ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 33

ชารอนรู้สึกราวกับหัวใจกำลังถูกบีบรัด เธอรีบหันหลังกลับไปเพื่อตามหาลูกชาย

ไซม่อนไม่คิดที่จะหยุดชารอนเลย ดวงตาของไซม่อนพลันเปลี่ยนเป็นความดำมืด ทันใดนั้น ไซม่อนก็เดินตามไป

ชารอนรีบวิ่งไปสถานที่ที่เด็กเรียนปลูกต้นไม้กัน มันอยู่ไม่ไกลนัก ทว่า น้อยคนนักที่จะเดินผ่านแถวนี้ เพราะมันเป็นพื้นที่ซึ่งถูกล้อมรอบด้วยป่าไม้

“เซบาสเตียน? ลูกอยู่ที่ไหน?" ชารอนรีบเดินลงไปในโคลนพร้อมกับร่มในมือ เพราะตอนนี้ฝนกำลังตกหนัก

“เซบาสเตียน ตอบแม่สิลูก...” ชารอนแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ท่ามกลางสายฝนที่หนาเม็ด เธอไม่พบลูกชายเลย...

ตอนนี้เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว นอกจากนี้ เซบาสเตียนคือกำลังใจเดียวของชารอน ถ้าลูกชายหายไป ชีวิตของชารอนต้องพังไม่เป็นท่าแน่!

หลังจากนั้น ชารอนพลันลื่นล้มลงไปในโคลนอย่างน่าเขินอาย ทันทีที่ร่มในมือร่วงตกลงไปด้านข้าง น้ำฝนสุดเย็นยะเยือกก็โปรยปรายลงมาทั่วทั้งตัวชารอน ถึงกระนั้น เธอก็ยังพยายามลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับตะโกนเรียกลูกชายไปด้วย “เซบาสเตียน!”

ไซม่อนซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลหลังสังเกตเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตรงหน้า เขาขมวดคิ้วและก้าวเดินไปข้างหน้า แต่ทว่า โทรศัพท์ในกระเป๋าของไซม่อนก็เริ่มสั่น

ไซม่อนหยุดฝีเท้า มันเป็นเบอร์ของแฟรงกี้

"ว่าไง? หาเด็กเจอไหม?” ไซม่อนถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสุดลึกล้ำ

“ครับ เราเจอเด็กแล้วครับ...” แฟรงกี้รีบรายงาน

ทันทีที่ไซม่อนได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าสุดเคร่งเครียดในตอนแรกก็พลันผ่อนคลายลง

หลังจากวางสายแล้ว ไซม่อนก็มองไปยังชารอนซึ่งยังอยู่ท่ามกลางสายฝน เขาเบิกตากว้าง ไซม่อนรีบออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังตัวเองทันที “คอยดูแลเธอด้วย” หลังจากนั้น ไซม่อนก็หันหลังและเดินจากไป

ไซม่อนทิ้งบอดี้การ์ดเอาไว้กับชารอน เขาเดินขึ้นไปสตาร์ทรถแล้วขับออกไป

แฟรงกี้บอกว่ามีชายสองคนลักพาตัวเด็กน้อยไป นอกจากนี้ ทั้งสองยังเป็นคนของฟิโอน่าอีกด้วย

ภายในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เซบาสเตียนได้ถูกชายชุดกำสองคนจับตัวไป เด็กน้อยพยายามขัดขืนและตะโดนคำรามราวกับเป็นสิงโตจอมเกรี้ยวกราด “พวกคนไม่ดี ปล่อยผมนะ!”

แต่ทว่า ความแข็งแกร่งของเซบาสเตียนก็เทียบอะไรกับชายชุดดำทั้งสองไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ไม่นานนัก เสียงฝีเท้าพลันดังขึ้น หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ฟิโอน่าก็ปรากฏตัวต่อหน้าเซบาสเตียน