ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 52

ชารอนขมวดคิ้วใส่แซลลี่ อันที่จริง ข้อตกลงร่วมสมรมระหว่างตัวเธอและไซม่อนนั้นเป็นเพียงการแต่งงานแบบลับ ๆ พวกเขาจะไม่เผยแพร่เรื่องนี้ให้ใครรู้ ด้วยเหตุนั้น มันจึงไม่มีการแต่งงาน

แซลลี่ต้องรู้เรื่องนี้และจงใจหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาแน่ เธอกำลังพยายามทำบ้าอะไรอยู่กัน?

ระหว่างที่ชารอนกำลังโต้กลับ ไซม่อนก็ถามแซลลี่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “แล้วเธอจำเป็นต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนั้นไหมล่ะ?”

ทันทีที่ถูกไซม่อนจ้องมองมาด้วยสายตาสุดเย็นชา หัวใจของแซลลี่ก็เต้นระรัว ทันใดนั้น เธอรีบกัดริมฝีปากและฉีดยิ้มออกมา “ฉัน... ฉันก็แค่นึกถึงชารอนน่ะค่ะ ฉันต้องการให้เธอได้รับสิ่งดี ๆ จากทุกคน "

“ขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่องของพวกเรานะ แต่ตอนนี้เธอเองก็กำลังท้องไส้อยู่ เพราะฉะนั้น อย่าพูดหรือทำอะไรเกินตัวไปหน่อยเลย” ชารอนตอบกลับ เธอไม่ต้องการเห็นหน้าตาจอมเจ้าเล่ห์ของแซลลี่อีก

ทันใดนั้น ท่าทีของแซลลี่เปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียด เธอกำหมัดแน่น ชารอนกำลังขู่ให้เธอและเด็กในท้องหุบปากงั้นเหรอ?

ให้ตายสิ! แซลลี่ไม่อยากปล่อยให้ชารอนอยู่ในบ้านหลังนี้อีกต่อไปแล้ว เข้าไปในบ้านของแซคคารี่ นั่นเป็นเพราะชารอนอาจเปิดโปงความลับของเธอได้!

ฟิโอน่าและแซลลี่เลือกที่จะอยู่ต่อเพื่อรับประทานอาหารเย็น แต่ทว่า อาหารส่วนใหญ่นั้นรสชาติจืดชืดและไม่ค่อยอร่อย แต่มันก็ไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไปสำหรับดักลาสและเซบาสเตียน

บางที มันอาจเป็นเพราะตอนนี้ดักลาสมีหลานชายคนนี้อยู่ด้วย ชายแก่คนนี้จึงไม่อยากยุ่งกับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างไซม่อน ชารอน และโฮเวิร์ดอีกต่อไปแล้ว ทุกคนต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว พวกเขาควรคิดได้และคิดเป็น

หลังรับประทานอาหารเสร็จ แซลลี่บอกกับทุกคนว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยสบาย ฟิโอน่าจึงช่วยพยุงแซลลี่ขึ้นไปพักผ่อนที่ชั้นบน

ฟิโอน่าและโฮเวิร์ดเคยอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้มาก่อน และหลังจากนั้นพวกเขาก็ย้ายออกไป ด้วยเหตุน้ัน พวกเขาจึงยังมีห้องนอนอยู่ที่นี่

ชารอนได้ยินว่าคุณปู่และหลานชายกำลังจะไปเล่นหมากรุกกัน ในตอนแรก ชารอนอยากตามมาดูด้วย แต่ทว่า เธอก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ

ชารอนบอกกับไซม่อนเรื่องนั้นและขึ้นไปชั้นบน

ชารอนกำลังถูขมับในระหว่างที่กำลังเดินไปยังห้องของไซม่อน

แต่ทว่า ระหว่างที่เธอไม่ได้สนใจอะไรเลย ชารอนถูกดึงตัวไปทันทีที่เธอเดินเลี้ยวไปทางหัวมุม มันคือแซลลี่!

แซลลี่ลากชารอนไปที่ยังบันไดอีกฝั่งของบ้านก่อนจะปล่อยมือ มันเชื่อมต่อกับห้องใต้หลังคา นอกจากนั้น คนในบ้านส่วนมากก็ไม่ค่อยผ่านบริเวณนี้เท่าไหร่

ชารอนขมวดคิ้วและมองมาที่แซลลี่ “เธอบอกว่าตัวเองรู้สึกไม่ค่อยสบายไม่ใช่หรือยังไงกัน?”

แซลลี่ดูปกติดี เพราะฉะนั้น สิ่งที่พูดไปก่อนหน้านี้เธอต้องโกหกแน่

“ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะวางแผนได้ร้ายกาจขนาดนี้ ชารอน ขนาดคุณลุงไซม่อนยังหลงในสเน่ห์จนรีบรับทะเบียนสมรสกับเธอ!” คำพูดของแซลลี่เต็มไปด้วยความรังเกียจและความอิจฉาริษยา

ชารอนสบตากับแซลลี่อย่างเย็นชาและกล่าวคำพูดด้วยรอยยิ้ม “ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณเธอใช่ไหมล่ะ? อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้ว่าผู้ชายที่ตัวเองลากมาให้ฉันเมื่อหาปีก่อนคือใคร?”

"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" แซลลี่รู้สึกแย่ไม่น้อยทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เธอไม่น่าส่งชารอนเข้าห้องผิดเลย!

แซลลี่ไม่คิดเลยว่าความผิดพลาดนั้นจะเป็นการที่เธอทำให้ชารอนและไซม่อนได้กัน!

ไม่นานนัก แซลลี่พลันเผยยิ้ม “เธอก็แค่โชคดีที่ชายคนนั้นเป็นคุณลุงไซม่อนแหละน่า! เธอคิดว่าฉันจะยอมให้เธออยู่บ้านหลังนี้ต่อไปหรือยังไงกัน?”

ตั้งแต่วินาทีที่ตัวเองก้าวเท้าเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่ ชารอนก็ตระหนักได้ทันทีว่าแซลลี่คงไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปแน่! ไม่ต้องพูดถึงฟิโอน่าเลย ขนาดฟิโอน่ายังมองว่าชารอนเป็นเหมือนเสี้ยนหนามเลย!

"ตอนนี้ เธอต้องการอะไรกันแน่?" ทุกครั้งที่ชารอนมองไปยังแซลลี่ เธอก็มักจะนึกถึงฉากโศกนาฏกรรมของผู้จัดการคุกที่โดนรถชน เขาถึงกับตัวลอยกระเด็นต่อหน้าต่อตาเธอ

ผู้จัดการคุกเสียชีวิตเพื่อปกป้องเธอ และคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นั้นก็คือแซลลี่!

อันที่จริง นับตั้งแต่ที่ชารอนเห็นแซลลี่ก้าวเท้าลงจากรถในวันนี้ เธอแทบอยากจะสับเนื้อแซลลี่ออกเป็นชิ้น ๆ อยู่แล้ว!

แต่สำหรับตอนนี้ แซลลี่กล้ามาขู่เธอแบบนี้เลยเหรอ?

ดวงตาของชารอนลุกเป็นไฟ “แซลลี่ แค่เรื่องที่ผู้จัดการคุกตาย เธอยังไม่พอใจอีกเหรอ? ตอนนี้เธอกำลังวางแผนชั่วร้ายอะไรอยู่ล่ะ? ในฐานะแม่คนนะ ไม่ว่าจะทำอะไร เธอหัดคิดถึงลูกในท้องตัวเองหน่อยเถอะ!”