม่อนดูเหมือนจะไม่กลัวดักลาสเลยแม้แต่น้อย เขาตอบกลับอย่างแผ่วเบา “พอดีชาร์ไม่สบายน่ะครับ ผมต้องอยู่กับเธอ”

หลังจากนั้น ไซม่อนก็หันหลังและเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ เนื่องจากสภาพของชารอนตอนนี้ ไซม่อนจึงรู้สึกไม่สบายใจที่ทิ้งชารอนเอาไว้ในห้องน้ำคนเดียวเป็นเวลานาน

ดักลาสซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นคิดว่าไซม่อนและชารอนไม่ได้ไม่สนอะไรและกำลังจะเข้าไปเล่น 'สนุก' กันต่อ เขาพลันชูหน้าอกขึ้นและถอนหายใจด้วยความโกรธ “เจ้าลูกชายไม่ได้เรื่องคนนี้!”

ทันใดนั้น ดักลาสก็หันกลับไปด้วยสีหน้าที่แข็งกระด้าง เขารู้สึกว่าสถานการณ์ทั้งหมดน่าอายไม่น้อย

เพเนโลเป้กำลังจะตะโกนเรียกไซม่อน แต่ทว่า เขากลับเข้าห้องน้ำไปแล้ว เพเนโลเป้เองก็ไม่สามารถทนดูทั้งสองคนทำเรื่องอย่างว่ากันในห้องน้ำได้อีกต่อไปแล้ว เธอจึงทำได้เพียงแค่ช่วยพยุงดักลาสออกไป

ดูเหมือนเพเนโลเป้จะต้องการให้ชารอนเลิกยุ่งกับไซม่อนโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น เขาจะต้องหลงเสน่ห์เธอหัวปักหัวปำแน่นอน!

ในตอนนี้ หลังจากที่ทั้งสองออกไป ฟิโอน่าเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อแล้ว เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรีบตามพวกเขาไป “คุณพ่อคะ เพเนโลเป้ รอฉันด้วยสิ ขอให้ฉันอธิบาย..."

ถึงอย่างไร ทั้งสองก็ไม่อยากได้ยินคำพูดจากปากของฟิโอน่าอีกต่อไปแล้ว

บางที เพเนโลเป้ควรใช้อำนาจของตัวเองในฐานะพี่สาวคนโตเพื่อบังคับให้ไซมอนหย่ากับชารอน หลังจากนั้น เพเนโลเป้ก็จะทำให้ไซม่อนยอมรับข้อตกลงของเธอและแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นที่เหมาะสมกับตระกูลแซคคารี่

ในตอนนี้ ฟิโอน่าเองก็ไม่รู้ว่าเธอควรอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ทั้งสองฟังอย่างไร ฟิโอน่ายังคงสับสนว่าทำไมแผนการของเธอถึงล้มเหลวอยู่เลย

หรือว่าผู้ชายที่เราจ้างมาข่มขืนชารอนยังไม่โผล่หัวมา?

ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมไซม่อนถึงอยู่ในห้องล่ะ?

หรือว่าไซม่อนรู้แผนการทั้งหมดของเธอแล้ว?

ฟิโอน่าเต็มไปด้วยความกังวลและความขุ่นเคือง ให้ตายสิ! เธอไม่คาดคิดเลยว่าแผนการของตัวเองจะล้มเหลว!