ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 162

ไซม่อนจ้องมองชารอนและพูดขึ้น “คุณพักผ่อนให้สบายก่อนเถอะ ถ้ามีอะไร ก็โทรหาผมได้ตลอดเลยนะ แล้วเดี๋ยวผมจะสั่งให้พ่อครัวเอาอาหารมาส่ง"

ชารอนอยากจะปฏิเสธ แต่ทว่า เมื่อนึกถึงสภาพร่างกายของตัวเอง ถ้าเธอไม่ยอมกินอะไรเลย ร่างกายของเธอจะต้องแย่แน่ เพราะฉะนั้น ชารอนจึงพยักหน้าแทน “ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว คุณกลับไปทำงานเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงฉัน”

ระหว่างที่มองไปยังแผ่นหลังของไซม่อน ชารอนก็ตระหนักได้ว่าเขายังไม่ได้ตอบคำถามเธอเลย ทันใดนั้น ชารอนจึงตะโกนเสียงดังออกมา "คุณยังไม่บอกฉันเลยนะว่าคุณจะอยู่ที่ไหน?"

ไซม่อนหยุดยืนอยู่หน้าประตูและหันมามองชารอนด้วยสายตาขี้เล่น "เดี๋ยวผมค่อยบอกก็แล้วกันนะ" ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก็เปิดประตูและเดินออกไป

ชารอนขมวดคิ้ว คำตอบแบบนั้นคืออะไรกัน?

อันที่จริง มันไม่สำคัญอะไรอยู่แล้ว ไซม่อนสามารถอยู่ได้ทุกที่ที่ตัวเองต้องการ อีกอย่าง ตอนนี้เธอกำลังอาศัยอยู่ในที่พักของคนอื่น เธอมีสิทธิ์อะไรมาบังคับเขาล่ะ?

ทว่า ชารอนยังอดคิดเรื่องหนึ่งไม่ได้ เนื่องจากดักลาสได้ใช้โอกาสนี้ในการไล่ชารอนออกมา เขากำลังพยายามหาเอารีเบคก้าเข้ามาแทนที่เธอหรือเปล่านะ?

ถ้าเมื่อคืนชารอนได้พบกับผู้ชายอื่น ทั้งคู่คงมีอะไรกันไปแล้ว แต่ทว่า ไซม่อน... เขายอมโดนเธอกัดไหล่และไม่ยอมไปไหน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้อยากจะมีอะไรกับเธอเลย

เขาไม่ได้รู้สึกอยากจะมีอะไรกับเธอเลย

ชารอนลูบศีรษะ ทำไมเธอถึงคิดเรื่องแบบนี้กันนะ?

เธอกำลังคาดหวังให้ไซม่อนตกหลุมรักตัวเองอยู่รึเปล่า? หรือว่าเธอกำลังจะเป็นบ้า?

ชารอนพยายามไม่คิดมาก แต่ทว่า มันเหมือนกับเธอไม่สามารถควบคุมความคิดได้ ทันใดนั้น ชารอนจำได้ว่าหลังจากที่เธอเต้นรำกับยูจีนเมื่อคืน ไซม่อนก็ต้อนเธอจนมุมและจูบเธออย่างดุเดือด อีกทั้ง ไซม่อนยังบอกว่าเขาหึงและห้ามไม่ให้ชารอนไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับยูจีนอีกด้วย

อันที่จริง เขาต้องรู้สึกบางอย่างกับชารอนแน่นอน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ชารอนก็ไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ว่ามันเป็นเรื่องจริง ทุกสิ่งที่ไซม่อนทำและพูดเป็นความจริงรึเปล่านะ?

ชารอนนอนอยู่บนเตียง เธอพลิกตัวไปมา เพราะความกำกวมของไซม่อน มันทำให้ชารอนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!

ชารอนไม่รู้ตัวว่าเธอนอนอยู่บนเตียงนานแค่ไหนก่อนที่จะผล็อยหลับไป เธอเหนื่อยเกินไป อีกทั้ง ชารอนยังรู้สึกเจ็บท้องมากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย นั่นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก