ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 191

ชารอนถึงกับหลงเสน่ห์ในน้ำเสียงของยูจีน เธอเกือบลืมร้องท่อนของตัวเองไปเลยด้วยซ้ำ

หลังจากที่ยูจีนร้องในส่วนของตัวเองเสร็จแล้ว เขาก็ยกมือขึ้นเพื่อแตะตัวชารอนก่อนที่เธอจะรู้สึกตัว ชารอนหันมองไปยังหน้าจอและรีบร้องต่อเนื้อเพลงอย่างรวดเร็ว

ด้วยบังเอิญ ชารอนรู้จักเพลงนี้ เพราะเธอเคยร้องเพลงนี้ด้วยกันกับโฮเวิร์ดในระหว่างการแข่งขันร้องเพลงที่โรงเรียนเก่าสมัยเด็ก ย้อนกลับไปตอนนั้น เธอฝึกร้องเพลงนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อจะได้รับรางวัล

ถึงอย่างไร หลายสิ่งหลายอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม มีเพียงแต่ผู้คนเท่านั้นที่เปลี่ยนไป แถมในตอนนี้ ทั้งสองยังเป็นศัตรูกันอีกด้วย

ระหว่างที่ชารอนร้องเพลงนี้ เธอพลันจำทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตได้ หัวใจของชารอนกำลังตีกันและหนักอึ้ง เธอแทบร้องเพลงต่อไม่ได้

ทว่า ดูเหมือนว่ายูจีนจะมองออก ทันใดนั้น เขาก็เอื้อมมือไปจับไหล่ของชารอน เธอเงยหน้าขึ้นและมองตรงไปยังยูจีนที่กำลังเผยยิ้มอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นเกิดขึ้นอีกครั้ง ชารอนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาทั้งสองรู้จักกันมานานแล้ว

อันที่จริง ชารอนไม่รู้เลยว่าเธอจะร้องจบเพลงกับยูจีนได้อย่างไร ทันใดนั้น ชารอนก็รู้สึกว่าวิธีการที่ยูจีนมองมานั้นแปลกและต่างไปจากปกติ ความรู้สึกคุ้นเคยทำให้ชารอนตื่นตระหนก

แต่โชคดีที่พนักงานทุกคนไม่ได้ว่าอะไรชารอนเลยหลังจากร้องเพลงจบ ไม่นานนัก ชารอนก็เดินไปนั่งตรงหัวมุม เธอดื่มมากไปหน่อย แม้ว่าปริมาณแอลกอฮอล์จะไม่มากนัก แต่เธอก็ยังเมาอยู่ดี

เมื่อถึงเวลาต้องกลับบ้าน ชารอนก็รู้สึกมึนเมาเล็กน้อย

หลังจากเดินออกจากคาราโอเกะ ยูจีนก็รีบเสนอตัวไปส่งเธอที่คอนโดเอง ในตอนนี้ ชารอนอยากจะปฏิเสธ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันกลับกลายเป็นว่าชารอนเข้ามาอยู่ในรถของยูจีนแล้ว ชารอนรู้สึกวิงเวียน ศีรษะของเธอเริ่มหนักอึ้ง ระหว่างที่ขึ้นไปอยู่บนรถ ชารอนก็พลันหมดสติไป

ทันทีที่ยูจีนเห็นเช่นนั้น เขาพลันเผยยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากนั้น เขาก็เอนตัวไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้ชารอน

ใบหน้าของชารอนแดงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธอดื่มมากเกินไปในคืนนี้ ยูจีนมองดูชารอนอย่างเงียบ ๆ ทันใดนั้น สายตาที่ดูซับซ้อนก็แวบวาบไปทั่วดวงตาของยูจีน นิ้วอันเรียวยาวและบางเบาของยูจีนแตะไปที่แก้มของชารอน

'ชาร์ ดูเหมือนว่าเธอจะจำฉันไม่ได้เลยนะ'

ยูจีนพลันถอนหายใจเบา ๆ เขาใช้นิ้วทัดผมชารอนไปข้างหลังหู

หลังจากนั้น ยูจีนก็ขับรถออกไป

ไม่นานนัก ชารอนพลันถูกใครสักคนปลุกขึ้นในระหว่างที่กำลังรู้สึกมึนงง เธอลืมตามองออกไปนอกหน้าต่างและบ่นพึมพำกับตัวเอง “หือ? เรากลับมาถึงคอนโดแล้ว...”

ยูจีนกำลังยืนอยู่ข้างรถและเปิดประตูให้ชารอน ก่อนที่เธอจะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น เธอก็พลันก้าวขาลงจากรถ ทว่า ชารอนยังคงรู้สึกมึนงงและเกือบหกล้มหลังจากเดินสะดุด

แต่ยังโชคดีที่ยูจีนเอื้อมมือไปคว้าเอวของชารอนได้ทันเวลา ชารอนถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของยูจีน ในตอนนี้ เธอก็พยายามทรงตัวให้เดินตรง

ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ดูเหมือนว่าเธอจะตกใจ หลังจากนั้น ชารอนคว้าแขนของยูจีนด้วยอาการตื่นตระหนก

ในวินาทีถัดมา ชารอนก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาข้างหู “คุณดื่มไปกี่แก้วล่ะเนี่ย? ทำไมถึงเมาได้ขนาดนี้ล่ะ?"

ชารอนขมวดคิ้วและโต้กลับพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยไปมา “ฉันไม่เมาสักหน่อย ฉันยังมีสติอยู่เลย”

“มองมาที่ผมสิ มองดูผม คุณยังจำผมได้อยู่ใช่ไหม?" ยูจีนจ้องมองชารอนอย่างลึกซึ้ง

ชารอนมองตรงมาที่ยูจีนโดยไม่กะพริบตา ท่าทีของเขาดูจริงจังไม่น้อย เขาปฏิบัติกับชารอนราวกับเธอเป็นสาวน้อยขี้เมา

ทันใดนั้น ชารอนเผยเสียงหัวเราะออกมาและตบหน้ายูจีนเบา “คุณคือยูจีน นิวตัน เจ้านายคนใหม่ของฉันไม่ใช่เหรอคะ?" ชารอนรู้สึกมึนเมาเล็กน้อย แต่เธอคิดว่าตัวเองไม่ได้เมาขนาดนั้น

ยูจีนพลันจับคางของชารอนและจ้องมอง “มองใกล้กว่านี้สิ คุณจำได้ไหมว่าผมคือใคร?"

ชารอนมองลึกเข้าไปในดวงตาของยูจีน ในตอนนี้ ชารอนสับสนไปหมดแล้ว เธอเป็นคนเดียวที่เมาไม่ใช่รึยังไงกัน?

ระหว่างที่ชารอนกำลังมองไปยังยูจีนด้วยสีหน้าที่มึนงง ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังเข้ามาใกล้ทั้งสอง หลังจากนั้น ชารอนก็รู้สึกได้ถึงลมหนาวพัดมาตัว ชารอนถูกดึงตัวกลับไปอย่างแรง ไม่นานนัก น้ำเสียงของชายคนหนึ่งก็พลันดังขึ้น “ยูจีน ฉันเตือนนายแล้วไงว่าอยู่ให้ห่างจากเธอ!"

ทันทีที่ชารอนถูกดึงออกไป ตัวของเธอก็กระแทกเข้ากับหน้าอกที่แข็งแรงและเย็นยะเยือกของชายคนหนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความงุนงง เธอเห็นไซม่อน

ในตอนนี้ สติของชารอนกลับมาเหมือนเดิมแล้ว ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?

เขาไม่ได้อยากหายไปเลยหรอกหรือ?

ชารอนพลันสังเกตเห็นมุมปากของยูจีนที่มีเลือด เขาถูกไซมอนต่อยหน้า หลังจากนั้นไม่นาน ยูจีนเผยยิ้มและเช็ดเลือดออกจากมุมปาก เขามองไปยังไซม่อนด้วยสายตาข่มขู่ "อ่า ท่านประธานแซคคารี่ อยากมีเรื่องมากนักใช่ไหม?"