ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 56

เช้าวันรุ่งขึ้น ไรลีย์พาเซบาสเตียนออกไปหาอะไรสนุกทำ ชารอนเองก็ยังอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก นอกจากนี้ เธอยังคงต้องเร่งออกแบบโครงการของบริษัทอีกด้วย เพราะฉะนั้น ชารอนจึงไม่ได้ออกไปข้างนอกกับทั้งคู่

ชารอนนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน ตั้งแต่วันนั้น เธอยังไม่ได้รับข่าวอะไรจากไซม่อนเลย อันที่จริง ชารอนแทบจะไม่ได้จดจ่ออยู่กับการวาดแบบบนกระดาษศิลปะของตัวเองเลย

ทว่า ในตอนนั้นเอง ชารอนก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ชารอนพลันได้สติและคิดกับตัวเองว่าไรลีย์และเซบาสเตียนอาจจะกลับมาแล้ว

ชารอนเดินออกมาจากห้องนอนและเปิดประตู “ทำไมพวกเธอถึงกลับมา...” ทว่า ก่อนที่ชารอนจะพูดจบ เธอรู้สึกประหลาดใจทันทีที่เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้า “โฮเวิร์ด? คุณมาทำอะไรที่นี่กัน?"

โฮเวิร์ดกำลังยืนอยู่ตรงทางเข้าหน้าประตูพร้อมกับเสื้อผ้าที่รกรุงรัง ผมของเขายุ่งเหยิง อีกทั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงสด นอกจากนี้ ชารอนยังมองเห็นรอยคล้ำใต้ตาของโฮเวิร์ดอีกด้วย ไหนจะหนวดเคราบริเวณรอบปากของเขาอีก แค่มองแวบเดียว ชารอนก็รู้ได้ทันทีเลยว่าโฮเวิร์ดต้องไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนแน่

โฮเวิร์ดจ้องชารอนด้วยสายตาโกรธเคืองราวกับว่าเขาต้องการจะฆ่าเธอ!

ดูเหมือนว่าชารอนจะตระหนักบางอย่างได้ ทันใดนั้น ชารอนก็รีบปิดประตูทันที แต่ทว่า โฮเวิร์ดนั้นเร็วกว่ามาก โฮเวิร์ดใช้ฝ่ามือกระแทกประตูทันที ในตอนนั้นเอง ชารอนสามารถสัมผัสได้เลยว่ารัศมีแห่งความตายกำลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้ว

ชารอนผงะถอยหลังและตะโกนออกมา “คุณกำลังทำบ้าอะไรน่ะ? อย่าทำอะไรสิ้นคิดไปหน่อยเลยน่า ถ้าคุณเข้ามาใกล้ฉันอีกนิดดเดียว ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ... อ๊าย!”

หลังจากที่โฮเวิร์ดผลักชารอนกลับเข้าไปในห้องได้แล้ว เขาก็พุ่งเข้าไปและคว้าคอเธอ โฮเวิร์ดจ้องมองชารอนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น “ชารอน คุณทำร้ายลูกของผม แถมยังทำให้แซลลี่เลือดออกอีก คุณทำแซลลี่แท้ง! ทำไมคุณถึงโหดร้ายได้ขนาดนี้กัน?!”

โฮเวิร์ดบีบคอของชารอนเอาไว้แน่น เธอถูกตรึงไว้กับผนัง คำพูดของโฮเวิร์ดทำให้ชารอนรู้สึกแน่นอกไม่น้อย 'งั้นก็แสดงว่าเด็กไม่รอดงั้นเหรอ?'

แต่ทว่า ในตอนนี้ ชารอนกังวลเรื่องขอตัวเองมากกว่า เมื่อพิจารณาจากท่าทางที่โกรธจัดของโฮเวิร์ดแล้ว ดูเหมือนว่าโฮเวิร์ดจะมาที่นี่เพื่อล้างแค้นให้แซลลี่และลูกของเขา

“ฉันไม่ได้... อึก...” ชารอนหายใจไม่ออก เธอไม่สามารถแม้แต่จะพูดได้จบประโยคด้วยซ้ำ มือทั้งสองของชารอนพยายามกระชากมือของโฮเวิร์ดออกด้วยแรงทั้งหมดที่มี ถึงอย่างไร โฮเวิร์ดในตอนนี้เสียสติและเหตุผลไปแล้ว เขาบีบเค้นกำลังทั้งหมดใส่ชารอน เขาพยายามจะบีบคอให้เธอตาย!

ชารอนพยายามยกขาขึ้นเพื่อเตะโฮเวิร์ด เธอพยายามอย่างหนักเพื่อดิ้นให้หลุด ทว่า การตอบโต้ของชารอนทำให้โฮเวิร์ดโมโหมากกว่าเดิม ความแข็งแกร่งของโฮเวิร์ดเพิ่มขึ้นอย่างไม่ลดละ ชารอนพลันอ้าปากกว้าง ลมหายใจของเธอเริ่มอ่อนแรงลง...

ชารอนเบิกตากว้างทั้งสองข้าง 'เราจะต้องมาตายด้วยน้ำมือของโฮเวิร์ดแบบนี้จริง ๆ เหรอ?

'ไม่สิ ถ้าเป็นแบบนั้น เราคงยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้แน่ ถึงแม้ว่าเราจะตายไปแล้วก็ตาม!'

แต่ทว่า ชารอนไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านโฮเวิร์ดอีกต่อไปแล้ว จิตใจของชารอนพลันว่างเปล่าเพราะขาดออกซิเจน ใบหน้าของชารอนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงและบวมขึ้น

มือของชารอนที่กำลังพยายามกระชากมือของโฮเเวิร์ดในตอนแรกเริ่มหมดเรี่ยวแรงและทรุดลงอย่างช่วยไม่ได้ สิ่งสุดท้ายที่ชารอนเห็นคือสีหน้าที่ไร้ความปรานี่และเย็นชาของโฮเวิร์ด

ทันทีที่ชารอนรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังจะหยุดเต้น ชายคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาทางประตูและตะโกนเสียงดัง “ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

ในตอนนั้นเอง มือที่จับคอของชารอนอยู่พลันคลายออก โฮเวิร์ดถูกต่อยและล้มลงไปนอนกับพื้น

ชารอนมีโอกาสได้กลับมาหายใจอีกครั้ง อากาศพุ่งเข้าไปในปอดภายในเสี้ยววินาที ชารอนถึงกับหอบหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้ง ดวงตาของเธอเหลือกไปมา ไม่นานนัก ชารอนได้สติ เสียงชกต่อยดังเข้ามาในหูของเธอ

ในระหว่างที่ชารอนกำลังหอบหายใจ เธอหันไปดูและเห็นว่าไซม่อนกำลังคว้าคอเสื้อของโฮเวิร์ดอยู่ เขาซัดหน้าโฮเวิร์ดจนล้มลงไปนอนกับพื้นและหมดแรงจนลุกไม่ขึ้น

“ตอนนี้ได้สติหรือยังล่ะ?!” ด้วยการจ้องมองสุดเย็นชา ไซม่อนมองดูโฮเวิร์ดซึ่งนอนอยู่บนพื้นดินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

ชารอนพยุงตัวเองพิงกำแพง แต่ทว่า เธอก็ค่อย ๆ ทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นใหม่อีกครั้ง ร่างกายของชารอนสั่นสะท้านเพราะตัวเธอเกือบจะได้ไปพบกับยมฑูตอยู่แล้ว!

ชารอนมองไปยังโฮเวิร์ดซึ่งอยู่ไม่ไกล เขาถูกซัดหน้าจนเลือดออกปาก 'ถ้าไซม่อนไม่โผล่มา เขาตั้งใจจะบีบคอเราให้ตายจริง ๆ เหรอ?'