ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 211

ดักลาสยืนอยู่ข้างพวกเขาทั้งสอง เมื่อเห็นว่าแม่และลูกชายไม่อยากแยกจากกัน ใบหน้าของชาแก่ก็พลันมืดลง อันที่จริง เขาเองก็ไม่ต้องการให้แม่ลูกต้องแยกกันอยู่ แต่ทว่า เขาเองก็ไม่สามารถยอมรับในตัวชารอนได้

ระหว่างที่ดักลาสพาเซบาสเตียนออกไป เขาก็ไม่ได้พูดอะไรกับชารอนเลย

อันที่จริง ชารอนต้องการถามอะไรบางอย่างกับดักลาส ไซม่อนจะรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองทำกับรีเบคก้าและแต่งงานกับเธอรึเปล่า?

ถึงกระนั้น คำพูดเหล่านั้นก็เพียงแค่ติดอยู่ที่ปลายลิ้น ทำไมเธอต้องกังวลเรื่องนั้นด้วยล่ะ?

ชารอนนอนอยู่บนเตียง เธอรู้สึกอึดอัดใจ ห้องผู้ป่วยของไซม่อนเองก็อยู่ไม่ไกล รีเบคก้ากำลังดูแลเขาอยู่ที่นั่นรึเปล่านะ?

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ชารอนกะพริบตา พยาบาลงั้นหรือ?

"เข้ามาได้เลยค่ะ"

แต่ทว่า คนที่เข้ามาไม่ใช่พยาบาล แต่กลับเป็นยูจีน นิวตัน เขาเดินถือช่อดอกไม้สดและตะกร้าผลไม้เข้ามา

"ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?" ชารอนถาม

“พนักงานของผมได้รับบาดเจ็บ ในฐานะเจ้านาย ทำไมผมถึงจะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ล่ะ?” ยูจีนเดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้ม เขาวางดอกไม้และตะกร้าผลไม้ไว้บนโต๊ะแล้วนั่งลงข้างชารอน

“ไม่ต้องกังวลไปหรอก ทางบริษัทจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้คุณเอง” ยูจีนกล่าว

“ฉันไม่เห็นรู้เลยว่าบริษัทมีสวัสดิการแบบนี้ด้วย"

“ก็คุณได้รับบาดเจ็บเพราะเดินทางไปทำงานให้บริษัทนิ มันก็ถือเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วที่เราจะรับผิดชอบ”

ชารอนมองไปยังชายผู้สง่างามตรงหน้า เธอยอมรับว่าเขาเป็นนายจ้างที่ดี เขาทั้งหล่อและสุภาพบุรุษ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต้องตกหลุมรักเขาอย่างแน่นอน

“ว่าแต่คุณประสบอุบัติแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ?” ยูจีนขมวดคิ้ว ท่าทีของเขาจริงจังมากขึ้น

“คือ... มันเป็นความผิดของฉันเองแหละค่ะ” แต่ทว่า ในทางกลับกัน ถ้ายูจีนไม่โทรกลับหาชารอนในตอนนั้น เธอก็คงไม่ต้องทะเลาะและแย่งชิงโทรศัพท์กับไซม่อน

ในระหว่างที่ชารอนกำลังครุ่นคิด ทันใดนั้น ยูจีนก็เอื้อมมือเข้ามากอดเธอเอาไว้ น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยความกังวล “ชาร์ คุณรู้ไหมว่าผมกลัวแค่ไหนตอนที่รู้ข่าวว่าคุณประสบอุบัติเหตุน่ะ?”

ร่างกายของชารอนแข็งทื่อ เธอต้องการผลักยูจีนออกไป แต่ทว่า ชารอนพลันรู้สึกได้ถึงร่างกายที่สั่นเทาของยูจีนระหว่างที่กล่าวคำพูดเช่นนั้นออกมา ราวกับเขากลัวว่าจะเสียเธอไป ชารอนถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง

ชารอนเริ่มรู้สึกสับสน ยูจีนรู้สึกอะไรกับเธอกัน?

“คุณห้ามตายเด็ดขาดเลยนะ เพราะผมเสียคุณไปไม่ได้อีกแล้ว..."

ชารอนรู้สึกสับสนหนักกว่าเดิม เขาหมายถึงอะไรกัน? 'ไม่อยากเสียเธอไปอีกแล้ว'?

ชารอนกำลังอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง ประตูห้องของชารอนก็ถูกผลักออก “ท่านประธานแซคคารี่คะ นี่คือห้องของคุณชารอนค่ะ”

ชารอนยังคงงุนงงกับสิ่งที่ยูจีนเพิ่งพูดออกมา ก่อนที่ชารอนจะรู้สึกตัว ไซม่อนก็เข้ามาแล้ว

ไซม่อนนั่งอยู่บนรถเข็น พยาบาลผลักเขาเข้ามา

ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำไมไซม่อนถึงไม่พักอยู่ในห้องของตัวเองล่ะ? เขามาหาเธอทำไมกัน?

ชารอนต้องการพุ่งตัวไปหาไซม่อนตามสัญชาตญาณ แต่ทว่า ทันทีที่เธอสัมผัสได้ถึงออร่าแห่งความเย็นยะเยือก ชารอนก็พลันตระหนักได้ว่าไซม่อนต้องเห็นยูจีนกอดเธอแน่

ชารอนอ้าปากเพื่อจะอธิบาย แต่เธอไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นจากตรงไหนก่อนดี ท่าทีของไซม่อนเผยให้เห็นว่าเขากำลังเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอและยูจีนอีกครั้ง

ไซม่อนจ้องมองทั้งสองด้วยสายตาแห่งความเย็นยะเยือกเขากำด้านจับมือของรถเข็นแน่นเสียจนเส้นเลือดหลังมือปูดโปนขึ้นมาเด่นชัด แค่เขาละสายตาไปจากเธอเพียงไม่กี่วินาที เธอกลับเข้าไปหาอ้อมแขนของยูจีนเสียแล้วรึนี่?

“อ่า ฉันไม่คิดมาก่อนเลยนะว่าผู้บริหารผู้ยิ่งใหญ่จากบริษัทพรอสเพอร์จะมีความสัมพันธ์อะไรเป็นพิเศษกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วแบบนี้" ใบหน้าอันเย็นชาของไซม่อนเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยในระหว่างที่กำลังจ้องมองไปยังทั้งสอง

ไซม่อนยังคงดูสง่างามเหมือนเคย ทันทีที่ยูจีนสบตากับไซม่อน ยูจีนเองก็เผยแววตาสุดเย็นชาออกมาเช่นกัน ไม่นานนัก เขากล่าวคำพูดออกมาด้วยความประชดประชัน “ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว? นายหมายถึงชารอนงั้นหรือ? อันที่จริง ฉันค่อนข้างมั่นใจมากเลยนะว่าในประวัติพนักงานของชารอนบอกว่าเธอโสดน่ะ...”