ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 153

นั่นเป็นเสียงของชารอน

ดักลาสในตอนนี้ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขารีบตะโกนขึ้นมา “นางผู้หญิงหน้าไม่อาย! เธอเป็นผู้หญิงที่ใช้เสน่ห์ยั่วยวนผู้ชายให้หน้ามืดตามัวจริงๆ ด้วย!” เมื่อชี้ไม้เท้าไปทางไซม่อน น้ำเสียงของเขาสั่นสะท้าน ดักลาสกล่าวคำพูดออกมาอย่างโกรธเคือง “พ่อไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนี้อีกต่อไปแล้ว ลูกต้องย้ายเธอออกไปจากบ้านของเรา ไม่อย่างนั้น ลูกก็ต้องหย่ากับเธอ!"

ดักลาสโกรธจัด แต่ถึงอย่างไร ดักลาสก็ยังคงนึกถึงเซบาสเตียนผู้เป็นหลานชาย หลานชายเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ดักลาสไม่กล้าไล่ชารอนออกไปและไม่กล้าบังคับให้ไซม่อนหย่ากับเธอ

ดักลาสไม่ต้องการให้หลานชายทำอะไรสิ้นคิดเหมือนเหตุการณ์ล่าสุดอีก หลานชายตัวน้อยของเขาเอาแต่ร้องไห้งอแงและเกือบทำตัวเองได้รับบาดเจ็บจากการตกลงมาจากต้นไม้

ดักลาสไม่อยากเห็นหน้าชารอนอีกแล้ว แต่ทว่า วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ก็คือไล่ชารอนออกไปจากบ้าน และให้เธอกลับมาหาลูกชายเป็นครั้งคราวเท่านั้น

ถ้ามีทางอื่น ดักลาสก็ไม่อยากให้เซบาสเตียนยึดติดกับแม่ตัวเองอีก แต่ทว่า ดูเหมือนว่าเรื่องแบบนั้นจะเป็นไปไม่ได้เลย

เพเนโลเป้พลันครุ่นคิดกับตัวเอง ดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดีเหมือนกันที่จะไล่ชารอนออกจากบ้านอีกครั้ง หลังจากนั้น เพเนโลเป้ก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ไซม่อนหย่ากับเธอ

เพเนโลเป้มองดูฟิโอน่าอย่างเย็นชา “ยังไงก็เถอะ ที่เธอพูดก่อนหน้านี้ว่าชารอนกำลังเล่นชู้กับชายป่าเถื่อนอยู่ แล้วผู้ชายป่าเถื่อนคนนั้นอยู่ไหนล่ะ? เธอหมายถึงไซม่อนงั้นเหรอ?"

สำหรับตอนนี้ ฟิโอน่าไม่รู้เลยว่ามีอะไรผิดพลาดไปแล้วบ้าง ทำไมเหตุการ์ทั้งหมดถึงต่างจากแผนการที่เธอวางเอาไว้กันนะ?

“เพเนโลเป้ คือฉัน... ฉันอาจตาฝาดไปน่ะ ฉันอาจเข้าใจผิด..." ฟิโอน่ารู้สึกขุ่นเคือง แต่ถึงอย่างไร เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับความผิดพลาดของตัวเองก่อน

“ตาฝาด? เธอจะมาเข้าใจผิดแบบนี้ได้ยังไงกัน? แก่จนหูตาฝาฟางไปหมดแล้วรึยังไง?" ระหว่างที่กำลังตำหนิฟิโอน่า เพเนโลเป้ไม่สนใจเรื่องมารยาทหรือความสัมพันธ์ที่เธอมีกับฟิโอน่าเลยแม้แต่น้อย

ฟิโอน่าเผยสีหน้าบิดเบี้ยวออกมา แต่ถึงอย่างไร เธอก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้มากนัก หัวใจของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่ถึงกระนั้น อย่างน้อย เธอก็สามารถไล่ชารอนออกจากตระกูลแซคคารี่ไปได้

ดักลาสจ้องไปยังไซม่อนและพูดย้ำคำสั่งเดิม “วันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองวันครบรอบนะ ลูกกับผู้หญิงคนนั้นไม่ควรมาทำอะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำ! กลับไปที่ห้องโถงใหญ่เดี๋ยวนี้เลย!"

ไซม่อนขมวดคิ้ว แต่เขาก็ตอบกลับอย่างใจเย็น “ก็ได้ครับ ผมจะให้ชารอนย้ายออกไปตามที่คุณพ่อต้องการ สำหรับการฉลองครบรอบของบริษัท... ถ้าในงานมีพ่อและพี่เพเนโลเป้อยู่แล้ว ถ้าผมไม่อยู่สักพัก ก็คงไม่น่าเป็นอะไรหรอกมั้งครับ เพราะว่าคืนนี้ผมไม่ว่างเลย”