ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 159

ก่อนที่จะกลืนลงไป ชารอนไม่ได้ถามไซม่อนเลยว่ามันเป็นยาอะไร ไซม่อนเผยใบหน้าที่สงบระหว่างที่กำลังมองชารอนกลืนยาลงคอ เขาทำเหมือนกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าอุบัติเหตุ ในตอนนี้ พวกเขาทั้งสองก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว พวกเขาสามารถเผชิญเรื่องแบบนี้ได้อย่างใจเย็นแล้ว

ถึงกระนั้น ชารอนก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี

“มันมีอะไรผิดปกติกับไวน์ที่ฉันดื่มไปเมื่อคืนนี้รึเปล่า?” ชารอนถามหลังจากกลืนยาลงไป เพราะเมื่อคืนชารอนไม่ได้กินอะไรเลย เธอดื่มไวน์เพียงไม่กี่แก้วเท่านั้น

"ผมให้แฟรงกี้ตรวจดูแล้ว ทั้งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และอาหารที่เสิร์ฟในงานปาร์ตี้ไม่ถูกวางยาอะไรเลย”

การเฉลิมฉลองวันครบรอบเป็นงานสำคัญ นั่นหมายความว่าคุณภาพของอาหารจะต้องอยู่ในระดับสูงมาก หลังจากที่รู้ว่าชารอนถูกวางยาเมื่อคืนนี้ ไซม่อนจึงให้แฟรงกี้ทำการตรวจสอบทันที สรุปแล้ว มันมีเพียงแค่แก้วไวน์ของชารอนเท่านั้นที่ถูกวางยา

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ชารอนก็พลันตกใจและกล่าวคำพูดออกมา "งั้นก็หมายความว่า... ใครก็ตามที่วางยาฉัน จงใจปองร้ายฉันเหรอคะ?" หลังจากนั้น ชารอนก็นึกถึงชายที่เข้ามาทำร้ายเธอเมื่อคืน ชารอนกำลังจะถามไซม่อน

ชารอนตกใจเมื่อได้ยินดังนั้น เธอขมวดคิ้วและพูดว่า “หมายความว่าใครก็ตามที่วางยาฉัน คน ๆ คนั้นก็ตั้งใจจะทำร้ายฉันน่ะสิ?” จากนั้นเธอก็นึกถึงชายที่ใกล้จะทำร้ายเธอเมื่อคืนนี้ เธอกำลังจะถามเกี่ยวกับเขา

แต่ทว่า ไซม่อนเดาได้อยู่แล้วว่าเธอจะถามอะไร เขาจึงตอบกลับ "เราทำการสอบสวนผู้ชายคนนั้นแล้ว มันได้รับคำสั่งมาให้ทำร้ายคุณ มันเป็นคนประเภทที่ทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น มันก็ยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นผู้ว่าจ้าง"

พวกเขายังไม่พบผู้บงการเรื่องนี้งั้นหรือ?

ชารอนไม่เชื่อ “เขาไม่เคยพบผู้ว่าจ้างของตัวเองเนี่ยนะ? มันเป็นไปได้ยังไงกัน?"

“คุณไม่ต้องสงสัยในความสามารถของแฟรงกี้หรอก เขาจะต้องตามหาความจริงได้แน่ เพราะหากอีกฝ่ายโกหก ป่านนี้มันตายไปแล้ว"

ไซม่อนเผยท่าทีสงบบนใบหน้าในระหว่างที่กำลังกล่าวคำพูดออกมาแบบนั้น แต่ทว่า ชารอนกลับตัวสั่น เธอเข้าใจว่าไซม่อนจะสื่ออะไร แฟรงกี้ต้องสอบปากคำชายคนนั้นแล้วใช้วิธีการที่รุนแรงอย่างแน่นอน ชายป่าเถื่อนคนนั้นคงทนความทรมานไม่ไหว หลังจากนั้น เขาก็จะสารภาพทุกอย่างออกมาเอง

ชารอนก้มศีรษะลงและจับผ้าห่มไว้ข้างตัว หัวใจของชารอนหนักอึ้งและเต็มไปด้วยความโกรธในเวลาเดียวกัน ใครกันนะที่พยายามทำร้ายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า?

คนที่พยายามทำร้ายชารอนในครั้งนี้คือคนเดียวกับที่ลักพาตัวเธอมาก่อนหน้านี้รึเปล่านะ?

อันที่จริง ชารอนรู้สึกราวกับว่ามีคนคอยสอดแนมเธออยู่เสมอ ดูเหมือนว่าเธอจะต้องตกอยู่ในอันตรายเสมอเลย

หัวใจของชารอนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ทว่า ทันใดนั้น มือของชารอนก็พลันอุ่นขึ้น ไซม่อนจับมือของชารอนเอาไว้ “ไม่ต้องคิดอะไรแล้วแหละ ใส่เสื้อผ้าได้แล้ว เราจะกลับกันแล้ว"

ชารอนเงยหน้าขึ้นและสบตากับไซม่อน สายตาของไซม่อนสงบนิ่งราวกับว่าไม่มีอะไรสามารถสร้างปัญหาให้กับเขาได้

ทันใดนั้น อารมณ์หวาดกลัวของชารอนพลันสงบลงอย่างอธิบายไม่ได้

ผู้ชายคนนี้สามารถทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยได้จริงหรือ?

ทันทีที่ชารอนรู้สึกว่าไซม่อนกำลังจ้องมองเธออย่างเร่าร้อน เธอก็รีบดึงมือของตัวเองออกมาตามสัญชาตญาณและก้มศีรษะลงอย่างช่วยไม่ได้ “เข้าใจแล้ว”

ไซม่อนเรียกหาผู้ช่วยเพื่อหาชุดให้ชารอน

“งั้น... คุณช่วยออกไปก่อนได้ไหม?” ชารอนยิ้มให้ผู้ชายที่นั่งขอบเตียง

ไซม่อนกัดริมฝีปากพร้อมกับมองไปยังใบหน้าอันมืดมนของชารอน แต่ทว่า เขาไม่ได้ทำให้ทุกอย่างยากลงเลย เขายืนขึ้นและเดินออกจากประตูไปพร้อมกับทิ้งคำพูดไว้ “คุณมีเวลาสามนาที”

ให้ตายสิ! เขาจำเป็นต้องกำหนดเวลาให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยงั้นเหรอ? เขาบังคับทุกคนได้ แต่กลับไม่มีใครบังคับเขาได้เลย

แม้ว่าชารอนจะคิดเช่นนั้น แต่เธอก็รีบลุกจากเตียงทันทีที่ไซม่อนปิดประตู ถึงอย่างไร ชารอนรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไหลลงมาที่ต้นขาของตัวเองทันทีที่เท้าแตะพื้น

ชารอนก้มศีรษะลงและเห็นเลือดไหลหยดลงที่ขาของตัวเอง

เธอตกใจร้องลั่น “อ๊าย!” ทำไมถึงมีเลือด?

เสียงกรีดร้องของชารอนดังมากจนทำให้ไซม่อนผลักประตูเข้ามา “คุณเป็นอะไรอีก?”

ผู้หญิงในห้องนั้นยืนอยู่ข้างเตียงโดยก้มศีรษะลงด้วยความตื่นตระหนก เธอเห็นเลือดกำลังไหล...