ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 163

ไซม่อนมองมาที่ชารอนและตอบกลับ “ตอนคุณหลับ หมอซาเวียร์เข้ามาฉีดยาแก้ไข้ให้คุณน่ะ”

"หือ? ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องเลยล่ะ?” เธอต้องหลับลึกขนาดไหนกัน ถึงไม่รู้ว่ามีคนฉีดยาให้เธอ!

ทว่า ไซม่อนดูเหมือนไม่อยากตอบ เขาเพียงแค่วางแผ่นประคบร้อนไว้ที่ท้องของชารอนเท่านั้น

ชารอนรู้สึกถึงความอบอุ่นบนหน้าท้องของตัวเองทันที หลังจากนั้น ความเจ็บปวดก็ลดลงเล็กน้อย ทว่า ทันใดนั้น สีหน้าของชารอนก็แปลกไป ทำไมท่านประธานบริษัทที่สูงส่งและยิ่งใหญ่ถึงมาติดแผ่นประคบร้อนให้กับเธอแบบนี้ด้วยล่ะ? ถ้าคนในตระกูลแซคคารี่รู้เรื่องนี้เข้า พวกเขาอาจอยากฆ่าเธอเลยก็ได้

“เอ่อ... เดี๋ยวฉันทำเองก็ได้ค่ะ” ชารอนพลันคิดว่าคุณหมอซาเวียร์อาจอาจเป็นคนขอให้ไซม่อนทำแบบนี้ ระหว่างที่ชารอนพยายามลุกขึ้น ไซม่อนก็พูดต่อทันที “อย่าขยับสิ”

ด้วยคำพูดของไซม่อน เธอหยุดเคลื่อนไหว ชารอนมองไซม่อนด้วยความสับสน ส่วนเขาก็กำลังขมวดคิ้วอยู่ แก้มของชารอนร้อนผ่าวทันที เธอถึงกับสงสัยว่าท้องของตัวเองมีอะไรน่าสนใจขนาดนั้น?

ระหว่างที่ชารอนกำลังจะพูดออกมา ไซม่อนก็พูดแทรกขึ้น "ทำไมคุณถึงมีรอยแผลเป็นตรงนี้ด้วยล่ะ?" นิ้วของไซม่อนค่อย ๆ เคลื่อนผ่านหน้าท้องแบนราบของชารอน นั่นทำให้ชารอนตัวสั่นและรีบคว้ามือของไซม่อนเอาไว้อย่างกะทันหัน

“อย่าแตะนะ!” ชารอนหายใจหนักหน่วง

ท่าทีของชารอนทำให้ไซม่อนสับสน “คุณเจ็บเหรอ?” แผลเป็นนั้นอยู่ตรงหน้าท้องส่วนล่างของเธอ

ชารอนถอนหายใจในใจ “ใช่ พอดีฉันต้องผ่าท้องน่ะ...”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ไซม่อนก็พลันตกใจ หลังจากนั้น ชารอนก็พูดต่อ “แค่มีดผ่าตัดเองน่ะ ฉันต้องผ่าท้องตอนคลอดเซบาสเตียน" ชารอนเผยยิ้มอย่างแผ่วเบา เธอเริ่มพูดอดีตของตัวเอง “ระหว่างที่กำลังคลอดลูกชาย ฉันรู้สึกเจ็บปวดอยู่ตลอดทั้งคืนเลยล่ะ อีกอย่าง ด้วยความที่เซบาสเตียนตัวใหญ่เกินไป ฉันเลยคลอดแบบธรรมชาติไม่ได้ ตอนนั้นฉันแทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลือเลยสักนิด แต่ท้ายที่สุด คุณหมอก็ผ่าท้องฉันและอุ้มเซบาสเตียนออกมา"

เซบาสเตียนหนัก 3.4 กิโลกรัมตอนเกิด มันเป็นน้ำหนักปกติสำหรับทารกแรกเกิด อีกทั้ง เขาก็ไม่ได้ตัวใหญ่ขนาดนั้นด้วย อันที่จริง มันเป็นเพราะชารอนผอมเกินไปเท่านั้น ระหว่างที่เธอกำลังตั้งครรภ์ เซบาสเตียนก็แย่งสารอาหารไปหมด

น้ำเสียงของชารอนราบเรียบ แต่ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ไซมอนก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา แม้ว่าเขาจะไม่เคยประสบเรื่องเช่นนี้มาก่อน แต่เขารู้ดีว่าเมื่อผู้หญิงคนหนึ่งกำลังให้กำเนิดเด็กน้อยสักคน พวกเธอเหมือนกำลังต่อสู้กับความตาย

เนื่องจากแม่ของไซม่อนอายุมากแล้วในตอนนั้น ระหว่างที่กำลังคลอดไซม่อนออกมา เธอจึงเสียชีวิตจากโรคแทรกซ้อน

เหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะเป็นบาดแผลที่ไซม่อนไม่สามารถสลัดออกไปได้ตั้งแต่ยังเด็ก

ระหว่างที่กำลังลูบหน้าท้องส่วนล่างของชารอน หัวใจของไซม่อนก็เต้นแรงขึ้น หลังจากนั้น เขาก็กล่าวคำพูดออกมา "ผมจะไม่ปล่อยให้คุณต้องพบเจอกับเหตุการณ์แบบนั้นอีก" ไซม่อนไม่ได้สนใจเรื่องมีลูกหลายคนเลย เพราะเขามีเซบาสเตียนอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่อยากมีลูกอีกแล้ว

ชารอนมองดูใบหน้าด้านข้างที่แน่วแน่ของไซม่อน ผู้ชายที่เคยเฉยเมยอยู่เสมอกลับอ่อนโยนกันนะ?

หรือเธอป่วยหนักเกินไปจนทำให้สมองของตัวเองมึนงงกันแน่?

เขารู้สึกสงสารเธองั้นเหรอ?

ชารอนลืมตาให้กว้างขึ้น แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง ไซม่อนก็พยายามพยุงชารอนขึ้นมาและเผยสีหน้าสงบนิ่ง "ดื่มชาขิงนี่สิ"

มีชาขิงที่ชงสดใหม่อยู่ในกระติกน้ำร้อนบนโต๊ะ ชารอนควรจะดื่มหลังจากตื่นนอน

ทว่า ชารอนยังคงจ้องมองไซม่อนอยู่ “คุณชงเองเหรอ?” คุณหมอซาเวียร์บอกให้ชงน้ำขิงให้เราด้วยงั้นเหรอ?

"แม่ครัวลีห์เป็นคนทำน่ะ” ไซม่อนกำลังพูดถึงสาวใช้ของตัวเอง

"อ่า" ชารอนรู้ดีว่าเขาคงไม่ได้ชงให้เธอแน่

ในระหว่างที่ชารอนกำลังดื่มชาขิงอยู่ ชายคนนั้นก็พูดอีกครั้ง “ถ้าคุณปวดมาก ผมก็ยังมียาแก้ปวดอยู่นะ คุณหมอซาเวียร์เป็นคนสั่งยามาให้ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกังวลเรื่องผลข้างเคียงเลย"

ใบหน้าของชารอนดูซีดมาก ไซม่อนรู้ดีว่าผู้หญิงจะมีเลือดออกอยู่สองสามวันในทุกเดือน แต่เขาไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้

"ขอบคุณมากเลยนะคะ แต่ตอนนี้ฉันดีขึ้นมากแล้วแหละ ไม่เป็นไรแล้วค่ะ" เธอไม่คิดว่าไซม่อนจะกลับมาดูแลเธออีกแล้ว

“ส่วนพรุ่งนี้ คุณก็ควรพักผ่อนอยู่ที่นี่ต่อนะ ถ้ารู้สึกดีขึ้นแล้วค่อยกลับไปทำงาน" หากเธอกลับไปทำงานในสภาพที่ย่ำแย่แบบนี้ คนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อาจคิดว่าบริษัทกำลังใช้พนักงานในทางที่ผิดก็ได้

"ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้ฉันไปทำงานได้...”

“ผมบอกว่าไม่ก็คือไม่สิ ผมไม่อยากได้ยินใครตะโกนบอกว่าคุณเป็นลมระหว่างทำงานอยู่หรอกนะ” ไซม่อนไม่ยอมให้ชารอนไปทำงานแน่

ทันใดนั้น หางตาของชารอนพลันกระตุก เธอดูอ่อนแอและเปราะบางขนาดนั้นเลยเหรอ?