ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 54

ชารอนมองดูแซลลี่ตกบันไดพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากต้นขา เธอคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้น

ชารอนตกใจไม่น้อย ยิ่งกว่านั้น เธอตกใจกับความโหดร้ายของแซลลี่มากกว่า เธอถึงขนาดกล้าฆ่าเด็กในท้องได้ลงคอ!

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น เงาของหลายคนกำลังเคลื่อนตัวเข้ามา ทุกคนตื่นตระหนกและพุ่งเข้าไปล้อมแซลลี่เอาไว้ทันที

ทันทีที่มีคนจำนวนมากมาอยู่รอบกาย แซลลี่ก็ตะโกนบอกว่าชารอนเป็นคนผลักเธอ หลังจากนั้นไม่นาน ฟิโอน่าพพุ่งเข้ามาตบหน้าของชารอน!

ทันใดนั้น ฟิโอน่าตะโกนออกมาด้วยโทสะ “ชารอน นางผู้หญิงเลวทราม! แกฆ่าหลานชายของฉัน! แกต้องชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองทำ!”

ชารอนยังคงสติหลุดจากการตบของฟิโอน่า ฟิโอน่าพุ่งเข้าไปบีบคอของชารอนด้วยความบ้าคลั่ง เธอร้องเสียงแหบออกมา “แกฆ่าหลานฉัน! แกจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต! ชดใช้ด้วยชีวิต!”

ฟิโอน่าบีบคอของชารอนจนหมดแรง ใบหน้าของชารอนเปลี่ยนเป็นสีม่วงอย่างรวดเร็ว

ชารอนพยายามกระชากมือของฟิโอน่าออก แต่ด้วยการขาดออกซิเจน มันทำให้เธอไม่มีพละกำลังเลย

ทันทีที่เธอคิดว่าตัวเองจะต้องตายเพราะถูกฟิโอน่า ชายคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาช่วยเธอ!

ไซม่อนได้ยินเสียงหแห่งความโกลาหลและเหลือบไปเห็นว่าชารอนกำลังจะหมดสติจากการขาดอากาศ สีหน้าของไซม่อนซีดลง เขารีบพุ่งเข้าไปดึงฟิโอน่าออกมา “ต่อให้บีบคอเธอจนตายตอนนี้ มันก็ไม่มีประโยชน์หรอกน่า คุณป้าฟิโอน่า คุณรีบพาแซลลี่ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”

ชารอนที่กำลังขาดอากาศตายกลับมามีโอกาสได้หายใจอีกครั้ง เธอไออยู่สองสามครั้งแล้วหอบหนัก คอของชารอยช้ำจนเป็นรอยมือของฟิโอน่าไปแล้ว

ฟิโอน่ารู้สึกโกรธไม่น้อย เพราะฟิโอน่าคิดว่าชารอนกำลังฆ่าหลานชายของเธอก่อนที่เด็กจะเกิดมาด้วยซ้ำ ความโกรธในอกของฟิโอน่ายังคงพลุ่งพล่าน อีกทั้ง ฟิโอน่าก็อยากจะฆ่าชารอนให้ตายเดี๋ยวนี้เลยด้วย!

“นางผู้หญิงใจร้าย! เด็กยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ! แกเรียกตัวเองว่าคนได้ยังไงกัน?!”

ฟิโอน่ามองไปที่ไซม่อน เธอยังคงตื่นกลัวไม่หาย “นายเห็นไหมว่ามันเลวแค่ไหน? นายยังกล้าแต่งงานกับผู้หญิงประเภทนี้และปล่อยให้มันกลายเป็นหนึ่งในตระกูลของเราอีกเหรอ? หย่ากับมันเสีย! ฉันต้องการให้นายหย่ากับมันเดี๋ยวนี้!”

ในที่สุด ชารอนก็ได้สติ แต่ทว่า ใบหน้าและลำคอของชารอนยังคงแสบร้อนด้วยความเจ็บปวด เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปกป้องตัวเองก่อน “มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยนะ เธอล้มตกบันไดเองต่างหากล่ะ!”

ถึงอย่างไร ชารอนเองก็รู้ดีว่าคนอื่นคงไม่เชื่อเธอหรอก แต่ทว่า ชารอนเองก็ไม่สามารถยืนอยู่เฉย ๆ และปล่อยให้แซลลี่ใส่ร้ายป้ายสีเธออยู่แบบนี้

“แกกำลังบอกว่าแซลลี่จงใจทำเรื่องแบบนี้เพื่อใส่ร้ายแกงั้นเหรอ?” ฟิโอน่ากัดฟันและจ้องมาที่ชารอน

แซลลี่ซึ่งล้มลงไปนอนกับพื้นเผยหน้าซีดออกมาเพราะความเจ็บปวด แอ่งเลือดสุดน่าสะพรึงกลัวกระจายให้เห็นอยู่บนพื้น

“แม่คะ หนูเจ็บ... ลูกหนู... ลูกของหนูจากไปแล้ว ขอร้องล่ะ ช่วยลูกของหนูด้วย...” แซลลี่ตะโกนร้องออกมาอย่างน่าสังเวช ทุกคนในห้องต่างสงสารเธอ นอกจากนั้น ชารอนเองก็พลันกลายเป็นคนที่ชั่วร้ายที่สุดในห้องนี้ไปแล้วด้วย

ชารอนไม่สามารถโต้เถียงอะไรได้เลย เนื่องจากแซลลี่ยืนยันว่ามันเป็นฝีมือของชารอน นั่นจึงทำให้ไม่มีใครสงสัยคำกล่าวอ้างของแซลลี่เลยแม้แต่น้อย

ไซม่อนโทรหาสายด่วนฉุกเฉินเรียบร้อยแล้ว พวกเขาทำได้เพียงแค่รอจนกว่ารถพยาบาลจะมาถึง ก่อนหน้านั้น ไม่มีใครกล้าขยับตัวแซลลี่เลย

ดักลาสเดินมาพร้อมกับไม้เท้าและเซบาสเตียนหลังจากได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น ทันทีที่เห็นเหตุการณ์อันน่าสลดใจของแซลลี่ ดักลาสพลันถามด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ “เกิดอะไรขึ้นกัน?”

ฟิโอน่าปาดน้ำตาและตอบกลับด้วยความโกรธ “คุณพ่อคะ ชารอนคะ ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นผลักแซลลี่ตกบันได แกฆ่าหลานชายสุดที่รักของหนูไป! ยังไงก็เถอะ ผู้หญิงประเภทนี้ไม่ควรได้รับอนุญาตให้มาอยู่ในบ้านหลังนี้อีก!”

ดักลาสมองดูชารอนด้วยสายตาเย็นชา บรรยากาศแห่งความสงบแผ่ซ่านไปทั่วในระหว่างที่เขาถามขึ้น “เธอเป็นคนทำหรือเปล่า?"

เมื่อต้องเผชิญกับคำถามของดักลาส ชารอนทำได้เพียงส่ายหัว แม้ว่าคำอธิบายของชารอนจะแข็งทื่อ แต่เธอก็ยังคงพูดต่อไป “ฉันไม่ได้ทำค่ะ”

“พ่อครับ เรื่องนี้ยังไม่ได้รับการตรวจสอบอะไร เพราะฉะนั้น เราก็ยังไม่ควรด่วนสรุปนะครับ” ไซม่อนกล่าวด้วยความสงบนิ่ง

ชารอนเม้มริมฝีปากละยืนขึ้นเพื่อปกป้องตัวเองอีกครั้ง “ฉันไม่สนหรอกว่าพวกคุณทุกคนจะเชื่อหรือไม่ แต่ฉันไม่ได้ผลักแซลลี่จริง ๆ”

“แต่ผมเชื่อแม่ครับ” เซบาสเตียนวิ่งไปหาแม่และจับมือของเธอเอาไว้แน่