ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 21

"เอ่อ ท่านประธานแซคคารี่คะ ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ แต่เซบาสเตียนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโฮเวิร์ดแน่นอนค่ะ" ชารอนกล่าว

ครั้งอดีต ชารอนคิดว่าชายในโรงแรมคืนนั้นคือโฮเวิร์ด แต่ทว่า เธอเพิ่งมารู้ทีหลังว่ามันเป็นฉากที่แซลลี่จัดเอาไว้

โฮเวิร์ดไม่ใช่คนที่ทำให้เธอเสียความบริสุทธิ์เลย นอกจากนี้ เธอเองก็ไม่รู้ด้วยว่าชายคนนั้นเป็นใคร

อันที่จริง ทันทีที่รู้ความจริงเรื่องนี้ในระหว่างงานวิวาห์ ชารอนก็แทบทรุดเลยด้วยซ้ำ

แต่ทว่า เธอเองก็ไม่คาดคิดเลยว่าตัวเองจะ 'โชคดี' ขนาดนี้ เพราะอะไรกัน? เพราะเธอสามารถตั้งครรภ์ได้ด้วยการมีเพศสัมพันธ์เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

นับตั้งแต่เริ่มคบกัน ชารอนและโฮเวิร์ดไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบลึกซึ้งต่อกันเลย เพราะฉะนั้น เซบาสเตียนจะเป็นลูกของโฮเวิร์ดได้อย่างไร?

ระหว่างที่ชารอนมองไปยังไซม่อน ดูเหมือนว่าเขาเองก็ยังไม่ได้รู้สึกมั่นใจขนาดนั้น

เธอหายใจเข้าเฮือกใหญ่และตอบกลับ "อันที่จริง ฉันเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อเด็กเป็นใคร..." 'แต่ยังไงเสีย มันไม่ใช่โฮเวิร์ดแน่นอน'

ไซม่อนรู้สึกแปลกใจและตกใจไม่น้อย 'เธอเป็นถึงแม่ของเด็ก แต่กลับไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อเนี่ยนะ?'

เธอต้องเป็นแม่ที่เซ่อซ่าขนาดไหนกัน?

'คำพูดของเธอไม่เห็นน่าเชื่อเลย'

ทันทีที่บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัด เสียงของเด็กชายก็ดังออกมาจากห้องน้ำ "แม่ครับ ผมลืมเอาเสื้อมาเปลี่ยน แม่ช่วยหยิบเสื้อมาให้ผมหน่อยได้ไหม?"

ทันทีที่ได้ยิน ชารอนก็ต้องการที่จะลุกขึ้น เธออยากหลุดพ้นออกมาบรรยากาศตึงเครียดตรงนี้ไม่น้อย แต่ทว่า ไซม่อนก็พลันดึงเธอกลับมา "ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมไปช่วยเขาเอง" ไซม่อนรู้ดีกว่าชารอนยังคงเจ็บขาอยู่

อันที่จริง ชารอนไม่อยากรบกวนไซม่อนเลยด้วยซ้ำ แต่ถึงกระนั้น ไซม่อนเองก็เผยท่าทีราวกับไม่ต้องการให้เธอปฏิเสธ ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงถูกทิ้งให้นั่งเงียบอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีทางเลือก

"ขอบคุณค่ะ เสื้อผ้าของเขาอยู่ในตู้ที่ห้องนอน" ชารอนชี้ไปที่ห้องนอนของเธอและลูกชาย

ไซม่อนพยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องนอน

ทันทีที่เข้าไปในห้องนอน เขาพลันเห็นตู้เสื้อผ้า ทันทีที่เปิดตู้ออกมา ไซม่อนเห็นแค่ชุดของชารอนเท่านั้น เขาไม่เห็นเสื้อผ้าที่เป็นของเด็กเลย

ดังนั้น ไซม่อนจึงดึงลิ้นชักล่างออกมา ข้างในมีเสื้อผ้าของเซบาสเตียนถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างเรียบร้อย หลังจากนั้น ระหว่างที่ไซม่อนกำลังจะหยิบเสื้อผ้าและกางเกงออกมา เขาก็ได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยกับความทรงจำของตัวเองอย่างมาก

เขาหรี่ตาลงพร้อมกับมองไปยังขวดเล็ก ๆ ที่วางอยู่ในลิ้นชัก ไซม่อนหยิบมันขึ้นมาตามสัญชาตญาณพร้อมกับเอามาวางไว้ที่ปลายจมูกเพื่อดมกลิ่น

ทันใดนั้น จิตใจของไซม่อนก็พลันถูกน้ำท่วมไปด้วยความทรงจำในโรงแรมเมื่อห้าปีก่อน...

ไซม่อนเดินผ่านชารอนไป ทั้งนี้ ชารอนตระหนักได้ทันทีว่ามีบางอย่างแปลกไป แต่ทว่า เธอก็ยังไม่สามารถระบุออกมาได้ว่ามันคืออะไร

ไซมอนรีบเอาเสื้อผ้าไปให้เซบาสเตียนที่ห้องน้ำ ทว่า เซบาสเตียนรู้สึกหมดความอดทนและพูดขึ้น "ทำไมลุงถึงเอามาให้ผมแทนล่ะ?"

ไซม่อนไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาเพียงแค่จ้องมองไปที่เซบาสเตียนพร้อมกับกระพริบตาเท่านั้น 'คุณครูคนนั้นบอกว่าเราสองคนหน้าตาเหมือนกัน... ดูเหมือนพ่อและลูกชาย?'

ในตอนแรก ไซม่อนสงสัยว่าโฮเวิร์ดเป็นพ่อของเซบาสเตียน เพราะเหตุนั้น เขาจึงคิดว่าเด็กคนนี้มีรูปร่างหน้าตาที่ค่อนข้างน่าคุ้นเคย แต่ทว่า ในตอนนี้ ไซม่อนสังเกตเห็นว่าเซบาสเตียนหน้าตาคล้ายตนจริง ๆ ด้วย!

ระหว่างที่ไซม่อนจ้องมอง เซบาสเตียนรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา ทันใดนั้น เซบาสเตียนพลันเผยหน้าบึ้งและพูดขึ้น "คุณลุงมองผมทำไม?"

ไซม่อนได้สติทันที หลังจากนั้น เขาก็ยื่นเสื้อผ้าให้เด็กน้อยและขมวดคิ้ว "ไอ้เจ้าหนูเอ๊ย" หลังจากนั้น ไซม่อนจึงเดินออกไป

เซบาสเตียนเผยหน้าบูดออกมาในระหว่างที่จ้องมองไซม่อน 'คุณลุงมองเราทำไมกันล่ะเนี่ย?'

ทว่า ไซม่อนแทบจะไม่ได้นั่งเลย นั่นเป็นเพราะมีใครคนหนึ่งโทรเข้ามาหาเขา

ไซม่อนให้ชารอนพักเป็นเวลาสองวันก่อนที่จะกลับมาทำงาน นั่นเป็นเพราะเธอต้องฟื้นตัว ถึงอย่างไร ก่อนที่จะจากไปเขาก็มองไปที่เด็กน้อยอีกครั้ง

ไซม่อนเดินเข้ารถที่กำลังจอดรออยู่ชั้นล่าง ทันใดนั้น ไซม่อนยื่นเส้นผมสองเส้นของเด็กน้อยให้กับแฟรงกี้พร้อมกับพูดขึ้น "นายช่วยเอาเส้นผมพวกนี้ไปตรวจทีว่าใครเป็นพ่อของเด็ก"