ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 214

ไซม่อนได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็ยังตั้งใจมาที่นี่ เขาเพียงแค่อยากเข้ามาหาเรื่องยูจีนงั้นเหรอ?

ชารอนพลันรู้สึกหายใจไม่ออก เธอสงสัยว่าตัวเองควรเดินออกไปดูข้างนอกหรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ทว่า ทันใดนั้นเอง ประตูห้องก็ถูกผลักออก

เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นไซม่อน เขายังคงนั่งอยู่บนรถเข็น

“คุณไม่ได้ออกไปหรอกเหรอ? ทำไมคุณถึงกลับเข้ามาอีกล่ะ?” ชารอนจ้องมองไซม่อนด้วยความโกรธ

ใบหน้าของไซม่อนนิ่งเฉย น้ำเสียงของเขาช่างเย็นชา “ผมกลับมาเพื่อเตือนว่าคุณยังคงเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายตามทะเบียนสมรสอยู่ ผมยังไม่ตายสักหน่อย เพราะฉะนั้น เลิกคิดเรื่องพัฒนาความสัมพันธ์กับยูจีนไปได้เลย" ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก็ขอให้พยาบาลพาเขาออกไป

ไซม่อนยังคงทำหน้าบูดบึ้ง ในตอนแรก ไซม่อนต้องการเข้ามาหาชารอนเพื่อคุยกับเขาเรื่องรีเบคก้า แต่ท้ายที่สุดแล้ว ไซม่อนก็กลับต้องมาเห็นชารอนอยู่ในอ้อมกอดของยูจีนโดยไม่คาดคิด

ดูเหมือนว่าไซม่อนจะรีบร้อนมากไป เขาไม่ควรเข้ามาเลย

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับรีเบคก้า ทำไมเธอถึงต้องสนใจด้วยล่ะ?

ภายในห้อง ชารอนยังคงจ้องมองไปที่ประตู ไซม่อนวนกลับมาเพียงเพื่อจะพูดแค่นี้เหรอ?

อันที่จริง ชารอนไม่ต้องการให้ไซม่อนเตือนอะไรเลย มันชัดเจนอยู่แล้ว อีกทั้ง เธอเองก็รู้ขอบเขตของตัวเองดี

แต่ทว่า ชารอนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมยูจีนถึงพุ่งตัวเข้ามากอดเธอและกล่าวคำพูดแปลกประหลาดแบบนั้นออกมา

เขาพูดเหมือนรู้จักเธอมานานแล้ว แต่ทว่า ชารอนจำอะไรไม่ได้เลย

ยูจีนจำคนผิดรึเปล่านะ?

ชารอนนอนพักอยู่ในห้องผู้ป่วยเป็นเวลาสองวันด้วยจิตใจที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล เธอต้องการไปเยี่ยมไซม่อน แต่ทว่า ทันทีที่คิดถึงเรื่องไม่น่าอึดอัดใจระหว่างทั้งสอง ชารอนก็พลันกลัวว่าไซม่อนจะไม่มีความสุขที่ได้พบเธอ

เธอรู้สึกเบื่อหน่ายกับการต้องนอนอยู่แต่ในโรงพยาบาลไม่น้อย นอกจากนี้ อาการบาดเจ็บของเธอก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้นด้วย ไม่นานนัก เธอจึงตัดสินใจขอตัวออกจากโรงพยาบาล

ก่อนออกจากโรงพยาบาล ท้ายที่สุด ชารอนก็รวบรวมความกล้าเพื่อที่จะไปเยี่ยมไซม่อน