ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 310

หลังเลิกงาน ชารอนกำลังจัดของอยู่ ทว่า ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเพราะมีข้อความแจ้งเตือนเข้ามา ชารอนแตะไปที่ข้อความ มันมาจากเบอร์นิรนาม [ลงมาได้แล้ว ผมรออยู่ที่ทางเข้า]

เมื่ออ่านข้อความนี้ ชารอนสันนิษฐานว่ามันน่าจะเป็นอีกข้อความที่น่ารำคาญจากโฮเวิร์ด

'เขาถึงกับมารอเราที่ทางเข้าสำนักงานเลยเหรอ?'

'เขาอยากให้เราโทรแจ้งตำรวจข้อหาคุกคามมากนักใช่ไหม?'

ชารอนถึงกับรีบเก็บ เธอต้องทำให้โฮเวิร์ดรู้ไปเลยว่าหยุดรบกวนเธอสักที!

ชารอนเดินออกมาจากทางเข้าอาคารสำนักงานด้วยความโกรธและมองไปรอบตัว แต่ทว่า มันก็ไม่เห็นวี่แววของโฮเวิร์ดเลย 'คุณซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันนะ?'

ทว่า ทันใดนั้นเอง ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาตบไหล่ชารอนจากด้านหลัง “คุณยีนส์ครับ”

ชารอนตกใจทันที เธอหันไปเห็นรอยยิ้มแบบมืออาชีพบนใบหน้าของแฟรงกี้ "ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?"

"ท่านแซคคารี่รอคุณมานานมากแล้วน่ะครับ ช่วยมากับผมทีเถอะครับ" แฟรงกี้ชี้ไปที่รถหรูสีดำซึ่งจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน

เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจทันทีที่เห็นรถสีดำตรงหน้า 'ไซม่อนเหรอ?'

'เขามาทำอะไรที่นี่กัน?'

'อย่าบอกนะว่าเขากำลังรอให้เราเลิกงานอยู่?'

เมื่อมองไปรอบ ๆ และยืนยันว่าไม่มีวี่แววของโฮเวิร์ดเลย ชารอนจึงเดินตามแฟรงกี้ไปที่รถ

ชารอนขึ้นไปบนรถอย่างระมัดระวัง ชารอนกลัวว่าคนในบริษัทจะเห็นเธอเข้าไปในรถของไซม่อน

ทุกคนต่างก็รู้ว่าทั้งสองบริษัทเป็นคู่แข่งกัน

ไซม่อนชำเลืองมองมาที่ชารอน ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขายังคงเย็นชาและมืดลง

ชารอนปิดประตูรถทันทีที่เข้าไป เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเธอรู้ว่าไม่มีใครเห็นเธอ

"คุณกำลังมองหาอะไรอยู่น่ะ?"

เมื่อเห็นว่าชารอนไม่ละสายตาจากถนนข้างนอกเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา ไซม่อนก็เอนตัวเข้าไปใกล้หูของชารอนเพื่อถาม ด้วยความตกใจ เธอพลันหันกลับมาจนเกือบชนไซม่อนอยู่แล้ว