ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 156

คนขับรถพาโฮเวิร์ดไปยังหน้าประตูห้องทำงานของคุณหมอ ระหว่างที่กำลังจ้องมองไปยังประตูที่ถูกปิดสนิท ดวงตาของโฮเวิร์ดพลันเบิกกว้าง ความคิดเชิงลบเริ่มแล่นเข้ามาในหัวของเขาทันที แซลลี่นัดพบกับชู้รักคนนั้นอยู่งั้นเหรอ? ทำไมต้องปิดประตูด้วยล่ะ?

สีหน้าของโฮเวิร์ดมืดลง เขาผลักประตูให้เปิดออกโดยไม่เคาะด้วยซ้ำ

ทว่า ทันทีที่เข้าไปข้างใน โฮเวิร์ดก็เห็นหมอชายคนหนึ่งนั่งอยู่ แต่เขาไม่เห็นแซลลี่เลย

โฮเวิร์ดหรี่ตาและถามขึ้น “แซลลี่อยู่ที่ไหน?”

คุณหมอเวย์นพยายามปิดบังความตื่นตระหนกในดวงตา เขาบังคับตัวเองให้ถามกลับอย่างใจเย็น “คุณกำลังมองหาคุณแซลลี่ ลุคอยู่ใช่ไหมครับ? คุณเป็นสมาชิกในครอบครัวของเธอหรือเปล่า?”

“ผมเป็นสามีของเธอเอง!” โฮเวิร์ดจ้องมองคุณหมอเวย์นอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไรแปลกไปเลย

“อ่า คุณเป็นสามีของเธอ ตอนนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะครับ ผมเลยสั่งยาให้และพาเธอไปนอนพักสักหน่อย”

ภายในห้องทำงานของคุณหมอเวย์น มันมีผ้าม่านแผ่นหนึ่งติดอยู่ด้านหลัง มันเอาไว้แยกเตียงผู้ป่วย

“โฮเวิร์ด นั่นคุณเหรอ?”

เสียงของแซลลี่ดังมาจากหลังม่าน น้ำเสียงของเธอฟังดูค่อนข้างอ่อนแรง

โฮเวิร์ดขมวดคิ้วและเดินไป เขาเห็นแซลลี่นอนอยู่บนเตียงหลังม่าน ภายนอกนั้นดูปกติดี แต่ทว่า สีหน้าของเธอกลับดูเจ็บปวด

“คุณไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?” เขาถามขึ้น

แซลลี่ไม่คาดคิดว่าโฮเวิร์ดจะโผล่มาแบบนี้ หัวใจของเธอยังคงเต้นแรงอยู่ แต่ทว่า โชคดีที่เธอสามารถตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว ฟื้นคืนสติได้เร็วพอ มิฉะนั้น โฮเวิร์ดต้องเห็นภาพที่เธออยู่ในอ้อมแขนของคุณหมอเวย์นแน่

แซลลี่วางมือลงบนหน้าท้องและกล่าวคำพูดออกมาอย่างแผ่วเบา “ฉันเจ็บท้องอีกแล้วน่ะค่ะ ครั้งล่าสุดที่เจ็บหนักแบบนี้ก็คือตอนแท้งลูก..." แซลลี่จับมือโฮเวิร์ด เธอเริ่มสะอื้นขณะ “โฮเวิร์ด ชารอนทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของเธอคนเดียวเลย...”

โฮเวิร์ดพลันรู้สึกหงุดหงิดทันทีที่เห็นแซลลี่ร้องไห้ ทันใดนั้น โฮเวิร์ดก็ลืมไปเลยว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นั่นตั้งแต่แรก เขานั่งลงข้างเตียงและโอบแซลลี่เอาไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับกล่าวคำพูดออกมาอย่างสบายใจ "อย่าเศร้าไปเลยนะที่รัก ผมจะเก็บฝังความแค้นเรื่องนี้เอาไว้ ผมจะไม่มีวันให้อภัยเธอแน่”

แซลลี่นอนอยู่ในอ้อมแขนของโฮเวิร์ด เธอปาดน้ำตา “คุณจะไม่ให้ฉันเศร้าได้ยังไงกันล่ะ? ฉันสูญเสียทั้งลูกในท้องและสิทธิการเป็นแม่คนไป ฉันเกลียดชารอน ฉันเกลียดนางชารอนมากเลยแหละค่ะ"

ความเกลียดชังในตัวโฮเวิร์ดเพิ่มขึ้นทันทีที่ได้ยินแซลลี่พูดเช่นนั้นออกมา ชารอนเองที่ทำให้ทั้งสองสูญเสียโอกาสในการเป็นพ่อแม่คนในอนาคต!

“อ่า แล้วคุณไม่ไปร่วมงานฉลองครบรอบของบริษัทเหรอ? คุณมาทำอะไรที่นี่กันล่ะ?" แซลลี่เหลือบมองเขาอย่างสับสน

โฮเวิร์ดหลบสายตาของแซลลี่ โฮเวิร์ดไม่มีทางบอกแซลลี่แน่ว่าเขาเริ่มสงสัยในตัวเธอหลังจากได้ยินสิ่งที่ชารอนพูด เขาจงใจขับรถไปมายังโรงพยาบาลเพื่อตามหาความจริง

“พี่เลี้ยงบอกผมว่าคุณอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะไม่สบายน่ะ ผมเป็นห่วง ผมเลยขับรถมาหา"

“โฮเวิร์ด คุณเป็นสามีที่ดีมากเลยค่ะ” แซลลี่กอดโฮเวิร์ดเอาไว้แน่น เธอกดใบหน้าของตัวเองไปที่หน้าอกของเขา แซลลี่พลันเผยแววตาแปลกไปในระหว่างที่ก้มต่ำ

“แล้วตอนนี้คุณรู้สึกดีขึ้นรึยังล่ะ?”

“มันแค่รู้สึกแปลก ๆ น่ะค่ะ แต่พอคุณมาถึงที่นี่ ท้องของฉันก็หายเจ็บแล้ว"

“งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ”

“ก็ได้ค่ะ” แซลลี่พูดและหอมแก้มโฮเวิร์ด

โฮเวิร์ดช่วยพยุงแซลลี่ลงจากเตียง ในตอนนั้น คุณหมอเวย์นยังคงนั่งอยู่ที่เดิม คุณหมอเวย์นมองดูทั้งสองโดยไม่ขัดจังหวะ หลังจากนั้น เขาถามขึ้น “พวกคุณจะกลับกันแล้วเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะหมอ ท้องฉันไม่เจ็บแล้ว ขอบคุณมากเลยนะคะ” แซลลี่พูดกับคุณหมอเวย์นอย่างสุภาพราวกับว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่มีอะไรมากไปกว่าผู้ป่วยและแพทย์

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว" เวย์นตอบอย่างสุภาพเช่นกัน

"ไปกันเถอะ" ทว่า ด้วยเหตุผลบางอย่าง โฮเวิร์ดพลันรู้สึกไม่มีกับคุณหมอตรงหน้าเลย แม้ว่าเขาจะเห็นวิธีการที่แซลลี่คุยกับหมอแล้วก็ตาม

ในระหว่างที่เขากำลังช่วยพยุงแซลลี่ออกจากห้อง สายตาของโฮเวิร์ดพลันกวาดไปทั่วโต๊ะ เขามองเห็นประวัติของแพทย์ที่วางอยู่บนโต๊ะ ทั้งชื่อและรูปภาพของเขาก็อยู่บนนั้น

โฮเวิร์ดเห็นชื่อ... คุณหมอเวย์น จอห์น!

ทันใดนั้น โฮเวิร์ดพลันเบิกตากว้างออกมาทันที ผู้ชายคนนี้คือคุณหมอเวย์น จอห์น!