ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 155

ไซม่อนยืนขึ้นและกลับไปยังห้องน้ำ เขาลงไปแช่ตัวนอนในอ่างอาบน้ำและอุ้มชารอนไว้ในอ้อมแขน

โฮเวิร์ดรีบออกไปข้างนอกก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่มต้นขึ้น เขารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถลืมคำพูดของชารอนได้เลย

สิ่งที่ทำให้โฮเวิร์ดต้องออกจากงานเลี้ยงเพราะคำพูดของชารอน 'แซลลี่ชอบอวดมากไม่ใช่รึยังไงกัน? แต่ทำไมเธอกลับไม่มาร่วมงานฉลองวันครบรอบกับคุณล่ะ?'

ยิ่งโฮเวิร์ดคิดมากเท่าไหร่ เขาก็รู้สึกว่าบางอย่างผิดปกติมากขึ้นเท่านั้น เขาพลันหนีออกไปจากงานเลี้ยงโดยไม่บอกแม่เลยด้วยซ้ำ

โฮเวิร์ดขับรถกลับไปที่บ้านของตน เมื่อพี่เลี้ยงเห็นโฮเวิร์ดเดินเข้ามาด้วยสีหน้ามืดมน เธอพลันถามขึ้นอย่างสับสน “นายน้อยโฮเวิร์ดคะ ทำไมคุณถึงกลับมาตอนนี้ล่ะคะ?”

“แซลลี่อยู่ที่ไหน? เธออยู่ในห้องนอนรึเปล่า?” โฮเวิร์ดหันหลังและเดินไปยังห้องนอน

พี่เลี้ยงรีบตอบกลับอย่างเร่งรีบ “นายหญิงไม่อยู่บ้านค่ะ เธอออกไปข้างนอกแล้ว”

โฮเวิร์ดหยุดเดินและหรี่ตาลง เขาหันหลังกลับมาและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “มันดึกแล้วนะ เธอออกไปไหนกัน?”

“นายหญิงบอกว่าเธอปวดหัว เธอเลยไปโรงพยาบาลค่ะ”

โฮเวิร์ดขมวดคิ้วเข้าหากัน แซลลี่ไม่สบายอีกแล้วเหรอ?

“คนขับรถส่งเธอไปรึเปล่า?” โฮเวิร์ดถามและหันหลังกลับเพื่อที่จะเดินออกจากบ้าน ดูเหมือนเขากำลังจะไปหาแซลลี่ที่โรงพยาบาล

"ใช่ค่ะ" ทันทีที่พี่เลี้ยงพูดจบ โฮเวิร์ดก็ออกจากบ้านไป

หลังจากที่โฮเวิร์ดติดต่อกับคนขับรถและรู้ว่าแซลลี่อยู่ที่โรงพยาบาลไหน เขาก็รีบขับรถไปทันที

โรงพยาบาลอีกแล้วเหรอ? เธอได้ไปหาคุณหมอที่ชื่อเวย์น จอห์นไหมนะ?

เราคิดมากไปรึเปล่านะ? หรือแซลลี่จะปวดหัวจริง ๆ? หรือบางที เขาก็ไม่ควรไปสงสัยเธอแบบนั้น?

ความคิดของโฮเวิร์ดกำลังขัดแย้งกัน เขาควรจะไปหาเธอดีไหม?

ท้ายที่สุดแล้ว โฮเวิร์ดก็มาถึงโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เขาขมวดคิ้ว จากที่เขารู้ นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลที่แซลลี่มักจะมาตรวจร่างกาย ทำไมเธอถึงมาโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วยล่ะ?

เธอมาที่นี่เพื่อนัดพบชู้รักจริงหรือ?

หลังจากที่ล็อครถแล้ว โฮเวิร์ดก็เข้าไปในโรงพยาบาลด้วยสีหน้าที่มืดมน

ในห้องทำงานของคุณหมอ แซลลี่กำลังนอนอยู่ในอ้อมแขนของคุณหมอเวย์น พวกเขากำลังนั่งอยู่บนโซฟา ประตูห้องนั้นปิดอยู่ ในตอนนี้ มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่อยู่ข้างใน

แซลลี่พยายามปลอบประโลมความรู้สึกของคุณหมอเวย์นอย่างต่อเนื่อง “ที่รักคะ คุณจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลเล็ก ๆ แบบนี้ต่อไปอีกหน่อยนะคะ หลังจากฉันแก้ไขปัญหาทุกอย่างเสร็จแล้ว ฉันจะทำให้คุณกลับไปประจำการอยู่ที่โรงพยาบาลใหญ่แน่ค่ะ”

“คราวที่แล้วคุณก็พูดแบบนี้ แล้วสุดท้าย ผมก็ต้องมาอยู่ที่โรงพยาบาลนี้แทน ใครจะไปรู้ล่ะ? ครั้งหน้าผมจะได้ทำงานเป็นหมออีกรึเปล่ายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ!” เวย์นเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

“ก็ฉันไม่มีทางเลือกนี่คะ คุณเองก็รู้นี่ว่าชารอนรู้เรื่องของเราสองคนแล้ว ถ้าคุณยังทำงานอยู่ที่เดิม เราสองจะมีความสุขกันได้ยังไงล่ะ?"

“แล้วเมื่อไหร่ปัญหาพวกนั้นจะหมดไปสักทีล่ะ?"

"ไม่นานหรอกค่ะ คุณแค่ต้องรออีกนิด” แซลลี่เกลี้ยกล่อมคุณหมอเวย์นอย่างอ่อนโยนในระหว่างที่ดวงตาของเธอฉายแววอันตรายออกมา ถ้าไซม่อนไม่ช่วยเอาไว้ ป่านนี้ชารอนก็คงตายไปแล้ว! ชารอนก็เป็นแค่ผู้หญิงที่โชคดีเท่านั้นแหละ!

ถึงกระนั้น ไม่ช้าก็เร็ว แซลลี่จะต้องกำจัดชารอนออกไปได้แน่!

“นายน้อยโฮเวิร์ดครับ ตอนนี้คุณนายแซลลี่กำลังรักษาตัวอยู่ข้างในครับ" คนขับรถของแซลลี่กล่าว

ระหว่างที่ยังอยู่ในห้องทำงาน แซลลี่พลันได้ยินประโยคเมื่อครู่ เธอตกใจไม่น้อย โฮเวิร์ดอยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ?!