ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 190

ท้ายที่สุด ชารอนก็หันไปมองชายที่นั่งอยู่ข้างกาย เขาสวมสูทสั่งตัดพิเศษ นอกจากนี้ เขายังสวมเนคไทลายทางทแยงมุมอีกด้วย ผมสั้นสีดำของเขาหวีกลับไปข้างหลังอย่างเรียบร้อย ไม่เพียงแค่นั้น รอยยิ้มอันอ่อนโยนของยูจีนยังคงปรากฏขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา

แท้จริงแล้ว เขาไม่ใช่เจ้านายที่เข้มงวดนัก ยูจีนต่างจากไซม่อนมาก เพราะไซม่อนเป็นคนที่เย็นชาและหยิ่งผยอง

แปลกจัง ทำไมชารอนคิดถึงไซม่อนอีกแล้วล่ะ?

ไซม่อนยังไม่โผล่หน้ามาเลยจนถึงตอนนี้ ชารอนพลันสงสัยว่าเขาจะหายไปเลยจริงรึเปล่า

ถึงกระนั้น หากเกิดอะไรขึ้นกับไซม่อนจริง ๆ อัลเฟรดก็คงจะไม่นิ่งเฉยและขับรถมารับเซบาสเตียนหรอก

หากเป็นเช่นนั้น ไซม่อนกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมงานวิวาห์กับรีเบคก้าอยู่รึเปล่านะ?

"คุณกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ?" ยูจีนพลันกล่าวคำพูดออกมาอย่างอ่อนโยน

ชารอนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เธอเผยยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย “ฉันไม่ค่อยชินกับการที่เจ้านายมารับไปทำงานเท่าไหร่น่ะค่ะ”

“ผมจะมารับคุณแบบนี้แค่วันแรกเท่านั้นแหละ ผมคงไม่มารับคุณทุกวันแบบนี้อีกแล้วด้วย" ยูจีนกล่าวพร้อมกับหัวเราะอย่างแผ่วเบา

ชารอนถอนหายใจอย่างโล่งอก “ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็ไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลแล้วแหละค่ะ”

ยูจีนเผยยิ้มกว้างออกมา "ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องเครียด”

ชารอนและยูจีนเดินทางไปยังบริษัทพรอสเพอร์สาขาท้องถิ่น แม้มันจะเป็นเพียงสาขาย่อย แต่ตัวอาคารก็สูงไม่น้อยเลย ถึงแม้ว่ามันจะเทียบกับบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นไม่ได้ แต่มันก็ยังหรูหราและยักษ์ใหญ่อยู่ดี

ยูจีนพาชารอนไปยังแผนกออกแบบและส่งตัวเธอให้ผู้จัดการแผนก ชารอนรู้สึกได้ทันทีว่าบรรยากาศที่นี่ดีมาก ชารอนสังเกตเห็นว่าทุกคนยินดีเป็นอย่างยิ่งทันทีที่ได้พบกับเธอ

ในตอนนั้นเอง ชารอนก็มั่นใจทันทีว่าการตัดสินใจมาทำงานที่นี่นั้นถูกต้องแล้ว อย่างน้อยที่นี่ก็ไม่มีใครเหมือนโฮเวิร์ดที่ตั้งใจจะทำร้ายเธอลับหลัง

ชารอนปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมในการทำงานได้อย่างรวดเร็ว ในตอนนี้ งานหลักของชารอนคือออกแบบโครงการให้เสร็จสมบูรณ์กับเพื่อนร่วมงานทุกคน

ในคืนนั้น ยูจีนเองก็ได้เลี้ยงอาหารทุกคนในแผนกออกแบบด้วย เขากล่าวว่ามันเป็นงานเลี้ยงต้อนรับชารอน

ชารอนตกใจไม่น้อย ยูจีนเป็นเจ้านายที่ดีเกินไปแล้ว!

ถึงอย่างไร ดูเหมือนว่าทุกคนในที่ทำงานจะเคยชินกับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว พวกเขาทุกคนรู้อยู่แล้วว่ายูจีนเป็นเจ้านายที่กระตือรือร้นมากแค่ไหน

แผนกออกแบบมีสมาชิกทั้งหมดอยู่แปดคน ทุกคนรับประทานอาหารอยู่ในห้องส่วนตัวที่จองไว้ล่วงหน้า หลังจากนั้น พวกเขาก็ไปร้องคาราโอเกะด้วยกัน

มันนานมากแล้วที่ชารอนเคยเข้าร่วมกิจกรรมอะไรแบบนี้ อีกทั้ง เธอยังร้องเพลงไม่เป็นอีกด้วย

“ชารอน เจ้านายเตรียมงานเลี้ยงไว้ให้เธอเป็นพิเศษ ทำไมเธอไม่ร้องเพลงสักหน่อยล่ะ?”

ทว่า ในตอนนั้นเอง ใครสักคนสังเกตเห็นชารอนเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้อง บุคคลนั้นดึงเธอออกมาด้วยความไม่พอใจ

“ฉัน... ฉันร้องเพลงไม่เป็นน่ะ” ชารอนกล่าวคำพูดด้วยความเขินอาย

“ร้องไม่เป็นก็ร้องได้น่า! ลุยเลย! ถ้าไม่ร้อง เธอจะทำให้เจ้านายของพวกเราผิดหวังเอานะ ใช่ไหมทุกคน?!"

"ใช่! ร้องเพลงเลย!” ทุกคนเริ่มเฮฮาไปกับชารอน

ในตอนนี้ ชารอนปฏิเสธข้อเสนอของพวกเขาไม่ได้เลย ทันใดนั้น ใครคนหนึ่งก็ผลักยูจีนเข้าไปใกล้ชารอน “คุณทั้งสองร้องเพลงประชันกันเลยสิ!”

หลังจากนั้น พนักงานคนหนึ่งก็เลือกเพลงรักให้กับทั้งสอง!

พนักงานอีกคนยัดไมโครโฟนไว้ในมือของชารอน หลังจากนั้นก็ตามด้วยยูจีน

ชารอนมองไปยังยูจีนอย่างช่วยไม่ได้ ยูจีนดูตรงข้ามกับเธอทุกอย่างเลย เขาดูสงบไม่น้อย แถมเขายังยิ้มให้ชารอนด้วย “งั้นคุณก็มาร้องเพลงกับผมสิ”

ชารอนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออก คราวที่แล้ว เธอก็เต้นรำกับยูจีน แถมคราวนี้ เธอยังต้องร้องเพลงกับเขาอีก กิจกรรมต่อไปคืออะไรดีล่ะ?

เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเลือกเพลง 'รักนิรันดร์' ให้ทั้งสอง ผู้ชายจะต้องเป็นฝ่ายเริ่มร้องก่อน

“ที่รัก ชีวิตของผมมีแค่คุณคนเดียวเท่านั้น คุณคือคนที่ใช่...”

ทันทีที่ยูจีนอ้าปาก ทุกคนในห้องแทบจะคุกเข่าลงกับพื้น น้ำเสียงผู้ชายที่ลึกซึ้งและมีเสน่ห์ของยูจีนแทบทำให้ทุกคนตกอยู่ในภวังค์เลยทีเดียว